Lhotse. Lodowa siostra Everestu

Recenzje książki: Lhotse. Lodowa siostra Everestu (16) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: Decydent Jacek Potocki

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Wspinaczka Jest to książka o wspinaczce na Lhotse, wiosną 2019 roku, a Lhotse to czwarta po względem wysokości (7700 m.n.p.m), góra świata. Góra ta pozostaje w cieniu bliskiego Everestu, na który autorka weszła w 2013 roku, o czym napisała książkę. Autorka polubiła „tamte tereny” i właściwie już w 2013 roku podjęła decyzję o wejściu na Lhotse, gdzie zresztą zginął najsłynniejszy polski alpinista, Jerzy Kukuczka. Autorka bardzo szczegółowo opisuje swoją wyprawę, a także wypadki, innych wspinaczy, którzy zginęli w jej trakcie. Wspomina, że na tę górę weszło 24 Polaków, w tym 6 kobiet. Wszystkie przypadki „polskie” zostały w książce wymienione. Charakterystyczne cechy każdej wyprawy to możliwość poznania wielu znanych wspinaczy i wejścia w tzw. międzynarodowe towarzystwo. Na uwagę zasługuje rozmowa, a właściwie to wywiad autorki ze znanym wspinaczem Krzysztofem Wielickim, który wszedł na Lhotse już w 1988 roku. Warto też przeczytać o przygotowaniach autorki do wyprawy, by ani przez chwile nie pomyśleć, że na tę górę można po prostu wejść „z ulicy”. Trzeba  mieć  kondycję i środki finansowe: na samolot, by dolecieć, oraz na przeżycie na miejscu. Dla uświadomienia, jakie są to środki, autorka informuję, że wiosną 2019 roku koszty wspinaczki na Lhotse od strony nepalskiej wynosiły ok. 20.000 USD. Czytamy o pobycie autorki w stolicy Nepalu, Katmandu, a także o roli znajdujących się tam agencji, organizujących wspinaczkę. To właśnie te agencje dbają o stronę organizacyjno-logistyczną wyprawy i to im się płaci; bez nich wspinacz nie da sobie po prostu rady. Autorka pisze o Szerpach-tragarzach, „z którymi lepiej nie zadzierać”, o ich stosunku do wspinaczy, o różnych interesujących miejscach w Nepalu, o miejscowych zwierzętach, jakach, o duchownych tybetańskich, o roli pogody i jej wpływie na wspinaczkę. Pisze też o stronie organizacyjnej i o posiłkach podczas wypraw, o ich uczestnikach, o sprzęcie, o tym, jak utrzymać higienę, w tym parę uwag jest o fizjologii w tych trudnych warunkach. Sporo miejsca Monika Witkowska poświęca sprawom bezpieczeństwa, a raczej niebezpieczeństwom, jakie czyhają na wspinaczy: np. mało widoczne szczeliny, lawiny  czy zabójcze sople lodu, które w każdej chwili mogą spaść na głowę i zabić wspinacza. Wreszcie wejście na szczyt Lhotse: niewiele miejsca autorka poświęca temu wydarzeniu, natomiast wspomina liczne tragedie czyli wypadki śmiertelne, zarówno w czasie tej wspinaczki jak i wypadki poprzednie. Książka przybliża świat gór i jest jednocześnie ostrzeżeniem: góry i wspinaczki są jedynie dla dobrze przygotowanych, fizycznie i pod względem sprzętu. Książkę wzbogacają wspaniałe i unikalne zdjęcia, oraz oddzielone od tekstu informacje.

