Serce z kamienia Katarzyna Misiołek

1. Ciąża powinna napawać radością. Ekscytacja i podniecenie wizją nowego członka rodziny powinna tryskać z przyszłych mam niczym lawa z wulkanu. Z niecierpliwością wyczekiwać pierwszych ruchów dziecka delikatnych niczym trzepot motyli a w miarę kolejnych miesięcy nabierać na sile. To powinien być wyjątkowy czas. Weronika Szeffler jest żoną i mamą bliźniaczek. Jej mąż Wiktor wychodzi z założenia, że skoro wyszła bogato za mąż to nie musi nic robić. Tylko grzecznie siedzieć w domu i wychowywać dzieci. Być na każde skinienie wiecznie zabieganego i będącego w ciągłych rozjazdach męża, który wracając do domu pragnie tylko ciszy i spokoju, posiłków podsuniętych pod nos, uprasowanych koszul i seksu. Niczym robot. A ona jest tylko matką. Jest kobietą mającą swoje potrzeby a której nikt nie chce słuchać. Założyła bloga Natalce i Kornelii - swoim księżniczkom. Sesje to jej pasja. Ma chociaż jakieś zajęcie. Rozrywkę od codzienności. W gruncie rzeczy przecież nic nie robi? Samo się wszystko sprząta, prasuje, gotuje, dzieci są samowystarczalne i nie potrzebują opieki a ona może leżeć całymi dniami i odpoczywać. Koleżanki też jej nie są potrzebne, no bo po co? Jeszcze by jej mąciły w głowie. Ma wszystko i nie powinna narzekać. A jednak... jest z tym wszystkim sama. Rodzice daleko, "konflikt" z siostrą, stosunki z teściową, nie do końca różowy świat blogerów i ... nieplanowana ciąża. Ciąża, która dokłada jej kolejnych trosk i obaw. Synek ciągle płacze a ona się załamuje. Jej cierpliwość osiągnęła już krytyczny stan. Woła i krzyczy ale znikąd pomocy. Jest niczym rozgrzany do czerwoności hutniczy piec, w którym temperatura niebezpiecznie wzrasta i grozi eksplozją. Co musi się stać, by została zauważona? By ktoś zwrócił w końcu na nią uwagę? By jej krzyk został w końcu dosłyszany? Słodka okładka z modelką z ciążowym brzuchem skrywająca pod okładką mrok. Depresję, która niszczy wszystko. Odbiera radość dając w zamian rozpacz i bezsilność. Potrafi złamać nawet najsilniejszego człowieka. Bardzo dobrze, że autorka tym razem poruszyła ten temat. Powinno być o nim głośno. Z chirurgiczną precyzją krok po kroku został pokazany problem głównej bohaterki. Stałam się nieproszonym gościem w jej na pozór idealnym i poukładanym świecie. Każda matka potrzebuje czasem pomocy ze strony męża i partnera. W końcu on też jest rodzicem. Jest ojcem i ma swoje obowiązki. Tutaj zostało to pokazane tak, jak jeszcze zdarza się we współczesnym świecie spostrzegane kobiety-matki przez mężczyzn. Wychowujesz i zostałaś w domu? Ciesz się tym luksusem bo inna tego nie ma i na pewno ci zazdrości! Wiktor to apodyktyczny, próżny, egoistyczny i skupiony tylko na czubku swego nosa facet, który nie zasługuje na to, by być ojcem i mężem. Do tego w jego mniemaniu kobieta ma obowiązek spełniać małżeńską powinność, bo pan i władca ma akurat chęć na seks. To nic, że zona jest zmęczona, że nie ma siły ani ochoty. Zżarłam przez niego masę nerwów. Okropny z niego partner!!I choć w pewnym momencie nastąpiła jakaś tam zmiana to i tak mnie do siebie nie przekonał. Tym bardziej tym wyznaniem pod koniec lektury. Poza tym nie wiem, dlaczego Weronika nadal tkwi u jego boku. Poznała go dokładnie i z każdej strony książki krzyczy, że nie chce go. Że ją zawiódł w każdym aspekcie małżeństwa. Tkwi przy jego boku niczym wiezień przykuty łańcuchami do ściany. Kocha go ale jaka to jest miłość? Tak się nie kocha - tak się rani i niszczy drugiego człowieka, który miał być najjaśniejszym punktem na nieboskłonie. Warto wschłuchać się to co mówi partner. Postawić się na jego miejscu. Depresja może dopaść każdego z nas. Bardzo mocna i ciekawa historia. Ukazująca depresję poporodową i wszystkie czynniki, które kropla po kropli przepełniły czarę goryczy zwanej życiem. Dla fanów twórczości Kasi Misiołek to nie lada gratka. Poznajcie nie do końca różowy i pełen rys świat kobiety, która zamiast cieszyć się z bycia matką poznała życie od tej gorszej strony. Polecam #ZaszczepSięCzytaniem

