Anonimowi Heretycy

Recenzje książki: Anonimowi Heretycy (22) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: notka.kulturalna Ostrowska Karolina

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   [ Czytacie książki, w których poruszany jest temat wiary? Jeśli tak/nie to dlaczego? ] Ja często sięgam po takie książki, bo zawsze jestem ciekawa jak autor ugryzł temat. W ostatnim czasie przeczytałam „Anonimowych heretyków” od @wydawnictwo.editio 📖. Czytaliście? Michael wie jak to jest być nowym uczniem w szkole, ale fakt, że jako ateista trafił do placówki katolickiej sprawia, że nie może się w niej odnaleźć. Poczucie obcości, wyalienowania znika wraz z poznaniem Lucy, w której już od pierwszych chwil wyczuł pokrewną duszę. To ona wprowadza go do klubu Anonimowych heretyków, czyli ludzie mających problem z panującymi w Świętej Klarze zasadami. Ta piątka "wyrzutków” o różnej orientacji, pochodzeniu, wierze do tej pory miała jeden cel: stworzyć sobie swoje miejsce w szkole, jednak wraz z pojawieniem się Michaela narasta w nich wewnętrzny bunt, który musi znaleźć ujście. Zdecydowanie jest to książka ważna. Rzadko w młodzieżówkach poruszany jest temat wiary, zwłaszcza w taki sposób który jednocześnie nie oczernia jej w żaden sposób. Początkowo faktycznie czytając miałam myśl, że jak zwykle będzie to po prostu krytyka katolickiej religii, ponieważ główny bohater postępował w kompletnie nie zrozumiały sposób (idąc do konkretnej szkoły prywatnej, chociażby katolickiej, oczywiste jest, że przestrzeganie pewnych zasad jest obligatoryjne), ale podobało mi się, że z końcowym efektem główny bohater faktycznie zaczyna rozumieć czym jest tolerancja. Uwielbiam fakt, że w tej książce postacie uczyły się od siebie wzajemnie, nie były papierowe, bo każdy był jakiś i choć niekoniecznie jego charakter był pogłębiony to jednak czytelnik czytając mógł z łatwością wyobrazić sobie daną osobę. Zdecydowanie takie książki są czymś, co trzeba czytać! ❤

2. Recenzja: @carolina_czyta_i_oglada Kujawa-Leśko Karolina

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jest zachwyt!!! Wielki!!! "To, że mają reguły, nie oznacza, że mają rację." To było rewelacyjne! 352 strony czystej książkowej przyjemności, niezwykła i wartościowa historia!! Zwyczajnie Ważna książka!!! Tak się cieszę że mogłam ją poznać, Anionimowi Heretycy po prostu wymiatają na maksa!!! W tej książce wszystko jest idealnie do siebie dopasowane, można nawet powiedzieć że jest dopracowana w każdym punkcie, od samej opowieści przez bohaterów. Cudo!!! To niezwykła opowieść o rodzinie - jej sile, ale także rozczarowaniu braku zrozumienia między bliskimi, błędnych założeniach, czy przyznawaniu się właśnie do błędów i przebaczaniu, o wierze a co z tym idzie o tolerancji bez względu na wyznanie, o przyjaźni w tym o stawianiu w obronie tych którzy stają się twoją rodziną taką z którą nie łączą cię więzy krwii ale podobny sposób myślenia , wreszcie o pierwszej miłości jej sile o tym jak zmienia człowieka i otwiera nowe drzwi w życiu. Narracja prowadzona z punktu widzenia ateisty Michaela który zostaje rzucony na głęboką wodę zostaje bowiem uczniem szkoły katolickiej, jest świetnie prowadzona, to był strzał w dziesiątkę! Tutaj mamy całą gamę interesujących i różnorodnych bohaterów, którzy nie wypierają się swoich przekonań, ale i nie wciskają ich innym za wszelką cenę. Piękna, wzruszająca i miejscami zabawna opowieść o tolerancji, o podejmowaniu decyzji, tak poprostu o zyciu. Więc kochani dajcie się porwać tej historii i czytajcie Heretyków, a pokochacie Michaela i jego poczucie humoru!!! Polecam. MOJA OCENA 10/10 @carolina_czyta_i_oglada

3. Recenzja: Lubimy Czytać ARNIKA

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Mówią, że jedyną stałą w życiu jest zmiana. A ona zawsze przychodzi niespodziewanie. Sama przeprowadzka do innego miasta jest dużym wyzwaniem i utrudnieniem. Co, jeśli oprócz tego trzeba zmienić swoje przekonania i zrewidować prawdy, które uznawało się za objawione? Miesiąc po rozpoczęciu roku szkolnego szesnastoletni Michael wraz z rodziną przeprowadza się do nowego miasta. Już po raz czwarty. Chłopak nie jest tym faktem zachwycony. Po poprzedniej przeprowadzce ojciec obiecywał, że to będzie ostatni raz. Na domiar złego posłał Michaela do prywatnej katolickiej szkoły. Jako ateiście chłopakowi nie jest łatwo odnaleźć się wśród księży, którzy każą zwracać się do siebie per ojcze, zakonnic utrzymujących, że tylko grzeczne kobiety tworzą historię, oraz codziennych modlitw. Na szczęście szybko znajduje grupę dzieciaków podobnie jak on kwestionujących katolicką hipokryzję, dyskryminację i dojmujące poczucie wyższości. Razem próbują coś w tej zastałej szkolnej rzeczywistości zmienić. Pierwsza rzecz, która mnie zastanowiła i zaskoczyła: co za rodzice posyłają swoje dziecko do katolickiej szkoły, skoro są niewierzący? Oczywiście ma to uzasadnienie z narracyjnego punktu widzenia – gdyby nie to, nie byłoby konfliktu stanowiącego główną oś fabularną. But still… Ten wybór nie zostaje w ogóle uzasadniony. Na początku książki pojawia się tylko wzmianka, że Michael otrzymał doskonałe referencje od szefa taty, jednak to nie tłumaczy, dlaczego ojciec zdecydował się posłać go do tej prywatnej szkoły, która zdaje się wyróżniać tylko tym, że jest droga. Nie ma mowy o tym, że ma wybitnie wysoki poziom, albo ułatwia przyjęcie do koledżu. Wygląda na to, że autorce był po prostu potrzebny konflikt poglądów i w ten sposób mogła najłatwiej go stworzyć. Mimo tego wymuszenia książka nie traci na wartości. Najciekawsze są dyskusje tytułowych Anonimowych Heretyków, czyli członków tajnego klubu działającego w szkole. Należą do niego: Avi – gej i żyd, Eden – wyznawczyni celtyckiego politeizmu rekonstrukcjonistycznego, Max – unitarianin uniwersalista oraz Lucy – katolicka feministka. Różnią się między sobą praktycznie wszystkim, a łączy ich poczucie odmienności i nieprzystawania do ściśle określonej szkolnej rzeczywistości. Niedziwne więc, że postanawiają zapoczątkować małą rewolucję. Drobnymi krokami dążą do większej zmiany – mniej restrykcyjnych wymogów co do obowiązującego stroju, większej tolerancji dla obrzędów innych wyznań, konsekwencji w przestrzeganiu zasad kościoła katolickiego i sprawiedliwości. Autorka z jednakową uwagą przedstawia racje wszystkich stron i niezwykle celnie punktuje przywary katolicyzmu, zwraca uwagę na skostniałe tradycje, nieraz bardziej krzywdzące dla katolików niż innowierców. Choć ostatecznie działalność AH nie zmienia rzeczywistości o sto osiemdziesiąt stopni, bohaterowie wyciągają z niej lekcję. Najbardziej widać to u Michaela (narratora powieści), który musi przepracować konflikt z ojcem, nauczyć się słuchać innych i wypracowywać kompromis. „Anonimowych Heretyków” na tle innych powieści Young Adult wyróżnia oczywiście poruszony temat konfliktu między katolikami, wyznawcami innych religii i ateistami. Oprócz tego trochę na drugim planie, ale nie mniej dokładnie, Katie Henry przedstawia różnice w podejściu do rodzicielstwa oraz odmienne oczekiwania wobec rodziców. Co najważniejsze, jest to książka o tolerancji i szacunku dla cudzych poglądów i wierzeń. Bez dwóch zdań warto do niej zajrzeć.