2. Recenzja: Srebrny Kompas Saracen Przemysław

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jak dobrze napisać książkę o wyprawie w góry? Napisać ją dobrze. Niestety w przypadku literackich wspomnień, których ostatnio coś za dużo na półkach księgarskich nie jest to norma. Zbyt dużo opowiadania o sobie, wykładania filozofii życiowej, rzucania banałami i motywacyjnych tekstów. Tymczasem w przypadku książki, o której piszę sprawa jest prosta: chcę mięcha. Krwi, potu i łez. I książka Moniki Witkowskiej jest taka. Lhotse, czwarty szczyt świata kojarzy mi się z Jerzym Kukuczką. I żalem do niego. Był dla mnie gigantem, zwyczajnym człowiekiem dokonującym niezwyczajnego. Ludzkim taranem, który wyzwał do pojedynku Naturę i przegrał, choć nie musiał. Może dlatego patrzę na himalaistów niezbyt chętnym okiem, choć doceniam i szanuję ich pracę. Nie jestem specjalistą od wspinaczek wysokogórskich, a na himalaizmie to już w ogóle się nie znam. W końcu moim największym osiągnięciem była bieszczadzka Połonina Caryńska oraz Tarnica, z której prawie nas zmyło. Umiem jednak docenić przygotowanie do wyprawy, szacunek dla przeciwnika, w tym wypadku góry oraz pokorę wobec życia i pogodę ducha. Zdaję sobie sprawę, że człowiek zdobywający nawet największe szczyty ma chwile zwątpienia. Czuje strach. Zastanawia się nad sensem tego, co właśnie robi. Rozważa swój egoizm. I myśli o swoich bliskich, którzy w tym momencie czekają w domu, pełni obaw. A w ogóle to wiedzieliście, że chcąc zdobywać Lhotse, czy Mt Everest przez większość trasy idziecie tym samym szlakiem? Nawet korzystacie z tych samych baz. Okazuje się bowiem, że obydwie góry leżą w jednym masywie. Dla mnie, himalajskiego lajkonika była to wiadomość z gatunku rewelacyjnych. Dla was, którzy macie teoretycznie ogarnięte Himalaje, jak ziemniaki w kopczyki to pewnie nic wielkiego, takie pffff… Potrafię docenić i uszanować te przeciwstawne emocje, jakie towarzyszą człowiekowi w jednej sekundzie. Bo człowiek jest istotą skomplikowaną. I nawet gdy na co dzień wygłasza zdecydowane opinie, to jest taka chwila, że postąpi inaczej. Złamie swój kodeks, bo wie, że w tym momencie nie ma innego wyjścia. I chyba dlatego staram się rozumieć himalaistów. Ludzi, dla których świat jest zbyt mały. Śmiałków, którzy świadomi swojej małości i kruchości wobec potęgi największych szczytów decydują się zdobyć jeden za drugim. I nieważne ilu wcześniej go zdobyło. Przecież ja tam nie byłem. W momencie, gdy tam wchodzę jestem sam. I nieważne ile wydeptanych w śniegu śladów jest wokół mnie, to ten szczyt jest mój. Teraz jestem ja i on. Staram się to zrozumieć. To, czy popieram sposoby takiego szukania prawdy o sobie to już inna sprawa. W swojej najnowszej książce Monika Witkowska próbuje opowiedzieć nam o co w tym wszystkim chodzi. Pokazuje zdjęcia, od patrzenia na które włosy stają dęba. Ale to nie wszystko. Wspomina ludzi, z którymi wspinała się. Opowiada o tych, których nie ma już wśród nas. I robi to przystępnie. Nie boi się własnych emocji. Tam gdzie trzeba zdania są krótsze, tam gdzie trzeba, dłuższe. Pełni to fajną rolę w opowiadaniu historii. Ale przecież romantyczne wspomnienia górskich ekspedycji to jedna strona medalu. Jest też ta druga, bardziej praktyczna. Mogę żyć marzeniami i z zamkniętymi oczyma opisać najdrobniejszy detal góry, obozowiska, chmur i zmarszczki towarzyszy, ale muszę przygotować się do wyprawy. I kto wie, czy nie jest to bardziej mozolne, niż atak szczytowy. Przecież to wszystko trzeba zaplanować krok po kroku. Wiedzieć jaka agencja jest najlepsza, ale co to znaczy najlepsza? Czy najlepsza jest ta najtańsza? A może ta droższa zabezpieczy nam lepsze odżywki? Lepiej zabezpieczy wejścia i rozbije namioty na trasie wspinaczki? I ilu ludzi trzeba zatrudnić. Co zabrać? W jakiej ilości? A potem to wszystko zsumować. I wycenić. Aha, jeszcze transport. Samochodem? Samolotem? Ile będzie ważyć bagaż? Ilu współpracowników mam zabrać z kraju? A w ogóle to dlaczego zezwolenie na zdobycie szczytu jest tak drogie? Na końcu tego liczenia powstaje liczba z gatunku astronomicznych. Łapiemy się za głowę i liczymy jeszcze raz. Stosujemy metodę eliminacji wykreślając te punkty, które wydawały się początkowo niezbędne. Dobrze, starczy tego. Jak widzicie wyprawa w Himalaje to nie przelewki. Nie wystarczy być romantycznym wspinaczem liczącym na dotknięcie twarzy boga. Trzeba być również okrutnym księgowym i organizatorem, który musi trzymać w karbach koszty wyprawy. Bo inaczej można boleśnie upaść zanim się w ogóle wyjdzie z obozu u podnóża góry. I taka jest właśnie „Lhotse. Lodowa siostra Everestu”. Pełna sprzecznych emocji, żywa, pełna radości i zwątpienia, opowieści o ludziach. Jak to u człowieka z krwi i kości. I przez to fascynująca.