   Rozwiń »
   Opinia: Złotowłosa i Książki Opinia dodana: 2020-05-07 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

2. Weronikę bohaterkę tej powieści poznajemy w momencie, kiedy musi korzystać z pomocy psychiatry. Co się takiego wydarzyło? Wiemy że coś stało się z jej maleńkim synkiem.By się dowiedzieć musimy cofnąć się w czasie o rok. Będziemy towarzyszyć Weronice w trudach i troskach dnia codziennego. Jest żoną wiecznie nie obecnego męża i mamą dwóch czteroletnich bliźniaczek . Prowadzi popularny blog o swoich małych księżniczkach. Częste sesje zdjęciowe z rozbrykanymi dziewczynkami i obowiązki domowe którymi jest przytłoczona, sprawiają że czuje się bardzo zmęczona . Kiedy dowiaduje się że jest w nieplanowanej ciąży jest przerażona i załamana , boi się że nie poradzi sobie, nie podoła dodatkowym obowiązkom związanym z niemowlakiem. Nie ma na kogo liczyć. Mąż Wiktor nastawiony na karierę nie słucha żony, nie wykazuje zrozumienia , dokłada jej jeszcze zmartwień.Ich rozmowy kończą się kłótniami ,do tego ciągle jest w delegacjach. Rodzice mieszkają w Kanadzie,a siostra która zerwała z nią kontakt. Kiedy synek przychodzi na świat Weronika jest coraz bardziej przygnębiona. Mały ciągle płacze, bliźniaczki są zazdrosne bo dotąd mamę miały na każde zawołanie,. Opieka nad tą trójką pociech ją przerasta. Do pakietu zmartwień dochodzi jeszcze internetowy hejt bo przecież tak łatwo ludziom przychodzi ocenianie i krytykowanie innych. Od kobiet oczekuje się,że będą szczęśliwymi matkami gromadki dzieci, wzorowymi żonami o gospodyniami domowymi.Nie ma się więc co dziwić że wstyd im się przyznać, że sobie nie radzą. Boją się niezrozumienia, potępienia. Weronika nie zdaje sobie sprawy, że dotknęła ją depresja poporodowa, myśli że jest beznadziejną matką,do tego mąż też tak uważa. A tak ważne jest wsparcie rodziny i przyjaciół, bo z depresją jest bardzo trudno żyć, nie można bagatelizować problemu.Trzeba działać szybko, zanim nie leczona choroba doprowadzi do tragedii. Macierzyństwo nie zawsze jest takie piękne ,bywają gorsze momenty. Każda matka to zna. Ciągłe wołanie dzieci, przepychanki czy płaczące często niemowlę.Chciałoby się wyrwać z domu, uciec choć na chwilę .Weronika chciała by synek przestał płakać ...Przeczytajcie i przekonajcie się co takiego zrobiła ,że jest w tym miejscu- na terapii u psychologa. Książka naprawdę warta uwagi, poświęcona problemowi depresji poporodowej , to nadal niestety temat tabu, czas to zmienić , trzeba o tym mówić. Nie potępiajmy więc Weroniki i osób cierpiących na depresje spróbujmy je rozumieć i pomóc, oni teraz nie są sobą , by wrócić do normalności potrzebują zrozumienia i wsparcia. Ta historia zostanie na długo w pamięci , zmusza też do przemyśleń nad swoim życiem. Przeczytajcie , polecam. #ZaszczepSięCzytaniem

   Rozwiń »
   Opinia: Judyta Opinia dodana: 2020-04-27 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

więcej opinii

ukryj opinie