4. Recenzja: ksiazkowe-recenzje-natalki.blogspot.com/ Natalia Żmijewska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Anonimowi Heretycy to książka, która porusza drażliwy temat religii. Ubrana w koleiną trudność, książki przeznaczonej młodzieży. Nie każdy poradziłby sobie równie dobrze z tym jak Katie Henry. Michael jest ateistą, ale zostaje zapisany do katolickiej szkoły w której nie potrafi się odnaleźć pośród reguł i religii. Poznaje Lucy dziewczynę o feministycznym podejściu i wydaje się, że nie pasuje do szkoły, ale jednak po bliższym poznaniu okazuje się zupełnie inaczej. Wprowadza go do garstki swoich przyjaciół, którzy razem tworzą tytułową grupę Anonimowych Heretyków. Wraz z Michaelem ich działalność jako klubu zaczyna się rozrastać i chcą otworzyć oczy społeczności szkolnej. Nie wszystko co mówią w szkole musi być prawdą, a świat trzeba poznać z różnych stron. Oprócz tego wątku możemy też wniknąć w życie poza szkolne bohaterów, które nie jest idealne. Nieporozumienia z rodzicami, kłótnie z nimi, próba porozumienia z nimi czy chęć zwrócenia na siebie uwagi. Zakochałam się w tej książce, zwraca uwagę na bieżące problemy z którymi mierzą się dzisiejsi nastolatkowie. Takie książki są potrzebne. Fabułą spodoba się wielu osobom, będziecie mieli też jakieś, "ale" co do pewnych momentów. Jednak zachwyca swoją prostotą i to z jaką lekkością płynie się przez nią, chociaż opowiada o nastolatkach uważam, że każdy może ją przeczytać. Polecam! 4.5/5

5. Recenzja: https://www.instagram.com/_kingu_reads/ Kinga Bara

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   O tym, że o książce ‘’Anonimowi Heretycy’’ było głośno już przed jej premierą zauważył z pewnością każdy czytelnik. Przez to, że tytuł ten był tak zachwalany i wysoko oceniany w książkowym świecie byłam niemalże pewna, że ja również się z nim polubię . Miałam rację - ‘’Anonimowi Heretycy’’ to wspaniała książka, która nie jest kolejną schematyczną młodzieżówką, lecz lekturą pełną wartościowych przesłań, z której możemy wyciągnąć wiele cennych lekcji. Tym co w dużej mierze wyróżnia ‘’Anonimowych Heretyków’’ na tle innych książek z tego gatunku jest fakt, że głównym wątkiem są tu kwestie religijne. Zaskakujące jest to, że Michael trafia do prestiżowej szkoły katolickiej pomimo tego, że jest ateistą przez co wpasowanie się w szkolną społeczność może wydawać się z pozoru niezwykle trudne. Szybko się okazuje, że nic bardziej mylnego, ponieważ do szkoły uczęszczają również uczniowie , którzy nie są tak jak większość katolikami. Część z tych osób tworzy tajny klub Anonimowych Heretyków, do którego dołącza nasz główny bohater. Te wydarzenia sprowadzają się do tego, że mamy tutaj kapitalnie przedstawiony wątek przyjaźni. Kolejnym istotnym elementem powieści jest opis relacji Michaela z rodziną, a w szczególności z ojcem, z którym od pewnego czasu chłopak się nie dogaduje. No i jest jeszcze Lucy, z którą pomimo totalnie odmiennych poglądów Michael od razu nawiązuje nić porozumienia. Podsumowując - jestem absolutnie zachwycona tym tytułem, zaś Pani Henry bez dwóch zdań wpisuje się na listę moich ulubionych autorów. Zarówno bohater jak i czytelnik wyciągnie tutaj mnóstwo wniosków, które zmieniają jego poglądy na wiele istotnych spraw. Już na pierwszy rzut oka widać, że autorka nie ucieka od trudnych tematów, co więcej porusza ich w książce naprawdę wiele. Kolejnym atutem są wyśmienite dialogi oraz fakt, że nie brakuje tutaj także dobrego humoru. Bohaterowie są autentyczni i łatwo przychodzi nam ich polubienie. Ten tytuł to świetna odskocznia od codzienności, ale również lektura ucząca tolerancji oraz przyznawania się do błędów. Gorąco polecam !

6. Recenzja: ZaBOOKowana.blog Gireń Wioleta

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Michael jest ateistą i trafia do szkoły katolickiej, która jest bardzo zamknięta jeśli chodzi o otwarcie się na to co nowe. Zaprzyjaźnia się uczniami, którzy tworzą klub Anonimowych Heretyków. Czy uda im się zrewolucjonizować szkołę im. Świętej Klary? Temat książki jest napewno bardzo na czasie, a i też dobrze (aczkolwiek dość karykaturalnie) przedstawia obecny świat i jego problemy. W treści książki poruszane są ciężkie tematy tj. brak odpowiedniej edukacji seksualnej, nietolerancja osób homoseksualnych. Są one ujęte w mocny i poruszający sposób. Pokazane zostało, ze młodzi mają głos potężny, ale często nieprzemyślany, więc działający im na szkodę. Oczywiście nie tylko ciężkie problemy są w niej poruszane. Mamy ujęte klasyczne rozterki związane z okresem dojrzewania i pierwszymi miłościami. Przedstawione zostało to klasycznie i realistycznie, tak ze starszy czytelnik przypomni sobie jak sam denerwował się na świat, który go nie rozumiał. Technicznie nie mogę się zbytnio do niczego doczepić, książka jest skonstruowana w taki sposób, że czyta się ją szybko i przyjemnie. Mimo tego, ze jest to książka o ważnej tematyce to można się łatwo przy niej pośmiać, utożsamienie z bohaterami łatwo przychodzi czytelnikowi. Są oni stworzeni w taki sposób, że każdy znajdzie w nich coś co go do nich przybliży. Czy to rozterki, życie lub charakter. Zdecydowanie polecam. Jest to pozycja nie tyle warta przeczytania co nawet obowiązkowa. I nie chodzi tylko o kwestie rozterek ideologicznych, ale także o przekonanie się, ze czasami małe zmiany prowadzą do wielkich efektów. Serdecznie polecam.

