Dolina umarłych

Komuś zależy by sekret osady pozostał ukryty

Tess Gerritsen jest znaną, współczesną autorką powieści kryminalnych. Dolina umarłych stanowi kolejny tom cyklu o przygodach dzielnych kobiet: detektyw Jane Rizzoli i patolog Maury Isles. Dr Isles wyjeżdża na konferencję lekarzy patologów, odbywającej się w stanie Wyoming, który o tej porze roku stanowi pokrytą śniegiem, białą krainę. Na konferencji spotyka znajomego z czasów studenckich, który zaprasza ją na wycieczkę w góry. Wypad zapowiada się wspaniale, ale niestety już niedługo zamienia się w prawdziwe piekło. Coś przerażającego wydarzyło się w wiosce Królestwo Boże. Maura Isles zastaje tam dwanaście identycznych domostw z nietkniętymi posiłkami na stołach. I ani jednego człowieka. Gdzie podziali się wszyscy mieszkańcy? Kilka dni później zostaje odnaleziony samochód ze spalonymi ciałami. Policja uważa, że są wśród nich szczątki Maury Isles. Ale detektyw Jane Rizzoli nie wierzy w śmierć przyjaciółki i rozpoczyna własne śledztwo. Czy zniknięcie Maury ma związek z serią zbrodni popełnionych wcześniej w tej samej okolicy?

(…) Została wybrana.

Przyglądał się uważnie tej dziewczynie od chwili, gdy przyjechała z rodziną do osady. Jej ojciec, George Sheldon, kiepski stolarz, pracował razem z ekipą budowlaną. Matka, nijaka kobiecina o przeciętnej twarzy, została przydzielona do pomocy w piekarni, którą tu mieli. Oboje byli bezrobotni i zdesperowani, gdy przypadkiem trafili do jego kościoła w Idaho Falls, szukali pociechy i zbawienia. Jeremiah spojrzał im wtedy w oczy i zobaczył to, co chciał widzieć: zagubione dusze w pogoni za kotwicą, jakąkolwiek kotwicą.

Dojrzali do żniw.

Teraz Sheldonowie i ich córka Katie mieszkali w chacie C w nowo powstałym Zgromadzeniu Kalwaryjskim. W każdy sabat siadali w wyznaczonej ławce w czternastym rzędzie. Na podwórzu przed domem posadzili malwy i słoneczniki, takie same wesołe kwiatki, jakie rosły w ogródkach przed pozostałymi domami. Na wiele sposobów wtapiali się w sześćdziesiąt cztery rodziny tworzące Zgromadzenie, pracujące razem, modlące się razem i łamiące chlebem w wieczór każdego sabatu Pod jednym wszakże szczególnym względem Sheldonowie różnili się od innych: mieli wyjątkowo piękną córkę. Córkę, od której nie potrafił oderwać oczu (…)

                                                                                                          Fragment książki