Ulisses - suplement. Jak przeczytać najtrudniejszą książkę świata czyli odkodowanie Ulissesa

No właśnie, jak przeczytać najtrudniejszą książkę? :) O "Ulissesie" mogę powiedzieć tyle, że nauczył mnie miłości do literatury we wszystkich jej odcieniach i ugruntował moje spojrzenie na świat. I wciąż brakuje mi słów, żeby oddać wszystkie myśli i emocje, jakie mi podczas lektury tej pozycji towarzyszyły. Chcę Was gorąco namówić do jej przeczytania, choć z pewnością nie jest to łatwe zadanie, skoro powstają takie opracowania. ;) Powściekajcie się trochę tak jak ja, że to nudne (na początku) i w sumie o niczym, bo dwóch dziwnych gości obija się po Dublinie, niewiele robiąc. A potem gdy już przeczytacie, to tak jak ja z zaskoczeniem uświadomcie sobie, że to było świetne, że zostaje w duszy na lata! No i dzieciom można się pochwalić, że przeczytało się Joyca. Serdecznie polecam zwłaszcza tym, którzy ogarniają historię Odysa i Telemacha. Byłoby oczywiście kompletną stratą czasu w doszukiwaniu się paralel z Odyseją w każdej postaci i w każdej scenie książki. Sam Joyce chciał dać pseudohomeryckie tytuły rozdziałom, ale jak zorientował się, że różni fachowcy zabierają się do jego dzieła przez ten tylko paradygmat, szybko je usuną. Pytanie, czy powierzchownemu czytelnikowi starczy cierpliwości, by dojść, do jakichkolwiek własnych konkluzji na temat utworu i pytanie, czy przeciętny czytelnik w ogóle dochodzi do jakichś konkluzji przy jakiej bądź lekturze, nawet tych bardziej przystępnych. Nie mówię tu o czytadłach ligi okręgowej, bo właśnie te utrwalają w nas standardy ów dobrobytu, który upośledza nas na dostrzeżenie skrajnych wartości tej samej skali (redukują naszą przestrzeń do jednego wymiaru, a czas zatrzymuje się). Można również nazwać "Ulissesa" książką o Irlandii w ogóle, ale jest to moim zdaniem tylko część prawdy. To nie jest powieść o Irlandii - Joyce napisał uniwersalne dzieło, które JEST IRLANDIĄ. Gdyby przenieść tę wyspę na karty książki, byłaby "Ulissesem". W Polsce takim dziełem jest, mam wrażenie, "Wesele" Wyspiańskiego, w którym wszystko: język, fabuła, świat przedstawiony, najważniejsze wydarzenia, bohaterowie czy ogólna wymowa są całkowicie poświęcone temu, aby na kartach książki możliwe wiernie oddać to, czym jest Polska. Myślę, że to trafne porównanie. #ZaszczepSięCzytaniem