3. Recenzja: ksiegowarecenzuje Herold Justyna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Lubicie góry? Weszłam kiedyś na Czarny Staw pod Rysami i dalej jestem z siebie dumna. Wiadomo, że każdy mierzy siły na zamiary (albo chociaż powinien), ale wysokość tego punktu to mały pikuś w porównaniu ze szczytami, jakie osiągają wielcy wspinacze zdobywając np. Mount Everest czy K2. Od zawsze podziwiałam wszystkich, którzy ryzykując swoje życie podbijają najwyższe Góry świata. W książce Lhotse. Lodowa siostra Everestu - Monika Witkowska opisuje dzień po dniu, całą swoją wyprawę na szczyt tego ośmiotysięcznika. Czytamy niesamowity pamiętnik dzielnej kobiety, która pokonała swoje wszystkie słabości i przeciwności i zdobyła Lhotse! To szczyt, który jest mniej popularny niz Mount Everest, leży tuż obok, a tak naprawdę wejście na Lhotse jest trudniejsze pod względem technicznym (różnica między nimi to lekko ponad 300m; Lhotse ma 8,516m, a Everest 8,849 m). Całość wzbogacona jest cudownymi zdjęciami, nieprawdopodobnymi ujęciami z wyprawy, która mrozi krew z żyłach - samej autorki, widoków oraz jej znajomych, z którymi miała szansę wpisnać się na szczyt (Lhotse i Everest mają do pewnego momentu taką samą trasę). Niestety, nawet z mediów wiemy, że nie wszyscy z takich wypraw wracali. Niektórzy zdobywając szczyt, zostają już na nim na zawsze. O tym również autorka wspomina, bo jest to przykra i smutna, ale nierozerwalna strona wyprawy wysokogórskich. Książka napisana jest przystępnym językiem - czułam się, jakbym czytała bloga koleżanki, która opisuje swoją podróż życia. Dodatkowo, autorka zamieściła mały poradnik dla osób, które chciałyby pójść w jej ślady - dowiemy się, na co zwrócić uwagę przy kompletowaniu sprzętu, jak to jest z tymi agencjami i ile to tak naprawdę kosztuje (bardzo dużo). Monika Witkowska rozprawia się również z medialnymi plotkami dotyczącymi kolejek pod szczytem - jeżeli chcecie się dowiedzieć, jak to z nimi jest, musicie przeczytać tę książkę! Turbo polecam! Lhotse. Lodowa siostra Everestu - Moniki Witkowskiej powinna spodobać się nie tylko górołazom, ale rownież pasjonatorom-amatorom gór, którzy chcą zobaczyć, jak to wszystko wygląda od strony technicznej. To jedna z tych książek, po których czuję pustkę, że to już koniec. Nie wiedziałam nawet kiedy, a już czytałam ostatnią stronę. Muszę sięgnąć po inne tytuły autorki!

4. Recenzja: Ogród książek Mellin Małgorzata

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   W tak wysokie góry nigdy się nie wybiorę. Natomiast czytanie o nich sprawia mi wielką przyjemność. Monika Witkowska to mistrzyni podróżniczego pióra. Jej opowieść jest po prostu rewelacyjna. To, że książka dzięki temu jest lekka i z łatwością ,,przyswajana" przez czytelnika to jedno. Przede wszystkim udaje się Autorce wciągnąć nas w wir wydarzeń. Jednym słowem my sami żyjemy tą wyprawą... Dowiedziałam się wielu ciekawostek, nie wszystkie są dla mnie użyteczne ale wszystkie były niezwykle interesujące. Poznajemy codzienność w czasie wyprawy i jej różne oblicza. To właśnie tam niezwykle często szczęście przeplata się z dramatem. Po książki Pani Moniki będę sięgać z przyjemnością.... To wspaniała rozrywka i skarbnica wiadomości. Książka jest również przepięknie wydana. Ilość zdjęć dosłownie oszałamia i nie zmusza wyobraźni do gimnastyki 😉 Prawie każde miejsce możemy zobaczyć.

