Ukryta historia Vladimira Nabokova

Dziennikarka Andrea Pitzer odkrywa nieznane dotąd wątki z życia Vladimira Nabokova. Jaką tajemnicę skrywają jego książki?

Vladimir Nabokov był świadkiem największych okropności XX wieku. Uciekł z Rosji po rewolucji, następnie z Niemiec ogarniętych hitlerowską ideologią, w końcu z Francji dosłownie kilka tygodni przed nazistowską okupacją. Wreszcie wraz ze swoim synem i żoną żydówką udał się transatlantykiem do USA. W Ameryce Nabokov pracował między innymi jako profesor literatury na uczelni, a także w muzeum. Wielokrotnie był oskarżany o przymykanie oczu na ludzkie cierpienie by tworzyć wyrafinowane opowieści o deprawacji. Ale czy ten jeden z najwybitniejszych pisarzy tworzący w kilku językach, rzeczywiście zasługuje na etykietę amoralnego estety nadaną mu przez krytyków? Andrea Pitzer posługując się informacjami z niedawno odtajnionych dokumentów wywiadu, dowodzi, że pisarz nie był jedynie zwolennikiem sztuki dla sztuki. Okazuje się, że Nabokov w swoich dziełach przemycił wiele niepokojących nawiązań do historii, które niestety przez wiele lat pozostawały niezauważone. Jego najsłynniejsza powieść Lolita, odpowiednio odczytana, ujawnia prawdziwą tożsamość Humberta Humberta i przerażenie Nabokova amerykańskim antysemityzmem. Chory psychicznie narrator "Bladego ognia" przypomina o rosyjskich tragediach, które nie tak dawno wstrząsały światem. Ukryta historia Vladimira Nabokova to pięknie napisana, niezwykła książka opisująca życie wielkiego artysty. Jest to opowieść o człowieku, który pisząc książki pełne zła, brzydoty i erotyzmu, jednocześnie ponad wszystko kochał swoją żonę i motyle. Fascynująca biografia warta uwagi.

(…) A co, jeśli Lolita to opowieść o światowym antysemityzmie, wcale nie tylko o molestowaniu dwunastolatki przez Humberta Humberta? Co, jeśli Blady ogień jest pełnym miłości listem do zmarłych w GUŁagu? A jeśli cała twórczość Nabokova to elegia poświęcona ludziom protestującym przeciw więzieniom i obozom, które zrujnowały jego świat?

Pisarz różnym ludziom ukazuje różne oblicza. Starałam się tutaj wydobyć jedno z nich – jedną opowieść. Ta książka nie jest próbą naśladowania niezrównanych biografów Vladimira i Wiery Nabokovów. Nie jest również studium o motylach ani o życiu po śmierci, choć oba te zagadnienia były dla Nabokova bez wątpienia ważne. Opowiadam o świecie wokół twórcy, o nim samym, a także o tym, jak wydarzenia historyczne i dzieje rodziny niepostrzeżenie stały się częścią wspaniałej literatury (...)

Fragment książki