Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

Opis książki : We wsi Łowce rodzi się dziewczynka, Nawoja. Szybko okazuje się, że różni się od pozostałych mieszkańców nie tylko niezwykłą urodą, ale posiada też nadludzki dar. Poznaje tajemnice wieśniaków, które niekoniecznie mają ujrzeć światło dzienne i z dziecięcej naiwności, zdradza je ogółowi. Mieszkańcy wsi zaczynają podejrzewać, że jest opętana. Stawiają rodzicom ultimatum: albo oddadzą Nawojkę na nauki do miejscowej szeptuchy Akaszy, albo muszą ją zabić? Autorka oprowadza czytelnika po wielokulturowym, XVII-wiecznym Nowogródku, zagląda do okien szlacheckich pałaców i pod strzechy wiejskich chat. Błąka się po dzikich lasach, bezdrożach i bagniskach. Demony, gusła, sekrety zielarstwa, magia, miłość i śmierć? Gdzie leżą granice naszego pojmowania i czy ma z tym związek jakikolwiek Bóg? Czy natura to wróg, czy przyjaciel i jak bardzo jesteśmy jej podporządkowani? Czy warto żyć w zgodzie z własnymi przekonaniami. Gdzie są granice konsekwencji, jakie człowiek jest gotowy za to ponieść? "Człowiek tak naprawdę jest zawsze samotny, niezależnie od tego, czy przebywa wśród ludzi lub zwierząt, czy zostaje sam ze sobą. Samotność nie przychodzi z zewnątrz, ale jest głęboko zakorzeniona w duszy. Choć czasami się o niej zapomina, ona nie odchodzi ani nie udaje się jej pozbyć, ponieważ człowiek nigdy nie będzie zdolny uciec od samego siebie". Autorka przenosi nas w świat pełen magii i słowiańskich wierzeń. Fabuła wzbudza zainteresowanie jak i trzyma w napięciu. Klimatu nadają też piękne staropolskie imiona. W książce poruszane są tematy kultury, wyznań jak i tolerancji. Autorka pokazuje nam jak nasze lęki przed nieznanym mogą spowodować krzywdę. Pokazuje też, że warto stawiać na swoim i podążać własną drogą. Historia skłania nas do refleksji nad wierzeniami, które miały wpływ na nasze kultury. Lekkie pióro autorki i fabuła, która wciąga plus piękna okładka, sprawia, że czytając tę historię czujemy wewnętrzny spokój. Książki idealna na jesienne wieczory. Gorąco polecam.