7. Recenzja: K00cham_ Ciechomska Agnieszka

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Dobry Wieczór Kochani! Dziś przychodzę do was kolejną książką, tym razem jest to "Anonimowi Heretycy" Katie Henry. Jest to powieść o dojrzewaniu, przyjaźni i bolesnej drodze do odkrycia własnej wiary. Opowiada o młodzieńczym buncie, pierwszej miłości, ale także porusza trudne tematy i skłania do przemyśleń, a wartka akcja i świetnie poprowadzone dialogi sprawiają, że nie sposób się od niej oderwać! Mi się podobała i zdecydowanie mogę ją wam polecić. Ateista w katolickiej szkole średniej może mieć sporo problemów, zwłaszcza jeśli spróbuje naruszyć ustalone reguły. Michael coś o tym wie. Chłopak nie miał nic do powiedzenia, gdy rodzice postanowili umieścić go w szkole im. Świętej Klary. Już pierwsze minuty w nowym środowisku pozbawiły go resztek optymizmu. Wyglądało na to, że był tam jedynym ateistą i będzie skazany na samotność. Jednak gdy na lekcji historii Lucy, jedna z uczennic, wdaje się w ostrą dyskusję z zakonnicą, w Michaelu budzi się nadzieja na zaprzyjaźnienie się z kimś o podobnym światopoglądzie. Szybko się przekonuje, że dziewczyna jest feministką, ale też wierzącą katoliczką i planuje zostać kapłanem. Podobnych wyrzutków w Świętej Klarze jest więcej. Anonimowi Heretycy pozostają jednak w ukryciu i nie afiszują się swoją odmiennością. Avi jest żydem i gejem, Max - unitarianinem uniwersalistą, a Eden - praktykującą poganką. Wszyscy akceptują siebie wzajemnie i starają się przetrwać, pocieszając się, że szkoła średnia, nawet ta katolicka, nie trwa wiecznie. Wiecznie nie trwa też względny spokój. Któregoś dnia Michael przekonuje Anonimowych Heretyków do buntu. Tajne stowarzyszenie ma w planach rozpoczęcie kampanii przeciw sztywnym zasadom i obnażenie wszechobecnej w szkole hipokryzji. Początek wydaje się obiecujący. Wkrótce jednak Michael posuwa się za daleko... Kto ucierpi, jeśli heretyk nie podporządkuje się hipokryzji? #book #recenzjaksiążki #recenzja #review #reviewbook #książka #mamaczyta #czasnaksiążkę #synekspi #kiedydzieckośpi #sleep #readingtime #timetorelax #czasdlamnie #tocolubię #dobraksiążka #goodbook #katiehenry #editio #wydawnictwoeditio #świadomamama #mamadajerade #instawtorek #dziewczynykfs #mójmałyświat #words #instaworld

8. Recenzja: sylwiaczyta Ozga Sylwia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Podczas kolejnej przeprowadzki (spowodowanej pracą taty), Michael trafia do katolickiego Liceum im. św. Klary. Problem w tym, że jest ateistą i nie wyobraża sobie normalnego funkcjonowania w tej szkole. Czuje się samotny w swoich odczuciach do momentu, aż na jednej z lekcji pewna dziewczyna wdaje się w nerwową dyskusję z zakonnicą. Od tego dnia Michael poznaje w szkole coraz więcej osób, które ukrywają inną wiarę, orientację itp. Anonimowi Heretycy spotykają się w podziemiach szkoły i rozmawiają bez skrępowania o swoim światopoglądzie. Wszystko jest tajemnicą do momentu, aż Michaelowi udaje się przekonać cały klub do nagięcia zasad panujących w szkole. “Kto ucierpi jeśli heretyk nie podporządkuje się hipokryzji?” . Zapamiętam tę książkę na długo. Dzięki niej lepiej poznałam różne religie, a ponadto dowiedziałam się nowych informacji o własnej wierze. Uważam, że jest to pozycja z którą powinien zapoznać się każdy. Odnośnie pióra autorki: jest tak lekkie, że dosłownie mkniemy przez kolejne strony. Wielkim plusem jest to, że książka “Anonimowi Heretycy” nauczyła mnie masę nowych słów, których znaczenia do tej pory nie znałam 😊 Wszyscy bohaterowie mają ciekawe, odmienne poglądy co sprawia, że w różnych kwestiach możesz po części utożsamić się z każdym z nich. Za mój egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Editio :)

9. Recenzja: Portal Szuflada Osuch Klaudia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Heretyzm, religia, wiara, szkoła katolicka, orientacja seksualna oraz młodzieńczy bunt. Wydaje się, że trudno połączyć wszystkie te składowe w jedną spójną historię. Katie Henry zmiksowała różnorodność wyznaniową, zwracając szczególną uwagę na tradycje, które się z nią wiążą, oraz ich przestrzeganie w dzisiejszych czasach, nijak mające się do postępu czy zmian kulturowych zachodzących na przełomie kolejnych lat. Staroświeckie podejście do norm związanych z niektórymi religiami nie współgra z nowoczesnym podejściem do świata, czego dyskusje podejmują bohaterowie książki „Anonimowi Heretycy”. Jeden z nich, Michael, jest gorliwym ateistą, który po kolejnej przeprowadzce trafia do katolickiej szkoły im. Świętej Klary. Jak można się domyślić, czuje się tam nie tyle nieswojo, ile surrealistycznie, wysłuchując od nauczycieli, czyli księży i katechetek, bredni dotyczących chrześcijaństwa, istnienia Pana Boga czy Jezusa. Tracąc już nadzieję na znalezienie przyjaciół, na jednej z lekcji słyszy żarliwy dialog nieznajomej dziewczyny o imieniu Lucy z zakonnicą i błędnie wierzy, że ona również zgadza się z jego poglądami. Szybko okazuje się, że Lucy jest katoliczką, ale niezgadzającą się ze wszystkimi zasadami swojej religii, chociażby dlatego, że planuje zostać księdzem. Wyrzutków niepasujących do systemu jest jednak więcej. Avi - Żyd i gej, Max - unitarianin uniwersalista, Eden - praktykująca poganka oraz Michael i Lucy postanawiają sprzeciwić się nierównym zasadom panującym w szkole i zakładają stowarzyszenie Anonimowych Heretyków. Szkoła Św. Klary traktuje bowiem nierówno nie tylko uczniów, ale także pedagogów, którzy w swoim życiu kierują się zgoła innymi wartościami od tych przekazywanych w placówce. Tym samym tajna grupa przeradza młodzieńczy bunt w walkę z systemem, próbując doprowadzić do rewolucji poprzez kreatywne protesty. Bardzo podoba mi się punkt wyjścia do tej historii oraz wykorzystanie młodych bohaterów do przeciwstawiania się szeroko pojętej dyskryminacji. Przy czym nie jest to lektura umoralniająca czy głosząca jedyną słuszną prawdę. Bywa za to zabawna i napisana z przymrużeniem oka.. Ponadto autorka zostawia czytelnikowi pole do interpretacji słuszności zachowań czy wygłaszanych tez przez uczniów, nauczycieli i rodziców. I to rodzina jest drugim najważniejszym tematem poruszonym przez Katie Henry. Częste przeprowadzki, a co za tym idzie: zmiana otoczenia i kolegów wpływają negatywnie na relacje Michaela z ojcem, który, by osiągać sukcesy w pracy, musi więcej podróżować. Autorka nie staje po żadnej ze stron, a jedynie przybliża motywacje bohaterów, pozwalając, by z biegiem wydarzeń czytelnik sam mógł ocenić sytuację. Amerykanka zwraca także uwagę na rolę, jaką odgrywają rodzice w okresie dojrzewania nastolatka, i podkreśla, że nierozwiązane konflikty mogą przenosić się także poza sferę domową. Dużą siłą powieści jest również kalejdoskop bohaterów, z którymi łatwo się utożsamić, uwierzyć w opowiadaną przez nich historię i kibicować do ostatnich stron. Bywają fragmenty, w których młodzieńcza naiwność bierze górę, a pierwsze zauroczenia przeradzają się w jeszcze nie do końca zrozumiałą miłość, jednak dodają one realizmu postaciom wciąż rozwijającym się i popełniającym błędy. „Anonimowi heretycy” to przede wszystkim mądra powieść młodzieżowa, która sprawdzi się jako świetna rozrywka dzięki niebanalnym dialogom i zabawnym refleksjom wywołującym częsty uśmiech na twarzy. Ponadto śmiało porusza problem odnajdowania się w społeczeństwie z innymi poglądami, wierzeniami czy orientacją. Wszystko to podane jest w lekkim, przystępny stylu, bez narzucania swojego zdania. Jest to jedno z zaskoczeń tego roku, bo po lekturze skierowanej do młodych dorosłych nie spodziewałam się dawki tak pozytywnej energii i uważam, że nie tylko grupa docelowa powinna tę książkę przeczytać.

