Policja. Harry Hole. Tom 10

Na plecach czuć złowrogi oddech przeszłości

Akcja poczytnego autora Jo Nesbo, dzieje się w stolicy Norwegii, gdzie nieznany sprawca, powtarza zbrodnie z przeszłości. Oficer policji zostaje odnaleziony martwy w miejscu morderstwa sprzed lat, które badał ale nie wyjaśnił. Po pewnym czasie dwóch kolejnych policjantów spotyka ten sam los. Schemat postępowania sprawcy staje się jasny i przerażający. Zabójstwom funkcjonariuszy odpowiadają nierozwiązane zbrodnie z przeszłości. Morderca wybiera tych, którzy w jakiś sposób byli zaangażowani w prowadzenie pierwotnych śledztw. Jo Nesbo, jak zwykle wykazał się niezwykłym kunsztem pisarskim. Podarował czytelnikom intrygę, ze skomplikowaną akcją, do ostatniej strony trzymającą w napięciu. Autor uwodzi stylem i sposobem w jaki prowadzi narrację. Dodatkowo wyraziste, świetnie skonstruowane postacie bohaterów tworzą fantastyczną lekturą. Fani twórczości autora na pewno nie będą zawiedzeni.

(…) Pistolet wciąż było czuć trzema ostatnimi strzałami, które trafiły w głowę i pierś byłego policjanta, Harry’ego Hole, podczas śledztwa w sprawie zabójstwa właśnie Gusta Hanssena. A adres tego ostatniego miejsca zdarzenia był taki sam jak adres poprzedniego: Hausmanns gate 92.

Policja wciąż jeszcze nie rozwiązała sprawy Gusta, a osiemnastoletni chłopak, którego aresztowano na początku śledztwa, został zwolniony. Między innymi dlatego, że nie zdołano znaleźć broni, z której zabito Gusta, ani w żaden sposób go z nią powiązać. Chłopiec nazywał się Oleg Fauke i budził się co noc, wpatrzony w ciemność i wsłuchany w odgłos strzałów. Nie tych, którymi zabił Gusta, tylko tych drugich. Tych oddanych do policjanta, który w okresie jego dorastania był dla niego jak ojciec i w dawnych marzeniach chłopca miał poślubić jego matkę, Rakel. Do Harry’ego Hole. Spojrzenie Harry’ego płonęło przed Olegiem w ciemności, każąc mu myśleć o pistolecie schowanym głęboko w narożnej szafce i mieć nadzieję, że już nigdy więcej go nie zobaczy. Że nikt więcej go nie zobaczy. Że będzie tam spał przez całą wieczność (…) 

                                                                                                                  Fragment książki