Utarczka duchowna. Walka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej Wawrzyniec Scupoli

Spis treści książki

• Strona tytułowa
• Strona redakcyjna
• PRZEDMOWA
• ROZDZIAŁ I. O doskonałości chrześcijańskiej, potrzebie duchowej utarczki i o sposobach wyjścia z niej zwycięsko
• ROZDZIAŁ II. Nieufność w nas samych
• ROZDZIAŁ III. Ufność w Bogu
• ROZDZIAŁ IV. Jak poznać czyśmy się wyzuli z ufności nas samych, czyśmy całą w Bogu złożyli nadzieję
• ROZDZIAŁ V. Trwożliwości nie mamy uważać za cnotę
• ROZDZIAŁ VI. Niektóre uwagi służące do pozbycia się ufności w sobie, a zaufania całkowitego Bogu
• ROZDZIAŁ VII. O dobrym użyciu władz duszy i ciała, a przede wszystkim władz rozumu i woli
• ROZDZIAŁ VIII. Co nam przeszkadza a co pomaga do zdrowego sądu o rzeczach
• ROZDZIAŁ IX. Umysł nasz chronić się winien niepotrzebnej ciekawości
• ROZDZIAŁ X. O urządzeniu woli, o celu do jakiego wszystkie nasze wewnętrzne i zewnętrzne sprawy kierować mamy
• ROZDZIAŁ XI. Uwagi zachęcające nas do pełnienia woli Boga
• ROZDZIAŁ XII. Dwie są wole w człowieku, co wzajem między sobą walczą
• ROZDZIAŁ XIII. Jak zwalczać mamy zmysłowość, co ma czynić wola aby nabyła świętego cnoty nałogu
• ROZDZIAŁ XIV. Co czynić należy gdy rozumna wola jest niby zwyciężona i nie może się oprzeć chuci zmysłowej
• ROZDZIAŁ XV. Niektóre uwagi wykazujące, jak występować mamy do walki, na jakich nacierać wrogów, i jakich cnót bronią
• ROZDZIAŁ XVI. Rycerz Chrystusa od poranku już gotowym ma być do walki
• ROZDZIAŁ XVII. Jaki porządek zachować należy w utarczce przeciw namiętnościom i występkom
• ROZDZIAŁ XVIII. Jak poskramiać trzeba nagłe wzruszenia namiętności
• ROZDZIAŁ XIX. Jak należy zwalczać namiętności cielesne
• ROZDZIAŁ XX. O sposobie pokonania lenistwa
• ROZDZIAŁ XXI. Jak używać należy zmysłów zewnętrznych, jak je nakierować do rozważania rzeczy Boskich
• ROZDZIAŁ XXII. Jak rzeczy zmysłowe mogą nam posłużyć do rozważania tajemnic życia i męki Pana naszego Jezusa Chrystusa
• ROZDZIAŁ XXIII. O innych jeszcze sposobach dobrego użycia zmysłów
• ROZDZIAŁ XXIV. O poskromieniu języka
• ROZDZIAŁ XXV. Szermierz Jezusa winien być wolnym od wszelkiego w sercu niepokoju
• ROZDZIAŁ XXVI. Co czynić mamy, kiedyśmy w walce duchowej ranę odnieśli, to jest usterki jaki popełnili
• ROZDZIAŁ XXVII. Jak szatan zwykł kusić i mamić tych, co zamierzają być cnotliwymi, a którzy jeszcze są pogrążeni w występku
• ROZDZIAŁ XXVIII. Jak szatan pociągnąwszy w grzech kogo, pragnie w grzechu go utrzymać i dopełnić jego zguby
• ROZDZIAŁ XXIX. O ułudzie tych, co niby radzi, a przecież całkowicie nie poprawują się
• ROZDZIAŁ XXX. O ułudzie tych, którzy mniemają że już wysoko postąpili w drodze doskonałości, chociaż od niej są dalekimi
• ROZDZIAŁ XXXI. O podstępach, jakie nieprzyjaciel duszy zwykł czynić dla sprowadzenia nas z drogi cnoty
• ROZDZIAŁ XXXII. Ostatnia ułuda wroga, który samych cnót używa za podnietę do grzechu
• ROZDZIAŁ XXXIII. Uwagi potrzebne dla tych, co pragną poskromić swe złe skłonności i nabyć cnót im potrzebnych
• ROZDZIAŁ XXXIV. O stopniowym jednej po drugiej cnót nabywaniu
• ROZDZIAŁ XXXV. O środkach najskuteczniejszych nabycia cnoty i sposobie, jak przez pewien czas, o jedną głównie mamy się starać cnotę
• ROZDZIAŁ XXXVI. Ćwiczenia cnoty wymagają bezustannej pilności
• ROZDZIAŁ XXXVII. W cnocie nieustannie się ćwiczyć i żadnej sposobności do jej wykonania opuszczać nie należy
• ROZDZIAŁ XXXVIII. Z przyjemnością winniśmy przyjmować wszelką sposobność, gdzie się nastręcza możność dokonania jakiej bądź cnoty, a zwłaszcza, gdzie to z większym przychodzi trudem
• ROZDZIAŁ XXXIX. Jak różnych okoliczności mamy używać do ćwiczenia się w jednejże cnocie