10. Recenzja: girlinthebooks Skórowska Natalia

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    FABUŁA: Poznajemy historię Michaela, który wraz ze swoją rodziną nieustannie się przeprowadza ze względu na pracę ojca. Z tego też powodu jego relacja z tatą nie jest najlepsza, bo chłopak ma duże trudności z odnalezieniem się w nowych miejscach. Tym razem jego nowa szkoła jest placówką katolicką, w której panuje wiele specyficznych zasad. Michael jest ateistą co sprawia, że ma dodatkowe trudności ze zrozumieniem reguł i poglądów, które są w tym miejscu powszechne. Szybko okazuje się, że w szkole znajduje się wiele innych odmieńców: gej, poganka, żyd, każdy z nich jest inny, ale każdy chce mieć takie samo prawo do wyrażania swojej opinii. Wspólnymi siłami planują zmienić szkołę i zakładają klub Anonimowych Heretyków, który małymi krokami rozpoczyna rewolucję wśród uczniów i nauczycieli. Czy zostaną przyłapani na swoich działaniach? Czy ateista zmieni swoje poglądy aby lepiej zaaklimatyzować się w katolickiej placówce? Co musi się stać aby relacje Michaela z ojcem uległy poprawie? Przeczytajcie, a przekonacie się sami 😊 PLUSY: + Lekkie pióro autorki sprawia, że wręcz mkniemy przez kolejne rozdziały. Nie znajdziecie w tym tytule zbędnych opisów, same konkretne i istotne dla fabuły informacje, a dzięki temu czyta się to niezwykle szybko i przyjemnie. + „Anonimowi heretycy” to książka, która wyraźnie zwraca uwagę na problem z wiarą i rozmowie o niej, w naszych społeczeństwach oraz na to, że często podczas rozwoju cywilizacji, nie nastąpił rozwój wiary, a przez to rodzi się wiele konfliktów. Piękne są fragmenty współpracy Michaela i jego przyjaciół, które pokazują, że bez względu na wszystko możemy się zjednoczyć, a wspólnymi siłami można osiągnąć więcej niż w pojedynkę. + Nie samą wiarą człowiek żyje i tak samo losy naszych bohaterów nie skupiają się tylko wokół katolickiej szkoły. Między Michealem a Lucy (katolicką feministką) zaczyna rodzić się coś więcej niż tylko przyjaźń, ponadto chłopak nieustannie trzyma w sobie żal do rodziców co sprawia, że jest on wulkanem emocji. Nie zapominajmy, że to szkoła, więc imprezy i szkolne afery związane z życiem prywatnym nauczycieli też się tu pojawią jednym słowem - samo, życie i tematy, których (za) często w książkach młodzieżowych brakuje. + Każdy z bohaterów jest precyzyjnie wykreowany co sprawia, że łatwiej nam zatracić się w tej historii. Każdy z członków Anonimowych Heretyków jest silnie związany ze swoimi przekonaniami, a o każdej postaci wiemy na tyle dużo, aby jako czytelnik móc wyrobić sobie o nich zdanie, a nawet poczuć, że są naszymi przyjaciółmi. Wyraźna kreacja postaci to duża zaleta tego tytułu. + Jeśli myślicie, że tylko bajki zawierają morał to ta książka wyprowadzi Was z błędu. Każdy problem w domu czy szkole szybko staje się istotną lekcją zarówno dla bohaterów jak i dla czytelnika. Najbardziej zauważalne jest to oczywiście w zakończeniu, które stanowi klamrę wszystkich wcześniej otwartych wątków. Po przeczytaniu ostatniej strony czujemy satysfakcję z tego, że wiemy jak zakończyły się wszelkie sprawy. PODSUMOWANIE: „Anonimowi heretycy” to przyjemna młodzieżówka pokazująca nastoletnią rzeczywistość z zupełnie nowej perspektywy. Katolicka szkoła, ateista wiecznie skłócony z ojcem, klub Anonimowych Heretyków, którzy za cel obrali zmianę sztywnych reguł panujących w klasach, a do tego niezwykle istotna miłość do Boga oraz do bliźniego, która okazała się być rozwiązaniem wszystkich problemów. Takie książki powinny czytać dzieci i młodzież, bo łamie ona wszelkie schematy i pokazuje, że nie ma znaczenia jakie mamy poglądy, bo prawo do szacunku i własnego zdania ma każdy. Porusza ona wszystkie ważne szczególnie dla nastolatków tematy: rodzina, związki, szkoła, wiara i odnajdywanie samego siebie w tym wielkim i pełnym sprzeczności świecie. Gwarantuję, że przy tym tytule się nie zanudzicie, a na pewno wielokrotnie wzruszycie, bo złotych myśli i mądrości życiowych jest tu cała masa.