5. Recenzja: books_my_big_love Kubera Anna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Mimo, że sama po górach nie lubię chodzić, to uwielbiam o nich czytać i słuchać opowiadań innych. Niezmiennie zachwycają mnie zdjęcia wykonywane przez znajomych, czy na stronach różnorodnych książek o tematyce górskiej. Nie czytałam wcześniej żadnych pozycji autorki, ale tytuł i opis tak bardzo mnie zainteresowały, że obowiązkowo musiałam po nią sięgnąć i oczywiście nie rozczarowałam się, bo otrzymałam przepiękny górski klimat zbudowany nie tylko opisem ale również przepięknymi zdjęciami. Książka Moniki Witkowskiej to swego rodzaju pamiętnik z jej osobistej wyprawy na Lhotse. Dlaczego góra ta nazywana jest siostrą Everestu? Otóż, aby zdobyć jej szczyt należy pokonać ¾ trasy tej samej, którą zdobywa się Everest. W środowisku himalaistów Lhotse uznawana jest jako szczyt ambitniejszy i bardziej wymagający, dlatego też autorka po zdobyciu już Everestu i Manaslu zdecydowała się i na zdobycie tej góry. Czytając tę książkę najpierw poznajemy samą Lhotse i fakty o niej, a następnie odbywamy podróż na sam szczyt. Oczywiście nie brakuje tu wielu ciekawostek, anegdot, wyjaśnień i historii - zarówno tych zabawnych, jak i tych smutnych a nawet tragicznych w skutkach, bowiem góry rządzą się swoimi prawami. Wiele wątków dotyczy również Everestu, gdyż jak wspominałam wcześniej, obie góry leżą w sąsiedztwie i mają wspólne obozy oraz większą część trasy. Dzięki Monice możemy poznać również kulturę i zwyczaje nepalskich mieszkańców a także zapoznać się z tamtejszą fauną i florą. Bogata w liczne zdjęcia pozycja pozwala nam nie tylko wyobrażać sobie miejsca i rzeczy, które widziała autorka, ale również je zobaczyć i zachwycić się nimi, mimo, że nigdy nie spotkaliśmy ich w rzeczywistości. Poza tym otrzymujemy również opisy każdego dnia, bez zbędnego koloryzowania i upiększania faktów. Wyprawa w wysokie góry to często walka ze swoimi słabościami, ze swoim organizmem oraz niespodziewanymi przeszkodami. To również walka z emocjami, kiedy niejednokrotnie w drodze w górę, czy też w dół himalaiści muszą żegnać się ze swoimi przyjaciółmi, którym już nigdy nie będzie dane wyruszyć znów w drogę do zdobycia szczytu… Książkę czytało się bardzo szybko, chętnie dowiadywałam się, co też autorka dalej dla nas przygotowała, czego dowiem się na kolejnej stronie i czym tym razem mnie zaskoczy. Według mnie jest to obowiązkowa pozycja dla każdego, kto lubi odkrywać nowe miejsca oraz dowiadywać się nowych rzeczy.

6. Recenzja: Literatura Rzecz Piękna Lenartowicz Agata

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Kwiecień to idealny czas na podróż w Himalaje. Dzięki Pani Monice Witkowskiej miałam okazję spędzić dwa kwietniowe wieczory w tych pięknych górach. Wszystko za sprawą książki „Lhotse. Lodowa siostra Everestu”. Styl narracji autorki sprawił, że ani przez chwilę nie czułam się czytelnikiem tej historii, ale sama stałam się uczestnikiem wyprawy do Nepalu. Przeżywałam radosne i trudne chwile, dzięki licznym zdjęciom podziwiałam krajobrazy i spacerowałam po bazie. W końcu ruszyłam w drogę na szczyt Lhotse. Od pierwszej do ostatniej strony uwagę zwraca szczerość, z jaką pisze pani Monika. Nie wywyższa się, nie koloryzuje. Pojawiają się niewygodne opinie, ale dzięki temu w książce wyczuwa się prawdę. Książka ma formę dziennika. Pojawiają się w nim rzeczy dla wyprawy istotne, ale też wydawałoby się błahe anegdoty czy przemyślenia. Ale to właśnie dzięki nim tak łatwo zanurzyć się w himalajskim świecie (i tak trudno go opuścić - nie polecam zaczynać lektury późnym wieczorem). Co jakiś czas pojawiają się ramki z ciekawostkami o Lhotse, wspinaczach, Nepalu, zwierzętach czy roślinach. Znajdziecie też wywiady (z wspinaczami, Szerpami, lekarzem). I nie ma w tym cienia chaosu - wszystko jest świetnie przemyślane, pojawia się dokładnie w tym momencie książki, w którym powinno i uatrakcyjnia lekturę. To skarbnica wiedzy dla osób planujących podobną wyprawę (znajdziecie wzmianki o organizacji wyjazdu, kosztach, itp.) albo sam trekking do EBC. Ale to przede wszystkim książka dla każdego miłośnika gór i podróży (na zwiedzanie Nepalu w oczekiwaniu na wylot też znalazło się miejsce). A między wierszami wyczytacie historię kobiety o silnym charakterze, która pokazuje jak pięknie można spełniać marzenia. Tę książkę śmiało oceniajcie po okładce. Piękne wydanie kryje świetną historię. Cieszę się, że to moje pierwsze spotkanie z autorką. Dzięki temu pozostałe lektury jeszcze przede mną. I pewnie niedługo wyruszę na Everest i Manaslu. Podobnie jak na Lhotse, będzie to wyprawa luksusowa - z filiżanką kawy, w wygodnym fotelu.

