Olive powraca

"Olive powraca" Elisabeth Strout jest kontynuacją losów "Olive Kiterbridge", za który autorka otrzymała Nagrodę Pulitzera, a książkę sfilmowano. Styl pisarski Strout jest dyskretny, czuły. Olive jest bohaterką opowiadań, które rozgrywają się prowincjonalnym miasteczku Crosby w stanie Maine. W tym małomiasteczkowym klimacie umieszczona jest akcja szeregu opowiadań ukazujących zwykłą codzienność. Bohaterem może być każdy z nas i zwykłe nasze codzienne życie z wszystkimi jego godzinami. W prozie Strout jednak ta "szara godzina" wciąga, ukazuje bez czułostkowości, ale i bez dramatyzmu, ludzkie problemy, sekrety, przyziemne troski i kłopoty. Olive towarzyszy bohaterom opowiadań niejako z boku. Sama zmaga się z nadchodzącą starością, jest dalej bezkompromisowa, szorstka, złośliwa, ale okazuje się postacią nietuzinkową. Potrafi się dostosować do wieku, zmagać się z upływającym czasem w sposób empatyczny. Potrafi pomagać, nie krytykuje, ma większą tolerancję na ludzkie słabości. Nie obawia się też mówić o swoich słabościach, wzlotach i upadkach, niespełnionych oczekiwaniach. Jest zwyczajnie ludzka i uczy, że trzeba dopasować się do czasów swojej starości i przyjąć ją. Zachwyciła mnie kontynuacja losów Olive. Przekonałam się jeszcze raz, że przyziemne troski i kłopoty to bardzo ludzkie sprawy. Nie trzeba mówić o nich szeptem. Zawsze można się zachwycić lutowym światłem. Ponadto narracja jest czuła, ciepła, towarzyszy aurze opowiadań i pomaga nadać ludzki ton życiu bez epatowania i owijania w metafory. Nic, tylko czytać.