• ROZDZIAŁ XL. O czasie jakiego użyć należy na nabycie cnoty i znakach po jakich poznać można, żeśmy znacznie w niej postąpili
• ROZDZIAŁ XLI. Nie należy pragnąć wyzwolenia od utrapień, które możemy znieść cierpliwie, i jak podobne pragnienia urządzać należy
• ROZDZIAŁ XLII. Jak się uchronić ułudy szatańskiej, gdy nam poddaje nieroztropne ćwiczenia
• ROZDZIAŁ XLIII. Jak zaradzić złej skłonności wiodącej do posądzeń bliźniego
• ROZDZIAŁ XLIV. O modlitwie
• ROZDZIAŁ XLV. O modlitwie myślnej
• ROZDZIAŁ XLVI. O rozmyślaniu
• ROZDZIAŁ XLVII. Inny sposób modlitwy za pomocą rozmyślania
• ROZDZIAŁ XLVIII. O modlitwie zanoszonej do Boga przez wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy Maryi
• ROZDZIAŁ XLIX. Niektóre uwagi pobudzające grzeszników do uciekania się z ufnością do Najświętszej Maryi Dziewicy
• ROZDZIAŁ L. Sposób modlitwy ustnej i myślnej przez przyczynę świętych Aniołów i błogosławionych zanoszonej
• ROZDZIAŁ LI. O rozmyślaniu męki Pańskiej i różnych stąd uczuciach wewnętrznych.
• ROZDZIAŁ LII. O owocach czyli korzyściach, jakie odnosi dusza z rozmyślania krzyża, i naśladownictwa cnót bolejącego Jezusa
• ROZDZIAŁ LIII. O Najświętszym Sakramencie
• ROZDZIAŁ LIV. O sposobie i pobudkach przystępowania do Najświętszej Komunii
• ROZDZIAŁ LV. Jak się mamy gotować do Najświętszej Komunii, jak wzbudzać w sobie akt miłości Boskiej
• ROZDZIAŁ LVI. O Komunii duchowej
• ROZDZIAŁ LVII. O składaniu podzięk Bogu
• ROZDZIAŁ LVIII. O ofiarowaniu się Bogu
• ROZDZIAŁ LIX. O słodyczach i oschłościach w ćwiczeniach duchowych
• ROZDZIAŁ LX. O rachunku sumienia
• ROZDZIAŁ LXI. O przetrwaniu do śmierci w utarczce duchowej
• ROZDZIAŁ LXII. Jak się umocnić mamy przeciw wrogom, którzy w godzinę śmierci nacierać na nas będą
• ROZDZIAŁ LXIII. O czterech pociskach, jakimi wróg zbawienia uderza na duszę w godzinę śmierci, a naprzód o pokusie przeciw wierze, i jak onej oprzeć się należy
• ROZDZIAŁ LXIV. O drugiej pokusie, rozpaczy, i sposobie jej zwalczenia
• ROZDZIAŁ LXV. O trzeciej przy śmierci pokusie, próżnej chwale i środkach się jej pozbycia
• Rozdział LXVI. O innych jeszcze ułudach szatana, jakimi na nas w godzinę śmierci uderza i sposobie ich usunienia
• O pokoju duszy i o szczęściu serca umierającego sobie, aby żyło jedynie w Bogu. ROZDZIAŁ I. Jakiej natury jest serce ludzkie, i o sposobie nim zarządzania
• ROZDZIAŁ II. O usilności, której dusza używać powinna do nabycia doskonałej spokojności
• ROZDZIAŁ III. Że ta spokojność bardzo powoli i z wolna nabywać się zwykła
• ROZDZIAŁ IV. Ażeby dojść do tego pokoju, dusza powinna wyzuć się ze wszystkich pociech
• ROZDZIAŁ V. Że dusza zostawać powinna na samotności, aby Bóg swoje upodobanie w niej znalazł
• ROZDZIAŁ VI. Że trzeba używać wielkiej roztropności w miłości bliźniego, aby nie zmieszać pokoju swej duszy
• ROZDZIAŁ VII. Że Dusza być powinna ogołocona z własnej woli, prezentując się Bogu
• ROZDZIAŁ VIII. O wierze, jaką mieć trzeba, Sakrament Ołtarza i jak mamy ofiarować się Bogu
• ROZDZIAŁ IX. Że dusza nie powinna szukać spoczynku, ani pociechy, tylko jedynie w Bogu
• ROZDZIAŁ X. Że przygody i przeciwności kłócące nasz pokój wewnętrzny nie powinny nas zasmucać
• ROZDZIAŁ XI. O sztukach i postępach których czart zażywa dla zwichrzenia pokoju dusz naszych i jak się strzec ich powinniśmy
• ROZDZIAŁ XII. Że dusza nie ma się smucić z powodu pokus wewnętrznych
• ROZDZIAŁ XIII. Że Bóg na nasze dobro te pokusy zsyła
• ROZDZIAŁ XIV. Co trzeba czynić aby się w tych przygodach nie martwić
• ROZDZIAŁ XV. Że Dusza powinna uspokoić się bez zwłoki i tracenia czasu, za każdą niespokojnością ile razy na nią napadnie
• MODLITWA DO JEZUSA CHRYSTUSA. Na uproszenie pokoju wewnętrznego duszy
• Spis treści

pokaż cały spis treści

ukryj recenzje