7. Recenzja: ja_bibliotekarka Magiera Magdalena

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Czytacie książki o tematyce górskiej? O sobie mogę powiedzieć, że na pewno nie jestem wielkim znawcą tematu, ale mam przeczytanych kilka książek ze swojej biblioteczki na temat wspinaczki i tego typu literatura bardzo mi się podoba. Kiedyś nie byłam w stanie zrozumieć co kieruje ludźmi, którzy wyjeżdżają wspinać się w Himalaje. Po przeczytaniu wielu ciekawych książek na ten temat, jestem w stanie to zrozumieć i niezmiennie podziwiam odwagę wspinaczy. "Lhotse" Moniki Witkowskiej to dziennik autorki z jej wyprawy na Lhotse w 2019 roku- obejmuje on przygotowania do wyprawy, podróż do Nepalu, samo mozolne zdobywanie góry krok po kroku i szczęśliwy powrót do Polski. Monika Witkowska pisze prostym, nieskomplikowanym językiem, ma tzw. lekkie pióro. Jej zapiski są niezwykle ciekawe, pełne prawdziwych emocji- tu dramat przeplata się z radością i szczęściem. Swoje miejsce mają tutaj wszyscy, których pani Monika spotyka po drodze do celu. Mam wrażenie, że każdemu chce poświęcić chwilę, aby go w ten sposób docenić. Autorka w książce przemyca mnóstwo wiedzy i ogrom ciekawostek, przybliża nam sporo postaci ze świata górskich podbojów - zarówno tych znanych, jak i cichych bohaterów. Tutaj poznamy też historię zdobywania Lhotse przez Polaków i dzięki wywiadowi z Krzysztofem Wielickim dowiemy się jak wyglądało pierwsze zimowe wejście na tę górę. Jedyne, co mi przeszkadzało w tej książce, to wyróżnione ciekawostki wciśnięte w środek tekstu, co sprawiało, że chcąc dokończyć zdanie albo akapit, trzeba było niejednokrotnie przewrócić dwie strony. Powinno to być lepiej rozwiązane... "Lhotse" to nie tylko ciekawa treść, ale też przepiękne zdjęcia wykonane przez Monikę Witkowską. Ta książka to prawdziwe złoto 🤩 . . . #książka #ksiazki #kochamksiążki #kochamczytać #bibliotekarkaczyta #bibliotekarka #jestembibliotekarką #bookstagrampolska #bookstagrampl #polishbookstagram #bookstagram #bookslover #książki #ksiazka #czytam #czytanieuzależnia #czytamksiążki #czytambolubię #czytaniejestfajne #czytanietopasja #czytamwszędzie #book #bookphotography #czytanietopasja #czytanienieboli #lhotse #monikawitkowska #bezdroża #wydawnictwobezdroża #mólksiążkowy

8. Recenzja: AnnaMacondoBooks Domagała Anna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Lhotse, Lodowa siostra Everestu Moniki Witkowskiej, to kolejna książka tej Autorki, opowiadająca o procesie zdobywania Himalajskiego Ośmiotysięcznika. Celowo piszę, że to proces, bo na górę pokroju Lhotse, nie wchodzi ad hoc, a jest to szereg przygotowań, działań i załatwień, które trzeba przejść, zanim w końcu będzie szansa, aby to górskie Monstrum zdobyć. W związku z tym, że Lhotse, była Królową dla Jurka Kukuczki, tym chętniej sięgnęłam po wspomnianą pozycję. A teraz o książce. Po raz kolejny otrzymujemy od autorki rodzaj górskiego pamiętnika, szczegółowego opisu poszczególnych zdarzeń. Podobnie jak przy wcześniejszych książkach, otrzymujemy garść informacji o historii podboju góry oraz o polskich akcentach związanych z Lhotse (szczyt zdobyło 24 wspinaczy z polski w tym 6 kobiet). Ciekawym elementem jest także wywiad z Krzysztofem Wielickim, który jak powszechnie wiadomo, na Lhotse wszedł sam, a do tego w gorsecie ortopedycznym (i to jest wyczyn ;-). Oprócz tego, mamy opis poszczególnych dni w base camp, dużo ciekawostek “życia” w obozie pod wielką górą, proces aklimatyzacji, a także to co w górach wysokich nieuniknione czyli śmierć. Śmierć, zdaje się być czymś, tak wkalkulowanym w Himalaje, że ma się wrażenie, grania w upiorną rosyjską ruletkę (No risk, no fun?). Ogromną wartością wydawnictwa, są z pewnością świetne zdjęcia, których w książce jest BARDZO dużo. Po raz kolejny wydawnictwo Bezdroża, pokazało że dobrze zna się na przygotowaniu takich pięknych, górskich książek. Jeśli podobnie jak ja, kochacie górską literaturę, to myślę że śmiało, możecie sięgać po Lodową siostrę Everestu.