11. Recenzja: https://themagicofbooksinwords.blogspot.com./ Kamila Pluta

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    „Anonimowi Heretycy” to powieść o szukaniu własnego JA wśród narzuconych nam reguł. O szukaniu odpowiedzi kim jesteśmy, w co wierze i kim chce być. O posmakowanie pierwszej miłości, nienawiści, bólu i młodocianym buncie. Dzięki tej książce mogłam dowiedzieć się bardzo wielu rzeczy i dzięki temu rozumiem większość spraw, które były mi obce. Każdy powinien szanować wierzenia jak i poglądy innych ludzi. Jeśli nawet nie wierzymy w żadnego Boga nie oznacza to, że nie wierzymy w miłość, przyjaźń. Jak to się stało, że autorka zbliżyła do siebie katoliczkę i ateistę? Przecież to się może nie udać..a jednak się udało i oboje pokazali, że tolerancja jest bardzo ważnym elementem ich związku. To bez znaczenia czy ktoś jest biały, czarny czy jest ateista, katolikiem, lesbijka czy gejem. Wszyscy umrzemy tak samo i będziemy tacy sami podczas śmierci. Tak naprawdę niczym się nie różnimy; kochamy, nienawidzimy, wybaczamy - to właśnie pokazuje w nas ludzi. „Anonimowi heretycy” z pewnością mają bardzo wartościowy morał, który zmusza do refleksji, przemyśleń i wyciagnięcia wniosków. Bardzo poruszająca historia pokazująca to co się ukrywa, a ukryte zostać nie może.

12. Recenzja: Książkowe Zachwyty Białek Oliwia

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Jedna z najlepszych młodzieżowek jakie czytałam, Katie Henry stworzyła coś jedynego w swoim rodzaju. Może mogłabym się przyczepić do zakończenia, bo na pewno było przewidywalne, znalazło się tam też kilka schematów, ale szczerze - zupełnie mi to nie przeszkadzało, bo nie o to tutaj chodziło. Fabuła była naprawdę interesującą i angażująca. Każdy z bohaterów miał własny charakter, pomimo wspólnych cech, wyraźnie się odznaczali i dzięki temu czytelnik mógł znaleźć osobę, z którą by się utożsamiał. Narrator - Michael był momentami irytujący, ale jednocześnie prawdziwy. Podobnie Lucy, to zdecydowanie moja nowa ulubiona postać książkowa, dziewczyna była bardzo stanowcza w swoich poglądach i czynach, ale nie wyidealizowana, miała też swoje wady i słabe strony, co sprawiło, że była bardzo realna i przekonująca. Świetnie pokazana była również szkoła i codzienność bohaterów. Autorka przedstawiła w bardzo prosty sposób zarówno codzienne, przyziemne problemy z jakimi zmaga się młodzież, jak i trudniejsze i poważniejsze tematy. Przede wszystkim było tutaj dużo, bardzo sprawnie wplecionych wątków związanych z religią i tolerancją. Bardzo dobrze poruszone były również wątki relacji, szczególnie rodzinnych i przyjacielskich, które w piękny sposób się rozwijały. Zdecydowanie na plus był również wątek wdzięczności i niezrozumienia. W książce znalazło się wiele pięknych, inspirujących czy najzwyczajniej w świecie prawdziwych cytatów, fragmentów. Wciąż nie mogę wyjść z podziwu dla Kate Henry, której niezwykle dobrze udało się wpleść w lekką i przyjemną fabułę wiele ważnych i aktualnych tematów, które rzadko poruszane są w książkach dla młodzieży, a powinny i liczę na to, że będą w przyszłości. Zachwycił mnie również styl pisania autorki, który był prosty i przyjemny, ale równocześnie swego rodzaju wyjątkowy, zdecydowanie przekonał mnie do siebie i zachęcił do sięgnięcia po poprzednią i kolejne wydawane przez autorkę książki. Myślę, że mogłabym o tej książce pisać jeszcze bardzo długo i wciąż w pełni nie potrafiłabym opowiedzieć o tym jak bardzo mi się podobała. To jest coś, co poprostu musicie przeczytać i przekonać się samemu.

13. Recenzja: Katka_thebookworm Bieszczad Katarzyna

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Michael z powodu kolejnej przeprowadzki znowu zmienia szkołę średnią. Nie napawa go to optymizmem, chociażby z tego względu, że rodzice zapisali go do katolickiego liceum a przecież on uważa się za ateistę. Już pierwszy dzień w nowej szkole utwierdza go w przekonaniu, że nie będzie potrafił się odnaleźć w tym nowym środowisku. Do czasu, gdy na lekcji historii jedna z uczennic wdaje się w ostrą dyskusję z zakonnicą. W ten sposób Michael poznaje Lucy. Mimo że dziewczyna jest wierząca, ma swoje własne poglądy na wiarę. I nie jest jedyną taką osobą w Świętej Klarze. Lucy wprowadza Michaela do “Anonimowych heretyków”, tajnej grupy zrzeszającej uczniów, którym nie podobają się zasady panujące w szkole. Kim są tak naprawdę Anonimowi heretycy? To grupa młodych ludzi, którzy spychani są na szkolny margines z powodu ich przekonań, ale jednocześnie wciąż brakuje im odwagi, by wyrazić głośno swoje zdanie. Lucy, chociaż jest katoliczką, nie zgadza się z tym, jak jej wiara podchodzi do kobiet. Chciałaby zostać kapłanem, chociaż doskonale zdaje sobie sprawę, że aktualnie jest to niemożliwe ze względu na jej płeć. Avi jest żydem i gejem, Max- unitarianinem, mających swoje własne dziwactwa, zaś Eden to praktykująca poganka. Chociaż dzieli ich sporo: sytuacja rodzinna, wiara czy poglądy na życie, szanują się nawzajem i starają się wspierać na każdym kroku, by jakoś przeżyć w szkolnej rzeczywistości i nie rzucać się za bardzo w oczy. Zmienia się to dopiero, gdy do ich grupy dołącza Michael, który namawia ich do rzucenia wyzwania Świętej Klarze, by zawalczyć z wszechobecną obłudą i hipokryzją. Ale czy bunt faktycznie zawsze jest najlepszym wyjściem z trudnej sytuacji? “Anonimowy heretycy” początkowo nie wzbudziły mojego zainteresowania, bo książki dotyczące wiary jakoś nie leżą w moim kręgu zainteresowań. Jednak po tylu pozytywnych opiniach nie mogłam przejść koło niej obojętnie i teraz jestem zadowolona, że zdecydowałam się zapoznać z tym debiutem. I chociaż wiara stanowi tutaj główny filar, to powieść Katie Henry stanowi przede wszystkim ważną lekcję tolerancji. Że niezależnie od płci, wyznania (lub jego braku), orientacji wszyscy jesteśmy równi, mamy takie samo prawo do bycia kim chcemy być i do wyrażania własnego zdania. Że wiara nie jest żadną łatką i nie muszą się zamykać w sztywnych ramach. Bohaterowie zmagają się nie tylko z własną wiarą i samoakceptacją, ale również z wieloma aktualnymi dla młodych ludzi problemami, co sprawia, że stają się czytelnikowi jeszcze bliżsi i pozwalają się z nimi utożsamiać. “Anonimowi heretycy” nie są kolejną, banalną powieścią młodzieżową. To pełna humoru, ale jednocześnie skłaniająca do refleksji historia o sile przyjaźni, pierwszej miłości, odkrywaniu siebie i własnego miejsca na ziemi oraz skomplikowanych relacjach rodzinnych.

