Recenzje

Tytuł mówi sam za siebie. Kobietom w życiu jest bardzo trudno. Ładnym, brzydkim, grubym, szczupłym, kostropatym i cudownym. Generalnie prawie wszystkim. Warto zatem poznać kilka zasad, niezbędnych do uzyskania zasłużonego szacunku w różnych okolicznościach. Na urlop w sam raz, by móc wrócić do pracy bardziej asertywną ;).

Długo czekałem na Podręcznik Node.js. Smashing Magazine po tym jak zobaczyłem go w księgarni jako zapowiedź, pech ciał, że przez natłok zajęć musiałem odłożyć w czasie jego lekturę.

Tematyka

Cała książka podzielona została na 5 części. Pierwsza cześć omawia przygotowanie środowiska, szybki przegląd JavaScript, kwestie blokujących i nieblokujących operacji I/O oraz ukazuje większe różnice w pisaniu kodu używanego po stronie klienta w przeglądarce, a pisaniu kodu dla Node (obiekt globalny, require i te sprawy).

Część druga, znacznie ciekawsza wyjaśnia zagadnienia związane ze specyfikacją protokokołu TCP i HTTP. Na plus trzeba zaliczyć dość ambitne aplikacje, które tworzymy podczas lektury książki. Są to m. in. klient IRC, klient Twittera i czat oparty o WebSocket z możliwością słuchania utworów wskazanych przez „DJa”. Widziałem, że zarzuca się tej pozycji zbyt dużą ilość teorii. Czytając takie opinie zastanawiam się czy chodzi o tę samą pozycję. Ze względu na zajęcia w tym roku musiałem zaprzyjaźnić się z Język C++. Szkoła programowania, w której po 180 stronach pojawia się temat dotyczący pętli for – to jest książka, w której jest dużo teorii.

Trzecia część porusza tematykę popularnych frameworków. Nie obeszło się jednak bez zgrzytów. Dużo osób narzeka na błędy w książce. Podejrzewam, że nerwy puszczają co niektórym przy rozdziale o WebSocket.IO. Kod z tego rozdziału po prostu nie działa na nowszych instalacjach Node.js (WebSocket.IO nie jest rozwijany od ponad 2 lat). Poprawny kod, uaktualniony, można znaleźć w przykładach do książki na FTP, więc nikt nie powinien mieć problemów z ewentualnymi poprawkami.

Część czwarta porusza sposoby komunikacji z trzema bazami danych: MongoDB, MySQL i Redis. Ostatnia, piąta część omawia zagadnienia związane ze współdzieleniem kodu oraz jego testowaniem.

Ocena

Ogólnie książka pozostawiła po sobie bardzo dobre wrażenie. Przeszkadza trochę kod, który jest wstawiany w małych partiach (jedna, dwie funkcję). Pod koniec rozdziałów znajduje się zawartość całych plików co pozwala na upewnienie się czy wszystko napisaliśmy poprawnie. Z czystym sumieniem mogę polecić Podręcznik Node.js. Smashing Magazine osobą początkującym lub tym, który chcą swoją wiedzę uporządkować. Książka otrzymuje od nas zasłużone 7/10. Gdyby nie pechowy rozdział o WebSocket.IO i literówki w kodzie to ocena byłaby wyższa.

Tytuł książki zasugerował mi rzecz o: pragnieniach, ociekających czekoladą, skąpanych w karmelowym kremie, polanych puszystą, ręcznie ubijaną śmietaną, obsypanych prażonymi migdałami…w klimacie filmu Lasse Hallströma z 2001roku pt. „Czekoldada”.

Po lekturze, mam jednak mieszane uczucia. Powieść zabawna, szybko się czyta, wbrew pokaźnym rozmiarom, napisana prostym, dość wulgarnym językiem…no właśnie, stąd moje zmieszanie. O ile historia opowiedziane w tej książce, jest zabawna, romantyczna, pełna niespotykanych zbiegów okoliczności, to język, którym posługuje się autorka (a może to za sprawą polskiego tłumaczenia) jest dla mnie chwilami nie do przyjęcia. A już na pewno nie jest smaczny.

Historia jest wciągająca: młoda studentka-dziewica, za wszelką cenę chce być już tylko studentką i pragnie pozbyć się niechlubnego przyrostka na jednej z zakrapianych imprez… Niby dlaczego niechlubnego? Bohaterka nie tłumaczy. Wiemy tylko, że bycie cnotliwą, bardzo jej przeszkadza w kontaktach towarzyskich i uniemożliwia życie „w ogóle”…. Dalszy ciąg to pasmo sensacyjno-romantycznych zdarzeń okraszonych humorem, opisem erotycznych uniesień i dialogami rodem z filmu „Lejdis”, który uważam, za jeden z najgorszych polskich obrazów, ukazujących nowoczesną, młodą kobietę.
Ciekawym zabiegiem jest dwuosobowa narracja. Bardzo zabawne jest czytanie tej samej historii przedstawionej z dwóch różnych perspektyw: damskiej i męskiej, w tym wypadku.
Książka świetnie sprawdzi jako wakacyjna lektura dla osób szukających chwili odpoczynku od dzieci na plaży (które to, nawiasem mówiąc, bohaterka chce oddać Cyganom lub przykleić taśmą do łóżka, by mieć wreszcie czas dla siebie). Nie poleciłabym jej jednak dojrzewającej nastolatce.