9. Recenzja: czytelnia_magdaleny Kura Magdalena

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książki z gatunku literatury podróżniczej, bo dzięki temu mam możliwość poznać różne ciekawe miejsca. „Lhotse. Lodowa siostra Everestu” Moniki Witkowskiej to jedna z nich. Kocham góry a teraz, kiedy nie mam możliwości nigdzie pojechać, to tym bardziej mi się za nimi tęskni, dlatego kiedy zobaczyłam najnowszą książkę Moniki Witkowskiej to nawet przez chwilę się nie zastanawiałam, bo wiedziałam, że bardzo chcę ją mieć u siebie na półce i poznać tę historię. Zawsze fascynowały mnie wyprawy górskie, zdobywanie szczytów, a dzięki tej książce mogłam dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. „Gór mi mało i trzeba mi więcej”-to fragment piosenki, który znalazłam w tej książce. Idealnie pasuje do tego co teraz czuję 🤭 Powiem Wam, że ta książka jest przepięknie wydana. Została w niej opisana cała relacja z wyprawy na Lhotse. Znajdziemy w niej wiele ciekawostek, sporo różnych informacji i wskazówek, czy rad, a przy okazji obejrzymy przepiękne zdjęcia. Zanim zaczęłam czytać, dowiedziałam się, że jest też dostępny ten tytuł w formie audiobooka, więc szybciutko pobrałam na półkę, założyłam słuchawki na uszy, wzięłam książkę do ręki i zaczęłam swoją przygodę z tą książką. To było niesamowite, bo audiobooka czyta sama autorka! Czułam się jakby Pani Monika siedziała obok mnie i mi to wszystko opowiadała. Do tego mogłam zobaczyć te wszystkie zdjęcia, więc dokładnie mogłam poznać wszystko to co przeżyła, całą swoją wyprawę. Ludzi, których spotkała. Czyta się ją bardzo szybko i z wielką przyjemnością, nie zabrakło humoru, ale były również i trudne momenty. Polecam Wam, warto ją przeczytać! Nie czytałam wcześniejszych książek autorki, ale niedługo na pewno je nadrobię.

10. Recenzja: aneta_w_trasie Goraj Aneta

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Lubicie tematykę górska? Przeczytałam właśnie książkę Moniki Witkowskiej - Lhotse Lodowa siostra Everestu. I powiem tylko jedno - sztos! ❤ Nie mogłam się od niej oderwać i finalnie skończyłam ja w dwa wieczory! Książka napisana w formie pamiętnika i to w tak przyjemny sposób, że nawet nie mając żadnego pojęcia o tym zagadnieniu będziemy mogli poczuć się jak byśmy byli razem z Moniką na wyprawie. Poza szczegółowym opisem każdego dnia, który autorka opisuje beż najmniejszego upiększania (co jest bardzo, bardzo na plus) książka wzbogacona jest w różne ciekawostki. I tak oto możemy się dowiedzieć kim są Icefall doctors, w jakim celu odprawia się pużę, dlaczego rzadko jada się ser z mleka jaków czy też jaką rolę odegrała biedronka. 😉 Nie czytałam poprzednich książek Moniki, ale teraz wiem, ze zdecydowanie muszę je nadrobić. Oczywiście nie zabrakło tutaj zapierających dech w piersi zdjęć z wyprawy, które pomogą wyobrazić i przenieść się w wysokie nepalskie góry. Podziwiam za każdym razem wszystkich którzy decydują się na zdobywanie tak niebezpiecznych szczytów gdyż sama niestety mam lęk wysokości i obawiam się że dotarcie nawet do base campu byłoby w moim wykonaniu wyczynem chyba nie wykonalnym choćby że względu na wiszące po drodze mosty 😂 Dodajmy że owe wiszące mosty to tylko mała rozgrzewka 🙈 chociaż nigdy nic nie wiadomo 😉 W książce nie brak pięknych momentów, humoru i żartów jakie Monika robiła współtowarzyszom jednak znajdziemy też momenty dramatyczne i smutne. Niestety nie jest to łatwy sport i zdecydowanie nie dla wszystkich. Na końcu książki znajdziemy też górski słowniczek który ułatwi laikom zrozumienie niektórych pojęć. Reasumując pooolecam baaardzo każdemu! 11/10

11. Recenzja: zaczytana_w_ogrodzie Kupczak Sylwia

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Lhotse to czwarty ośmiotysięcznik Moniki Witkowskiej. W 2013 zdobyła Everest i już wtedy zaczęła myśleć o zdobyciu Lhotse. Wróciła pod te góry w 2019 roku. Jeśli ktoś z Was nie wie, to Lhotse i Everest to góry, które leżą obok siebie. Do wysokości ok. 7700m prowadzi na nie wspólna droga. Niesamowite prawda? Blisko siebie a i tak większość nigdy nie słyszało o siostrze Everestu. Dla przypomnienia to właśnie na tej górze zginął Jurek Kukuczka. Słynny himalaista, drugi człowiek na świecie, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum. Niesamowita osobowość, dla samej autorki niezwykle ważny człowiek co niejednokrotnie podkreśla. O czym jest ta książka? O wyprawie na Lhotse, ale jak wszystkie książki tej autorki to dalej posuniete historie i opowieści. Mnóstwo ciekawostek, ale i luźne myśli jak chodźby o wyprawach komercyjnych i sportowych. Pani Monika zawsze pisze od serca, to czuć w jej książkach. Ekspedycja chodź udana bo Lhoste zostaje zdobyte przez naszą autorkę, wiąże się też z wydarzeniami tragicznymi. Ginie trzech jej kolegów. Szczęście miesza się z ogromnym smutkiem. Sama autorka podkreśla jak wielkie ryzyko podejmuje się w zdobywaniu najwyższych gór świata i mówi też o swoim "limicie szczęścia". Polecam jej książkę. Czyta się tak jakby samemu się tam było. Dodatkowo zdjęcia tak pieknie ubierają tę opowieść, że niech dla każdego będzie to "must have".

