Strefa interesów

Miłość w machinie śmierci 

W samym jądrze zła rodzi się miłość. Paull Doll jest komendantem obozu koncentracyjnego, a Hanna jego żona w sytuacji, w której się znalazła próbuje wieść w miarę normalne życie. W jej pobliżu znajduje się ktoś pałający zakazaną miłością. Golo Thomsen, którego Doll jest zwierzchnikiem zakochuje się w Hannie. Gdy mąż kobiety dowiaduje się prawdy, obojgu grozi wielkie niebezpieczeństwo. Martin Amis w swej powieści mierzy się z jedną z największych tragedii nowożytnego świata. Powojenny finał jest nie mniej poruszający niż tło akcji - obóz koncentracyjny. Rzecz o banalności zła, o granicach jego akceptacji, wreszcie o tym, czy - pięknie opisana, niemal wirtualna w tak nieludzkiej scenerii - miłość może przetrwać w normalnym świecie. Mistrzowska proza, prowokacyjny, subtelny humor, godne świetnego pisarza drążenie granic nieopisywalnego.

(…) Nieobca była mi ta smuga błyskawicy, nieobcy był ten huk gromu. Znałem się na tym jak mało kto; nieobce było mi oberwanie chmury – oberwanie chmury, potem blask słońca i wreszcie tęcza.
Wracała ze Starego Miasta z dwiema córkami, uszły już spory kawał w głąb strefy interesów. W dali czekała na nie z otwartymi ramionami długa aleja – kolumnada wręcz – aleja klonów, których konary i klapowane liście zwierały się w górze. Późne popołudnie środka lata, chmary pedantycznie lśniących muszek... Wścibski łagodny wietrzyk wertował mój notes rozłożony na pniaku.
Rosła, biodrzasta i pulchna, a przy tym zwinna, w ząbkowanej białej sukni sięgającej kostek i kremowym kapeluszu słomkowym z czarną wstęgą, z rozkołysaną słomianą torbą (dziewczynki, również w bieli, też miały słomkowe kapelusze i słomiane torebki), pokonywała kolejne kieszenie pełne puchatego, przymilnego lwiego ciepła. Śmiała się – odchylając głowę, z naprężonym gardłem. Dotrzymywałem im kroku, idąc równolegle, w szytej na miarę tweedowej marynarce i twillowych spodniach, z moim notesem i wiecznym piórem (…)