14. Recenzja: @kasia.rzymowska Katarzyna Rzymowska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Kiedy pierwszy raz usłyszałam o tej książce, pomyślałam sobie, że młodzieżówka traktująca o wierze, w dodatku katolickiej to jakieś nieporozumienie. Zachęcona jednak pozytywnymi opiniami, postanowiłam ją przeczytać i...przepadłam totalnie. Ta powieść jest moim zdaniem jedną z najbardziej potrzebnych, w obecnych czasach książek. - Znajdziecie w niej historię Michaela - licealisty, który z powodu pracy ojca, kolejny raz zmienia miejsce zamieszkania, a co za tym idzie również szkołę. Michael nie jest oczywiście tym zachwycony. Ba, on jest wściekły na ojca, zarzucając mu, że pod jego karierę podporządkowana jest cała rodzina, podczas gdy jego samego praktycznie nie ma w domu. Nową szkołą, do której trafia nastolatek jest liceum Św. Klary- typowo katolicka placówka. I być może nie byłoby w tym nic dziwnego, w końcu cieszy się ona nienaganną opinią, gdyby nie fakt, że nasz bohater od zawsze jest ateistą i tego nie kryje. Michael ma wiele obaw przed rozpoczęciem nauki w Św. Klarze, jednak kiedy pierwszego dnia poznaje Lucy (która wdaje się w kłótnię z jedną z sióstr), a później też Aviego (żyda), Maxa (unitariana uniwersalistę) oraz Eden (wyznającą politeizm) zaczyna zmieniać zdanie o szkole. - Ta czwórka uczniów tworzy stowarzyszenie "Anonimowych Heretyków", do którego dołącza również Michael. Za jego sprawą przyjaciele zaczynają działać na rzecz osób o odmiennych poglądach, starając się zdemaskować i obalić zatwardziałe zasady panujące w szkole. Przeciwko nim od razu formuje się jednak opozycja, niemalże krucjata, na czele której staje Theresa. Czy AH uda się zmienić zasady? Czy rozpoczną rewolucję? To już doczytajcie sami. - Dodam tylko, że to nie jest powieść negująca wiarę katolicką. Sama Lucy bowiem jest głęboko wierzącą chrześcijanką, której wiarę szanują pozostali członkowie AH. Jest to powieść o tolerancji, o konieczności posiadania otwartego umysłu, o współistnieniu w społeczeństwie. Pokazuje, że nie ma tak naprawdę jedynej prawdy, a ludzie którzy mają odmienne wyznanie, nie wyznają odmiennych wartości. Bardzo ujęła mnie scena z siostrą Helen, którą Michael spotyka w kaplicy, do której udaje się w poszukiwaniu spokoju po pewnych dramatycznych wydarzeniach. Kiedy zauważa zakonnicę wyraża chęć opuszczenia kaplicy, bo przecież jest ateistą. W odpowiedzi wówczas słyszy "Byłam w egipskich meczetach, świątyniach buddyjskich, w przepięknych synagogach w Warszawie i Jerozolimie. Nie muszę wierzyć w Buddę czy nosić Gwiazdy Dawida, żeby znaleźć tam spokój." I z tą sentencją Was zostawię, zachęcając abyście również poznali "Anonimowych Heretyków".

15. Recenzja: lubimyczytac.pl/profil/1819483/zupa-czyta Joanna Wójciak

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Porozmawiajmy o... młodzieżówkach. Są tu jacyś wielbiciele tego gatunku? Nie będę Wam tu ściemniać, że jestem znawczynią powieści dla młodzieży, prawdę mówiąc, ostatnią tego typu książkę przeczytałam pewnie dobrych kilka lat temu. Co więc sprawiło, że dałam się skusić "Anonimowym heretykom"? Najważniejszą rolę odegrała w tym przypadku nietypowa tematyka - historia ateisty Michaela, który rozpoczyna naukę w katolickiej szkole, musi zmierzyć się z rodzinnymi problemami, a do tego wszystkiego zakochuje się w ultrakatolickiej dziewczynie, wydała mi się czymś świeżym i intrygującym. Romans nie jest tu wątkiem, który wysuwa się na prowadzenie, autorka skupia się przede wszystkim na młodzieży odkrywającej swoją tożsamość religijną. Nie do końca spodobała mi się postać Michaela - można o nim powiedzieć jedynie dwie rzeczy - jest ateistą i nienawidzi swojego ojca. Zdecydowanie ciekawszą postacią wydała mi się Lucy i mam wrażenie, że historia zyskałaby na jakości, gdyby była opowiadana z jej perspektywy. Pod koniec lektury odrobinę zaczęły mnie już męczyć teologiczne rozkminki, chociaż trzeba przyznać, że rozważania na temat religii podane są w bardzo zjadliwej, okraszonej humorem formie. Nie jest ważne, jakiego wyznania jesteś (równie dobrze możesz nie wyznawać żadnej religii), jeśli chcesz trochę poszerzyć horyzonty, całkiem nieźle się przy tym bawiąc, spokojnie możesz sięgnąć po "Anonimowych heretyków". To powieść bardzo uniwersalna, dobrze napisana i niekoniecznie skierowana wyłącznie do młodzieży.

16. Recenzja: amatorka_ksionszkuf Ryszka Martyna

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Michael wraz ze swoją rodziną się przeprowadzają. Znowu. Znowu jest to związane z pracą jego ojca, która jak się chłopakowi wydaje, jest dla niego najważniejsza. Michael znowu musi zmienić szkołę, lecz jak ma się okazać tym razem, ta zmiana będzie dla niego o wiele inna, ale tez bardziej znacząca. Szkoła imienia św.Klary nie tylko okaże się być dla niego nowością z powodu jej katolickich podstaw, które dla niewierzącego chłopaka będą znaczącą zmianą, ale tez przez osoby jakie w niej spotka. Jak duży wpływ na życie bohatera i na jego światopogląd będą mieli anonimowi heretycy? Książka ta jest dla mnie fenomenem. Autorka połączyła w niej niesamowity humor, nowatorski koncept i wiele mądrych przesłań. Kreując postać taką jak Michael, który bywa chamski, arogancki i niesprawiedliwy pokazuje czytelnikowi błędy jakie popełnia chłopak, ale jakie i my popełniamy. Przez to ze główny bohater nie jest idealny, a raczej znajduje się po drugiej stronie szali, dużo łatwiej można się z nim utożsamiać i widzieć w nim swoje wady. Jeśli chodzi o watek wiary w książce to naprawdę jest on istotny, ale nie chodzi to o konkretną wiarę, lecz o samą istotę wierzenia i akceptację różnorodności z nim związanym, przez co może on dotrzeć do każdego. I właśnie to jest w tej książce niesamowite. Jej uniwersalność idąca w parze z mocnym przekazem, a właściwie kilkoma przekazami. Dla mnie strzał w dziesiątkę. Dosłownie bo własnie tyle ta książka ode mnie dostaję.