12. Recenzja: Moc Gór Sidorowicz Alicja

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Książka Lhoste - lodowa siostra Everestu, to najnowsza książka Moniki Witkowskiej. Jest to świetna opowieść o zdobyciu przez tytułowego szczytu (jest to jej trzeci ośmiotysięcznik), ale nie tylko. Jest to również zbiór ciekawostek o tej górze oraz o tajnikach i dobrych radach o organizacji wypraw w góry wysokie. Sporo ciekawostek dotyczy również Everestu, w końcu część drogi na szczyt jest dla tych dwóch gór wspólna. Książkę czyta się bardzo przyjemnie :)

13. Recenzja: zakaz_czytaania Kouba Ania

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Co mogę powiedzieć o Lhotse. Szczerze wcześniej nie do końca znałam tę górę. Gdzieś tam o niej kiedyś słyszałam. Jednak dzięki tej książce stała mi się ona bliższa. Już od pierwszych stron znajdziemy piękne zdjęcia krajobrazów górskich. I szczerze można się w nich zakochać. Jak wspomniała autorka ta książka pisana była tak naprawdę dla niej jako wspomnienia z wyprawy. I to naprawdę czuć. Aż daje się odczuć wielką pasję i miłość do gór. Nie ma tam wielkich poetyckich opisów przyrody. Za to przeżycia z całej wyprawy. Żeby się nie powtarzać powiem, że jeżeli choć trochę góry nie są wam obce to przepadniecie w tej historii. Ta książka przypomina właśnie, za co kochamy góry. I czy jest to ośmiotysięcznik, czy dwutysięcznik: góry to góry. Monika Witkowska wręcz porywa nas w całą historię i nie ukrywa żadnych szczegółów wyprawy. informacje, które mogą się przydać początkującym wspinaczom. Mnóstwo praktycznej wiedzy przekazanej w sposób opowieści. Cudowność. To słowo przychodzi mi do głowy jak myślę o tej książce. I powiem wam, że to nie będzie moja ostatnia „wyprawa” z Panią Moniką. Polecam każdemu, kto kocha góry albo chce zrozumieć, dlaczego inni tak je uwielbiają.

14. Recenzja: asiaqwert Hajduk Joanna

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Silna kobieta, Monika Witkowska, opisuje w niej wspinaczkę na Lhotse, którą zdobyła 16 maja 2019. (Dobra, przyznam się, wcześniej nie miałam pojęcia, że jest taka góra 🤭) Książkę czyta się błyskawicznie. Aż zamarzyły mi się takie wędrówki 🤣 i te zdjęcia.. 😍 uwielbiam ♥️ Książka, oprócz wspinaczki, ukazuje nam spotkania autorki z osobami na szlaku. Pojawiają się chwile radości i szczęścia, ale jak to w życiu bywa, pojawiają się również momenty smutku i zwątpienia.. Dla mnie pani Monika niewątpliwie jest silną kobietą. Już wiem, że na tej książce nie skończę ♥️