"Joga jest nauką i jak każda nauka ma swój specyficzny język".

Jeśli poznajecie jogę wyłącznie w praktyce, nie zagłębiając się w jej aspekt filozoficzny – z pewnością nie jest to książka dla Was. Trudno bowiem osobie, która praktykuje jogę wyłącznie w celach relaksacyjnych, zrozumieć istotę Jogasutr Patańdźalego, czyli najważniejszych traktatów w jodze klasycznej. Publikacja dotykająca tego tematu nie była więc dla mnie łatwą lekturą i na pewno nie raz jeszcze do niej powrócę.

Maciej Wielobób to nauczyciel jogi, specjalista terapii jogi, medytacji oraz psychologii jogi. Przez dwadzieścia lat przechodził tradycyjny trening w jednej z indyjskich szkół medytacyjnych. Obecnie prowadzi zajęcia jogi, warsztaty i seminaria na ten temat w całym kraju, oraz publikuje swoje artykuły dla czasopism branżowych typu "SENS" czy "JOGA". Mieszka z żoną Agnieszką i synem Tymonem na świętokrzyskiej wsi w dolinie Mierzawy.

"Psychologia jogi. Wprowadzenie do Jogasutr Patańdźalego" to publikacja w której Maciej Wielobób przekłada tekst Jogasutr, czyli najważniejszego dzieła jogicznego. Publikacja składa się z trzynastu rozdziałów, ukazujących najważniejsze wątki Jogasutr, w odniesieniu do współczesnej praktyki jogi. Na końcu książki zawarto także materiały dodatkowe.

Mówiąc o jodze, mało z nas wie, że szkoła jogi typowo klasycznej wywodzi się od Patańdźalego. Zgłębiając tajniki jogi, wielokrotnie słyszałam o Jogasutrach, jednak nigdy nie czytałam książki, którą autor w całości poświęciłby temu tematowi. Publikację Macieja Wielobóba czytałam z przerwami, gdyż autor na łamach niewielkiej objętościowo książki – przekazuje kawał dużej wiedzy na temat jogi. Wiedzy, która w niektórych momentach, nieprzygotowanego czytelnika może nieco przytłoczyć. Autor wprowadza bowiem sporo różnych terminów i definicji, które nie są łatwo przyswajalne. Dlatego też, radziłabym czytać tę książkę, dawkując sobie jej poszczególne rozdziały, by nie zagubić się w natłoku przedstawianej wiedzy.

Muszę przyznać, że Maciej Wielobób operuje dość prostym językiem, jasnym i klarownym, aby przybliżyć czytelnikowi tezy Jogasutr. Czego więc możecie się spodziewać po tej lekturze? Autor odwołuje się do kwintesencji jogi, sztuki właściwego działania, pięciu poruszeń świadomości, czy praktyk koncentracyjno-medytacyjnych. Nie są to łatwe tematy, jednak mnogość wskazówek i swoistych wyjaśnień, znacznie ułatwia przyswoić sobie tę wiedzę. Wniosek, jaki nasunął mi się po przeczytaniu tej publikacji to moja niezwykle mała, dotychczasowa wiedza dotycząca jogi. Nie zdawałam sobie bowiem sprawy jakie reguły i zasady rządzą tą nauką.

Okładka książki w kolorystyce zielono-żółtej bardzo dobrze wpisuje się w cały klimat publikacji. W książce napotkacie również rysunki, których moim zdaniem mogłoby być znacznie więcej. Ciekawym elementem są także materiały dodatkowe, do których z pewnością będę wracać – przedstawiające w nieco szerszym kontekście omawiane pojęcia.

"Psychologia jogi. Wprowadzenie do Jogasutr Patańdźalego" to publikacja skierowana głównie do czytelników interesujących się filozofią jogi, pragnących zgłębiać ten temat ze wszystkich, możliwych stron. Pomimo swojej przejrzystości w treści wiem, że będę do tej książki wracać, gdyż nadmierność wiedzy trochę mnie przytłoczyła.

Taka oto książka pojawiła się w mojej biblioteczce biegacza. Muszę przyznać, że powoli zaczyna się ona rozrastać, bo książek poświęconych bieganiu i pokrewnym dyscyplinom jest całkiem sporo.

Książki jeszcze dokładnie nie przeczytałam, ale dowiedziałam się sporo na temat jego autora. Mianowicie Mark Kreanthous ukończył imponującą liczbę triathlonów w swoim życiu – bo ponad 400 triathlonów, w tym 32 Ironman.

Całe 32 lata życia poświęcił treningom i zgłębianiu tajników sukcesu triatlonisty. Dziś nadal startuje w swojej grupie wiekowej, przede wszystkim jednak szkoli swoich następców — sportowców, którzy osiągają fenomenalne wyniki w wielobojach na całym świecie.

W książce można znaleźć informacje m.in. o tym, jak przygotować się do pierwszych treningów, jaki kupić sprzęt, jaką stosować dietę i jak regenerować organizm.

Czy ja kiedykolwiek wystartuję w triathlonie? Chciałabym, ale najpierw czeka mnie szkolenie z pływania. Bo w przeciwnym razie nie będę w stanie dojechać i dobiec do mety.

Ale na dobry początek zabieram się do czytania!