17. Recenzja: BookJedenWie Witas Justyna

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    "Anonimowi heretycy" to ostatnio głośny tytuł. Książka pojawia się dosłownie wszędzie, a zachwytom nie ma końca. Jak ja podeszłam do tematu...? Opis wydawcy: "Ateista w katolickiej szkole średniej może mieć sporo problemów, zwłaszcza jeśli spróbuje naruszyć ustalone reguły. Michael coś o tym wie. Chłopak nie miał nic do powiedzenia, gdy rodzice postanowili umieścić go w szkole im. Świętej Klary. Już pierwsze minuty w nowym środowisku pozbawiły go resztek optymizmu. Wyglądało na to, że był tam jedynym ateistą i będzie skazany na samotność. Jednak gdy na lekcji historii Lucy, jedna z uczennic, wdaje się w ostrą dyskusję z zakonnicą, w Michaelu budzi się nadzieja na zaprzyjaźnienie się z kimś o podobnym światopoglądzie. Szybko się przekonuje, że dziewczyna jest feministką, ale też wierzącą katoliczką i planuje zostać kapłanem. Podobnych wyrzutków w Świętej Klarze jest więcej. Anonimowi Heretycy pozostają jednak w ukryciu i nie afiszują się swoją odmiennością. Avi jest żydem i gejem, Max - unitarianinem uniwersalistą, a Eden - praktykującą poganką. Wszyscy akceptują siebie wzajemnie i starają się przetrwać, pocieszając się, że szkoła średnia, nawet ta katolicka, nie trwa wiecznie. Wiecznie nie trwa też względny spokój. Któregoś dnia Michael przekonuje Anonimowych Heretyków do buntu. Tajne stowarzyszenie ma w planach rozpoczęcie kampanii przeciw sztywnym zasadom i obnażenie wszechobecnej w szkole hipokryzji. Początek wydaje się obiecujący. Wkrótce jednak Michael posuwa się za daleko... Oto poruszająca powieść o dojrzewaniu, przyjaźni i bolesnej drodze do odkrycia własnej wiary. Opowiada o młodzieńczym buncie, pierwszej miłości, ale także porusza trudne tematy i skłania do przemyśleń, a wartka akcja i świetnie poprowadzone dialogi sprawiają, że nie sposób się od niej oderwać!" "Anonimowi heretycy" to naprawdę przyjemna książka. Szybko ją się czyta i jest zabawna. Chociaż główny bohater nie wywołał we mnie jakiś większych emocji, to inni byli naprawdę nieźle zarysowani. Spodobał mi się szczególnie wątek rodzinny, który został naprawdę fajnie rozwiązany. Na przestrzeni kolejnych stron mogliśmy obserwować stopniową zmianę w myśleniu poszczególnych postaci. Książka porusza ważne tematy (szczególnie teraz), jednak nie jest to coś co by mnie zachwyciło jakoś szczególnie. To po prostu lekka historia na jedno - dwa posiedzenia. Wiara została tu w bardzo fajny sposób przedstawiona. Jednym z głównych przesłań tej książki jest to, że nie każdy musi wierzyć w to samo. Mamy prawo do wierzenia lub nie wierzenia. "Anonimowi heretycy" mówią nam, że warto walczyć o swoje prawa, jednak bez krzywdzenia innych. Pozycja otrzymuje ode mnie 4/5 ⭐  

18. Recenzja: pani_od_ksiazek Sobota-Zalot Katarzyna

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Anonimowi Heretycy Katie Henry Bardzo głośna premiera , zachwyty nad książką były ogromne, zapowiadana jako powieść o dojrzewaniu, przyjaźni i bolesnej drodze do odkrycia własnej wiary. Czy o dojrzewaniu ? Bardziej moim zdaniem o buncie młodzieńczym , przyjaźni ? Może pod koniec książki , ale w małym stopniu , a droga jaką przeszedł główny bohater faktycznie była , ale na pewno nie do odkrycia wiary , ale bardziej poglądów. Główny bohater nie zyskał mojej sympatii , w moim odczuciu został pokazany jako arogancki nastolatek , wpatrzony w siebie , nie usprawiedliwia go nawet skomplikowana sytuacja rodzinna. Próby "oczyszczania go pod koniec powieści , nieudolne. Niestety. Zaskoczyła mnie natomiast przemiana ojca Michaela , bardzo dobrze pokazany wątek rodziców , którzy mając za sobą cieżkie przeżycia z przeszłości chcą zapewnić swoim dzieciom zupełnie inne dzieciństwo , niestety czasem nieświadomie popełniając spore błędy. Wątki poboczne - Aviego , Maxa , Eden - również świetnie skonstruowane. Sympatyczni i dojrzali bohaterowie , również wątek Lucy pięknie opowiedziany , chociaż jej sytuacja rodzinna mogłaby być nieco rozbudowana. I na koniec Szkoła - jeden szczegół jest dla mnie całkowicie niezrozumiały. Wszędzie na świece panują pewne zasady , nie da się ich obejść. To jasne i logiczne , że katolicka szkoła rownież będzie mieć pewne wytyczne i wymogi , ba nawet szkoła niekatolicka je ma. Dlatego dla nikogo nie jest zaskoczeniem , że w katolickiej szkole trzeba chodzić na msze , że w katolickiej szkole dzień zaczyna się modlitwą a na niektóre rzeczy nie bedzie przyzwolenia. Decydując się na uczęszczanie do takiej placówki musimy się do pewnych reguł dostosować nawet jeśli jesteśmy ateistami. Natomiast dla krzywdzenia drugiego człowieka nigdy nie będzie przyzwolenia i świetnie jest to tutaj pokazane. Uczniowie walczą o swoją nauczycielkę i o prawdę , co pokazuje nam jak młodzi ludzie potrafią się zjednoczyć i działać dla dobrej sprawy ! Podsumowując : dla mnie 3,5 /5 ( główny bohater do lekkiej naprawy ale książkę czyta się szybko i przyjemnie , jest kilka wzorców pozytywnych , ale i też te , które nie powinny się tam znaleźć )

19. Recenzja: the.bookking Mąka Piotr

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Już dawno nie zdarzyło się, bym tak bardzo utożsamił się i z całych sił kibicował bohaterom książki, jak podczas czytania „Anonimowych Heretyków”. Jeśli będą Wam mówili, że to tylko kolejne young adult, to zaprzyjcie się mocno nogami, rękoma, i nie wierzcie w ani jedno słowo. Literacki debiut Katie Henry jest bardzo przemyślaną historią Michaela, szesnastoletniego ateisty, który, ku swojej bezbrzeżnej rozpaczy, trafia do katolickiej szkoły. Będzie więc musiał nie tylko znaleźć sobie miejsce w nowej społeczności i zaskarbić przychylność koleżanek i kolegów, ale też - a może przede wszystkim - zmierzyć się z barierą światopoglądów, która jak żadna inna lubi dzielić ludzi. Ku swojemu zdziwieniu, po przekroczeniu progów Michael nie natrafia na chrześcijański monolit, ale raczej na bryłę kamieni, posklejaną zaprawą propagandy i podtrzymywaną indywidualnymi potrzebami duchowości. A to dopiero początek zaskoczeń, zwrotów akcji, łez smutki i radości. To nie jest książka o religii, a przynajmniej nie ona jest tutaj najważniejsza (na całe szczęście dla mnie). To historia o szacunku, otwartości, umiejętności przyznania się do niewiedzy, własnych ułomności i błędów. Trochę ckliwa, trochę ugładzona, ale w każdym calu dobra. Autorka stworzyła wspaniale rozpisane, różnorodne postacie. Poruszyła wątek dorastania i odnajdywania samego siebie, ale na nieszablonowym tle szkoły, w której o wiele bardziej niż hormony buzują idee i przekonania. Śmiałem się z przezabawnych, błyskotliwych dialogów i autentycznie wzruszałem, bo są tutaj wątki, które poruszą i ojca. Obojętnie, czyście wierzący czy nie, starsi czy młodsi, bierzcie i czytajcie z tego wszyscy. Bardzo polecam.