15. Recenzja: strangeerecenzuje Klimek Paulina

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Monika Witkowska powraca z kolejnym pamiętnikiem z wyprawy. Tym razem autorka opowiada o zdobywaniu czwartej góry świata, pod względem wysokości, ale nie brakuje również opowieści związanych z najbliższym sąsiadem Lhotse - Everestem. Pióro autorki poznałam przy okazji książki Manaslu. Góra Ducha, Góra Kobiet i już wtedy bardzo spodobał mi się sposób, w jaki Witkowska opowiada, ale i postrzega góry. Dlatego też nie wahałam się ani chwili, kiedy dowiedziałam się o nowej książce autorki - wiedziałam, że muszę ją przeczytać. I ani trochę się nie zawiodłam, powiem więcej - uważam, że to najlepiej napisana książka o tematyce górskiej, jaką do tej pory przeczytałam. Ale od początku, przybliżając postać autorki. Witkowska jest zdobywczynią trzech ośmiotysięczników - Mount Everestu, Manaslu oraz Lhotse - Korony Ziemi, ale też wielu innych szczytów, m.in. Ama Dablam oraz Matterhorn. Jej największą pasją jest po prostu podróżowanie, a także żeglarstwo morskie. Wydała już kilka książek, nie tylko o górach. Na początku najnowszej publikacji autorka wspomina, że - jakkolwiek to źle wybrzmi - książki w głównej mierze pisze pod siebie, nie pod czytelnika, wiedząc, że nie każdemu przypadną one do gustu. Nic bardziej mylnego! Według mnie książka dopracowana jest w taki sposób, że przyswajanie jej jest zwykłą przyjemnością. Opowieść zawiera wiele wstawek z ciekawostkami, z wyjaśnieniem pewnych tematów, a nawet odpowiedzi na pytania, które czasem głupio zadać, a nikt głośno o tym nie mówi (chociażby załatwianie spraw fizjologicznych przez kobiety na znacznej wysokości). Lhotse. Lodowa siostra Everestu jest przede wszystkim złożona w bardzo przemyślany sposób; autorka zadbała o opisanie osób, które często pojawiają się w książce łącznie z ich zdjęciami. Mamy też krótką historię góry, a nawet rozmowę z Krzysztofem Wielickim, który Lhotse zdobył solo i to w gorsecie ortopedycznym. Poza tym książka standardowo podzielona jest na fazę przygotowań, na pobyt w Katmandu, trekking, a potem już przebywanie w bazie i zdobywanie szczytu. I w ani jednej części Witkowska nie zapomina o czytelnikach - mamy ciekawostki, objaśnienia, wskazówki dotyczące zarówno życia w mieście czy zachowań podczas trekkingu. Ponadto, nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o tym, jak pięknie wizualnie prezentuje się książka. Mnóstwo świetnych zdjęć, ukazujących to, co autorka właśnie opisuje, a wszelkie wtrącone ciekawostki również są specjalnie wyróżnione. Ta książka to również uczta dla oczu. Nie można też odmówić Monice Witkowskiej umiejętności opowiadania - tę książkę dosłownie się chłonie. Żadne z opisów nie nudzą, a czytelnik jest tylko ciekawy dalszej części. Jestem oczarowana tą książką! Mogę być przekonana, że przypadnie ona do gustu niemalże wszystkim, zarówno osobom, które jakieś pojęcia o wspinaczce wysokogórskiej mają, jak i osobom, które tak naprawdę nie wiedzą nic. Autorka nie dość, że w treści wyjaśnia wszystko najprościej, jak się da, to jeszcze dodatkowo na końcu książki umieszczony jest mini słowniczek, wyjaśniający najpopularniejsze słowa czy skróty górskiego świata. Prosto, bez koloryzowania, bez tabu i szczerze do bólu - właśnie tak pisze Witkowska. Lhotse. Lodowa siostra Everestu to książka, z którą miło można spędzić czas, jednocześnie w przyjemny sposób wiele się dowiedzieć, a i poczuć trochę magię gór wysokich. Jeżeli macie okazję, śmiało sięgnijcie po tę pozycję - warto poznać przynajmniej jedną książkę Moniki Witkowskiej.

16. Recenzja: kinga_psy_i_ksiazka Kulig Kinga

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    🏔Nie potrafię żyć bez #literaturagórska dlatego chętnie sięgam po książki o ludziach, którzy z wielką pasją spełniają swoje marzenia i sięgają szczytów. 🏔"Lhotse. Lodowa siostra Everestu" to relacja Moniki Witkowskiej ze zdobywania tego szczyty. Lhotse to czwarta najwyższa góra świata i trzeci ośmiotysiecznik zdobyty przez autorkę. Południowa ściana Lhotse to jedna z najtrudniejszych tras wspinaczkowych na świecie i to na niej w 1989 roku zginął Jerzy Kukuczka, idol Pani Moniki. 🏔Książka napisana z pasją. To opowieść o zmaganiach z sobą i górą. To historia zdobywania i pokonywania swoich słabości. To dosyć szczegółowa relacja z całej wyprawy. Z przygotowań i podróży. To pokazanie życia w bazie pod górą. To także opowieści o ludziach z którymi autorka się wspinała i których spotkała w trakcie wyprawy. To również wspomnienie tych, którzy zdobyli szczyt przed nią. 🏔Ogólnie książkę czyta się dobrze. Lekki styl sprawia, że czyta się błyskawicznie. I to co lubię najbardziej w takich książkach, czyli piękne zdjęcia, które pozwalają lepiej przeżyć i wczuć się w to co działo się na wyprawie oraz można dzięki nim podziwiać te wszystkie wspaniałe miejsca. Bardzo ładnie wydana książka. Myślę, że każdy miłośnik historii o górach powinien przeczytać i nacieszyć oko widokami ze zdjęć.

więcej recenzji

ukryj recenzje