FRANKENSTEIN. W wersji do nauki angielskiego

1. Opinia: Asia Opinia dodana: 2019-11-08 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   #8UrodzinyEbookpointKonkurs

2. Opinia: Asia Opinia dodana: 2019-11-08 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Uwielbiam wracać do lektury "Frankensteina". Jak dla mnie jest to najwybitniejsza powieść grozy wszech czasów (co nie znaczy, że najstraszniejsza). Zdecydowanie jest to jedna z najbardziej zapadających w pamięć książek jakie kiedykolwiek przeczytałam. Można narzekać na momentami infantylną, czy wręcz naiwną fabułę, choć ja akurat o to do autorki nie mam pretensji. Biorąc pod uwagę zarys konstrukcji, problematykę sądzę, że jest to wyśmienicie napisana książka. Właśnie ten prosty, bezpośredni sposób narracji, nadmierna uczuciowość sprawia, że ?Frankenstein? tak wielkie wrażenie sprawia na czytelnikach. Mogłabym wymienić wiele książek rzekomo lepszych technicznie, napisanych przez słynnych dojrzałych pisarzy (w przeciwieństwie do nastoletniej Mary Shelley), o których niemalże od razu po przeczytaniu zapomniałam... Z ?Frankensteinem? jest zupełnie inaczej. Jest to książka nieśmiertelna. Poprzez głębie analizy ludzkiej natury, uniwersalne wartości, problematykę egzystencji człowieka w świecie, granic nauki (przestroga przed uzurpowaniem sobie boskich atrybutów), samotność, filozofie, relacje międzyludzkie oraz połączenie realności z fantastyką sprawia, że utwór Mary Shelley jest bliższy intelektualnie dziełom Szekspira niż typowym powieścią grozy. Charakterystyczna we "Frankensteinie" jest olbrzymia ilość pesymizmu. Tu nie ma happy endu. Nie ma bodajże ani jednej szczęśliwej postaci. W mniejszym bądź większym stopniu chyba każdy z bohaterów spotyka się z cierpieniem, jeśli nie osobiście to pośrednio, przez dramat innych bliskich mu ludzi. W tym względzie poprzez ogrom nieszczęść można by doszukiwać się podobieństw z nieszczęsnym biblijnym Hiobem, choć w sumie ze względu na zakończenie może lepiej byłoby wskazać ?Spisek przeciwko ludzkiej rasie? Thomasa Ligottiego. O ile Hiob ostatecznie zostaje zrehabilitowany i nagrodzony za doznane krzywdy, o tyle zarówno u Shelley jak i Ligottiego wymowa jest jednoznacznie pesymistyczna. Warto zwrócić także uwagi na wątki religijne we ?Frankensteinie?. Oprócz wspomnianej wybornej próby budowania swoistej wieży Babel poprzez danie życia istocie umarłej, mamy tu także krytykę zaściankowości religijnej, nietolerancji zarówno u chrześcijan (motyw księdza nakazującego niewinnemu skazańcowi przyznać się do winy, aby ?uzyskać? w ten sposób zbawienie) jak i islamie (instrumentalne traktowanie kobiet). Na koniec odnośnie wydania z Vespera. Tradycyjnie ekskluzywnie wydana klasyka grozy, podobnie jak Dracula, Golem czy opowieści Edgara Allana Poe. Świetne tłumaczenie, wspaniałe ilustracje, interesujące, obszerne posłowie Macieja Płazy znanego z cenionego przekładu opowieści Lovecrafta, plus kilka króciutkich opowiadań grozy przyjaciół autorki. Dla fanagrozy, a nawet dla każdego miłośnika wybitnej literatury jest to pozycja obowiązkowa. Tym bardziej, że nie jest to powszechnie znane wydanie ?Frankensteina? , gdyż jest to pierwsze autorskie wydanie tej powieści, bez zmian wprowadzonych później przez Mary Shelley w kolejnych edycjach, a więc wersja chyba najbardziej spontaniczna i emocjonalna. Podziwiam talent autorki, jej młody wiek w momencie tworzenia fabuły nie przeszkodził w zachowaniu bezstronności, umiejętnie i żywo potrafiła opisać myśli obu stron, zarówno samego Viktora Frankensteina, jak i jego nieszczęśliwego dzieła. Nawiasem mówiąc, w dzieciństwie przez długi czas myślałem, że Frankenstein nie jest naukowcem ale potworem. A teraz, po spotkaniu z książką, nie mogę pozbyć się tego błędnego nawyku, szczególnie biorąc pod uwagę, że ta istota nie ma nawet imienia. Zasługiwał na to i był, moim zdaniem, człowiekiem nie mniej niż jego twórca. Nie mniej pięknie przekazała strach Wiktora, jego zmieszanie i, do pewnego stopnia, wyrzuty sumienia. W jej historii nie było czerni i bieli, nie było akceptacji jednej lub drugiej strony, starała się być neutralna i uczciwa wobec obu, to jest wspaniałe. Podobał mi się język, styl narracji, opisy nie wydawały się zbyt obszerne i długie. Wszystko jest z umiarem, bardzo harmonijne. Co więcej, tło pisania książki jest nie mniej interesujące i kuszące.

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie