Znaki zodiaku

Maciej Marcisz zabiera Czytelników w emocjonującą podróż w głąb ludzkiej duszy, pełną napięcia, klasowych potknięć, miłości, przyjaźni i przeciwności losu

Bohaterowie książki Znaki zodiaku poszukują własnej tożsamości oraz życiowych celów, pragną odzyskać radość życia 

Nowa książka autora Taśm rodzinnych.

Toskania, słońce, grupa przyjaciół, dom na wzgórzu, dwa miesiące wolnego i wróżba, która głosi, że wszystko się rozpadnie. Znaki zodiaku to zanurzona we współczesności opowieść o grach z tożsamością, klasowych napięciach i pragnieniu nowego życia.

Maciej Marcisz zadaje pytania o miłość, przyjaźń i wielość naszych osobowości.

Maks jest pisarzem. Sławę przyniosła mu autobiografi czna trylogia, w której przedstawił swoje dzieciństwo spędzone w biednej, dysfunkcyjnej rodzinie. Jest tylko jeden problem - ktoś twierdzi, że ta historia została zmyślona.

Jego przyjaciółka Ida właśnie się zaręczyła. Szkoda tylko, że praca w biurze tłumaczeń ją wypala - do tego stopnia, że pewnego ranka wychodzi z domu i błąka się po mieście, a w końcu zgłasza do szpitala psychiatrycznego. Pogubieni przyjaciele wyjeżdżają na wakacje do włoskiej rezydencji wspólnej znajomej. Idealne warunki, by odpocząć i wreszcie ułożyć sobie spójną wizję życia. Lub też kompletnie je zniszczyć.

Pierwsza karta. Przeszłość. Dziewiątka mieczy. Koszmar, z którego się budzisz, a następnie zdajesz sobie sprawę, że jest rzeczywistością. Smutek, rozpacz, obawa przed tym, co najgorsze. Niezgoda na to, co jest. Pola spogląda w niebo, Ida traci resztki ironicznego uśmiechu, Maks spuszcza wzrok. Julian wyciąga kolejną kartę. Na obrazku mężczyzna, ni to wesoły, ni to smutny, zwisa z drzewa głową w dół, powieszony za lewą nogę, i wpatruje się w każdego, kto na niego spojrzy. Jego twarz nie wyraża cierpienia.

- Druga karta. Teraźniejszość. Wisielec. Zatrzymanie się w czasie, niechęć do kroczenia naprzód. Karta wskazuje na moment zawahania, pauzę. By zyskać nowy punkt widzenia, potrzebujemy czasu.

fragment