Pokraj

Metaforyczny kraj pełen polskich szaleństw

Pokraj to znakomita, zupełnie nietuzinkowa książka pióra Andrzeja Saramonowicza. Na pierwszy plan wychodzi wyjątkowy kunszt językowy, błyskotliwa ocena rzeczywistości i ironiczne, nieco sarkastyczne poczucie humoru autora. Prasa w Pokraju informuje, że „Zdaniem wielu naukowców niewyjaśnione przypadki zgonów mężczyzn w wieku czterdziestu lat spowodowane są monotonią ich życia seksualnego”. Inżynier Sebastian Rawa ma do czterdziestki trzy tygodnie i na pewno  nie chce jeszcze umierać. W związku z tym, za namową swojego serdecznego przyjaciela, Adasia Rembelskiego, umawia się przez internet z dwudziestoletnią czarnoskórą ekspedientką Anitą Bułas, która marzy o karierze aktorskiej. Choć nie ma ze światem filmu nic wspólnego, inżynier Rawa, udaje przed dziewczyną reżysera filmowego. Jednak perfekcyjnie zaplanowana randka błyskawicznie wymyka się̨ spod kontroli, wciągając inżyniera Rawę w wielopiętrową intrygę, w której ścierają się najpoważniejsze siły polityczne jego rodzinnego kraju.

(…) Tak…

Powiedzieć, że przyjęcia organizowane przez magistra inżyniera Sebastiana Rawę miały status legendy, to jakby stanąć w pół drogi do raju. To było coś znacznie więcej. To były epickie bibki. To były kultowe bomblerki. To były baśniowe juble i mityczne dancingi. Tłocznie wrażeń niezapomnianych. Ochlaje potężne niczym hymn narodowy i lumpki nieśmiertelne jak tysiącletnia pieśń. To były melanże o szlachetnym szlifie, rżnięte z najcenniejszego materiału, jaki wydała tutejsza ziemia: rycerskich mężczyzn i zmysłowych kobiet. To były przekładańce ciał i dusz tak wyrafinowane, że mówiono o nich szeptem niczym o wielkich poległych, Pierwszym Obywatelu lub planach na imperialną przyszłość. Mruczano o nich sekretnie, z czcią niemal religijną, zarazem jednak ochoczo i z pasją, mruczano miesiącami i latami, a jeśli komu życie pędziło jak szalone, to nawet i stuleciami, obrazy zaś najwymyślniejszych ekscesów inżyniera Rawy i jego nieokiełznanych tutti frutti wywoływały na twarzach poruszonych słuchaczy mikrodygot, poty i pąsy (…)

Fragment książki