20. Recenzja: siodmawronabooks4 Adamczewska Olga

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Na wstępie chcę zaznaczyć, że moim zdaniem książka ta ma spore szanse trafić do każdego. Obawiałam się nieco (mimo że sama nie jestem wierząca), iż będzie ona krzywdząca dla chrześcijanin, to znaczy obrażać uczucia religijne, kwestionować wiarę. Co prawda główny bohater, Michael (którego poczucie humoru szczerze uwielbiam) jest ateistą, na dodatek musi odnaleźć się w szkole katolickiej, i łatwo można się domyślić, że nie napawa go to szczególnym optymizmem. Ale wraz z rozwojem akcji i wprowadzeniem pozostałych bohaterów zarówno on jak i reszta uczy się szacunku do odmienności, religijnej czy na jakimkolwiek innym polu, respektowania czyichś wierzeń i nie przypinania im etykietek opartych jedynie na tym, czy i do jakiego kościoła uczęszczają. To przesłanie, które powinno trafiać nie tylko do młodzieży, czego dowodem jest chociażby obecna sytuacja w Polsce... Pomysł na fabułę bardzo przypadł mi do gustu - klub Anonimowych heretyków i walka z sztywnymi, ograniczającymi zasadami. Jednak oprócz tego mamy tutaj humor, co uważam za jedną z większych zalet, bo pomimo ważnej tematyki nie raz uśmiechałam się podczas czytania. Reprezentacja jest naprawdę szeroka dzięki gamie różnorodnych, dobrze wykreowanych postaci, mamy wątek przyjaźni, nastoletniej miłości, poczucia osamotnienia, niezrozumienia i konfliktów w rodzinie. "Anonimowi heretycy" to głos młodych osób pragnących zmian i szacunku dla tego kim są i w co wierzą. Nietrudno znaleźć wśród bohaterów osobę, z którą możemy się utożsamić. Jest miejsce na wzruszające momenty, na ukazanie, że nasze czyny mają swoje konsekwencje, a relacje wymagają ciężkiej pracy i zrozumienia. Nawet jeżeli wątek romantyczny nie do końca do mnie trafił, uważam, że to jedna z najlepszych młodzieżówek jakie miałam okazję czytać i szczerze liczę, że więcej takich pozycji pojawi się na polskim rynku. "Anonimowych Heretyków" mogę polecić zarówno na zrelaksowanie się ze względu na lekki styl pisania i wciągającą fabułę okraszoną sporą dawką humoru, ale też wartości jakie przedstawia w nienachalny sposób. Główny bohater przechodzi pozytywną przemianę, mimo że jego losy od początku mnie wciągnęły na dobre i od pierwszych stron wiedziałam, że się dogadamy. W paru słowach - powieść, która pod taflą rewolucji i zmagań ateisty w katolickiej szkole niesie naukę o tolerancji i odkrywaniu siebie, powieść, która całkowicie mnie kupiła!

21. Recenzja: patka_reads Dominiczak Patrycja

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Czytaliście już "Anonimowych Heretyków"? Jeśli nie, koniecznie to zróbcie, warto. Michael zostaje niejako zmuszony do uczęszczania do szkoły katolickiej, co nie za bardzo mu odpowiada, głównie dlatego, że jest ateistą. Z powodu pracy ojca przeprowadzał się już wiele razy, dlatego chłopak jest zdeterminowany, żeby w końcu znaleźć przyjaciół i się dopasować. Na szczęście w nowej szkole znajduje grupę "wyrzutków", którzy mają różne przekonania lub cechy, które sprawiają, że nie pasują do innych uczniów św. Klary. Członkowie Anonimowych Heretyków postanowili zatem rzucić wyzwanie zasadom i praktykom, które uznali za niesprawiedliwe i krzywdzące. Co z tego wynikło? Świetna historia, nie tylko dla młodzieży, poruszająca istotne, szczególnie teraz, tematy i przekazująca ważne wartości. Przez całą książkę Michael walczy o to, w co wierzy. Autorka podkreśla, że nie ma jednej konkretnej odpowiedzi na konkretne pytania i że religia, niezależnie od tego czy się w cokolwiek wierzy, może być ogromnym komfortem i wsparciem dla wielu osób. Poza tym w tej historii jest coś więcej, niż tylko komentarz do religii i hipokryzji, często z nią związanej; poruszany jest tutaj temat rodziny, przyjaźni, przebaczenia i empatii. Reprezentacja bohaterów jest bardzo szeroka, więc każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. Obawiałam się, że będzie to książka o nawróceniu ateisty. Na szczęście tak nie było. Choć obraz religii jest pełen szacunku i nie obywa się bez kazań, wszystko to podane jest w bardzo przystępny i zabawny sposób, a prawdy, które wypływają z tych kazań dają do myślenia i zmuszają do zastanowienia się nad pewnymi kwestiami. Dlatego czytajcie "Anonimowych Heretyków" i wyciągajcie wnioski. Szanujmy i akceptujmy się nawzajem, bo wszyscy zasługujemy na szczęście.

22. Recenzja: zozo.land Łazarczyk Zofia

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Od samego początku bardzo chciałam przeczytać tą książkę. Jej tematyka jest mi bardzo bliska więc wiedziałam, że się w niej zakocham. Co ciekawe ogromnie spodobała mi się narracja tej książki (zazwyczaj unikam książek, których narratorem jest chłopak). Teraz zacznę sięgać po więcej podobnie napisanych historii. • Dzięki tej książce dowiedziałam się wielu ważnych i wartościowych dla mnie rzeczy. Dlatego uważam, że każdy, dosłownie każdy powinien ją przeczytać. Bez względu na wiek, płeć, poglądy, wiarę. Mogę zapewnić, że każdy znajdzie w niej coś wartościowego. • Dla mnie ta książka jest bardzo ważna. Traktuje ją także bardzo osobiście. Sama często spotykam się z różnymi reakcjami na moje dziwactwa i odmienności. • Nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić chodzenia do szkoły katolickiej. Z całą pewnością ktoś by tego nie przeżył. Pytanie tylko kto?

więcej recenzji

ukryj recenzje