Płyniemy Titanikiem

Życie pisze scenariusze, które potrafią działać na wyobraźnię, które zapadają w pamięci wielu pokoleniom, urastając niekiedy do nieśmiertelnych symboli, stając się inspiracją do nowych pisanych już ludzką ręką scenariuszy. Któż dziś nie wie, czym był Titanic. Gdybym pokusić się miał na określenie go jednym słowem, rzekłbym: nieuchronność. Choć wolny od determinizmu, ba! jako racjonalista wręcz nieuznający go, w jednej (jedynej?) sferze muszę mu ulec. To Życie, które przecież tak nieuchronnie zmierza ku jednemu. Ale Człowiek jest coraz bardziej dumny, pyszny, wynoszący się ponad Nie i coraz bliższy przekonania, że jest nieśmiertelny. Tymczasem Nieuchronność wisi nad nim niezmiennie i niezależnie od siły jego przekonania. Wielu z nas zaskakuje, część z nas ją odkrywa, a jeszcze inna po prostu o niej wie. Wszyscy jednak prędzej czy później zdajemy sobie z tego sprawę i próbujemy na różne sposoby łagodzić skutki tegoż uświadomienia, w skrajnym chyba przypadku odwołując się do Boga, boga, bożka(ów) itp. - albo im ulegając, albo się przeciw nim buntując. Poezję odczytać można na wiele sposobów i nie wypada dawać wykładni, jak należy robić to prawidłowo, więc i ja tego robił nie będę. Nie zamierzam zatem tłumaczyć tomiku Płyniemy Titanikiem na jedyny słuszny język. Niech zrobi to każdy na swój użytek, czytając ten mądry, ciepły i w jakiejś mierze też deklaratywny zbiór wierszy Ewy Pawłowicz. Zbigniew Zebar Ewa Pawłowicz urodzona w 1947 roku w Gdańsku. Ukończyła filologię polską na UG. Debiutowała w gdańskich Literach w marcu 1969 roku. Publikowała wiersze w Dzienniku Bałtyckim, Pomorzu, Za i przeciw oraz na antenie PR. W 1969 roku otrzymała II nagrodę w konkursie poetyckim, który odbył się w ramach Gdańskiego Maja Literackiego. Uzyskała kilka wyróżnień na organizowanych w Gdańsku Turniejach Jednego Wiersza. Była członkiem Koła Młodych Literatów przy ZLP. W 1973 roku jej wiersze były drukowane w Almanachu Młodych wydanym przez Iskry. W 1997 roku dwa z zamieszczonych w poniższym tomiku wierszy ukazały się w numerze 5. czasopisma Autograf.