Piętno Genevieve. Pod osłoną milczenia Monika Rutka

Recenzje książki: Piętno Genevieve. Pod osłoną milczenia (7) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Historia porusza wyjątkowo wrażliwe i delikatne tematy, traumę, krzywdę zadawaną przez najbliższych i próbę odnalezienia siebie w świecie, który od początku był dla bohaterki zbyt brutalny. Teatr był jedynym miejscem, w którym Genevieve mogła poczuć się naprawdę wolna. By wspiąć się na szczyt i zdobyć główną rolę, musiała jednak oddać się w ręce osoby, która nauczyła ją wszystkiego… i jednocześnie stała się źródłem kolejnego bólu. Podobnego jak ten, którego doświadczała w domu, ze strony dziadka, przy obojętnej postawie matki, która albo nie chciała widzieć prawdy, albo z wygody udawała, że nic się nie dzieje. Grace znajduje się w punkcie, w którym zaczyna kwestionować wszystko, nawet to, czy Genevieve kiedykolwiek naprawdę istniała. Czy nie była jedynie cieniem wykreowanym przez rodzinę? Zagubiona i pozbawiona oparcia, analizuje każde słowo i najmniejszy gest ludzi, którzy próbują ją zrozumieć. Damien jest jedną z nielicznych osób, które chcą dać jej choć namiastkę ciepła i bezpieczeństwa, jakiego nigdy nie zaznała. Przez lata Grace budowała nową osobowość, idealnie dopasowaną do otoczenia. W końcu jednak dotarła do miejsca, w którym całkowicie zatraciła prawdziwą siebie, nie wie już, co lubi, co ją interesuje, jakie ma marzenia. Z każdym kolejnym wyznaniem, składanym innym, ale przede wszystkim samej sobie, zaczyna odzyskiwać spokój. To moment, w którym przestaje bać się odrzucenia, bo ma u boku Damiena, kogoś, kto daje jej przestrzeń, zaufanie i zrozumienie. Historia bardzo wciągająca, jednak jest z tych nieco trudniejszych, gdzie nie daje wytchnienia, nie pozwala odetchnąć na dłużej. Chyba przez ciężar tematyki jaka kryje się za historią Genevieve, czytało mi się ją momentami wręcz mozolnie.

   Recenzja: book.with.a Dworczak Angelika

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

2. 5/5⭐️ Książka, którą pochłonęłam w jeden dzień… I szczerze? Do teraz nie wiem, jak mam wrócić do normalnego życia. Emocje, jakie we mnie wywołała, przetoczyły się jak huragan. Z każdą kolejną stroną czułam się coraz bardziej uwikłana w historię bohaterki, tak jakbym nie tylko ją czytała, ale naprawdę ją przeżywała. To jedna z tych historii, które rozrywają serce, a mimo to nie potrafisz ich odłożyć, bo wiesz, że kryją coś więcej niż sam ból. Autorka stworzyła tak surowy, prawdziwy obraz radzenia sobie z traumą, że momentami brakowało mi tchu. Nie doświadczyłam tego samego, co bohaterka, ale jej emocje były opisane tak dobrze, że miałam wrażenie, jakby siedziała obok mnie i szeptała mi swoją prawdę. Relacja Grace i Damiena? A raczej Genevieve i Damiena. Nie jest to cukierkowa bajka, ale powolny, bolesny proces budowania zaufania na zgliszczach. Damian to postać, która z wielką delikatnością (na jaką go stać) pomaga Grace dostrzec światło, choć sam mierzy się z ciężarem przeszłości. To opowieść o tym, jak dwoje złamanych ludzi może zacząć składać się w całość, ucząc się na nowo zaufania i tego, czym jest prawdziwa bliskość. Ich wspólna droga to dowód na to, że nawet po największym kryzysie można znaleźć nadzieję w drugim człowieku. Jedno wiem na pewno: to historia, której nie zapomnę szybko. A trzeci tam? Potrzebuje na wczoraj.

   Recenzja: domiibooks_ Budyńczuk Dominika

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

3. ★ Ta książka to nie jest zwykła historia miłosna. To emocjonalny rollercoaster, który łapie za serce od pierwszych stron i nie puszcza aż do samego końca. „Genevieve” to opowieść o bólu, traumie, ale też o sile, która rodzi się wtedy, gdy wszystko inne już się rozpada. ★ Genevieve to bohaterka, którą jednocześnie chce się przytulić i potrząsnąć. Jej życie nie było łaskawe, a przeszłość odcisnęła na niej ogromne piętno. Każda jej decyzja, każde zachowanie wynika z ran, których nie widać na pierwszy rzut oka. I właśnie to jest w tej historii najbardziej poruszające - pokazanie, jak bardzo to, co nosimy w środku, wpływa na całe nasze życie. ★ Relacja, która rozwija się na kartach tej książki, jest trudna, momentami toksyczna, pełna napięcia i skrajnych emocji. Nie jest cukierkowo, nie jest idealnie - jest prawdziwie. Są momenty, które łamią serce, są takie, które dają nadzieję… a potem znowu wszystko się komplikuje. Czyta się to z uczuciem niepokoju, ale też z ogromnym zaangażowaniem. ★ Styl Moniki Rutki jest bardzo emocjonalny, momentami bolesny, ale dzięki temu jeszcze bardziej autentyczny. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów i robi to w sposób, który zostaje w głowie na długo po zamknięciu książki. ★ To nie jest książka „lekka i przyjemna”. To książka, która boli, ale też uczy. O tym, że nie każdy potrafi kochać w zdrowy sposób. O tym, jak przeszłość niszczy teraźniejszość. I o tym, że czasem największą walką jest ta z samym sobą.

   Recenzja: Tiktok Ołów Maja

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

4. Kolejna książka Moni, i zarazem kolejna, która skradła moje serce całkowicie. Twórczości Moniki, towarzyszy mi już bardzo długo, praktycznie od samego początku, mojej działaności w bookmediach. I zawsze będzie miała kawałek mojej duszy. To właśnie Seria Pozorów, uderzyła we mnie najmocniej. Już od pierwszych stron przepadłam, i z każdym kolejnym rozdziałem, utwierdzałam się w tym jeszcze bardziej. Klimat tej historii, jest świetny. Kocham styl pisania autorki, porusza ona wiele ważnych tematów, o których nie każdy chce mówić głośno. I mam tutaj na myśli, że jeśli Monika poruszy dany temat, to zostanie on doskonale opisany, oraz przedstawiony, a nie tylko powierzchownie będzie o tym kilka zdań. Piętno Genevieve, to historia dla której przepadłam, pod każdym względem. Monika zastosowała tutaj tyle, „zabiegów” autorskich, że nie mogłam się oderwać od czytania. Czułam się jakbym była zahipnotyzowana, przez styl pisania, który jest cudowny. Miałam wrażenie, że jestem obok bohaterów, oglądam wszystko z boku, przybrałam postać cichego obserwatora. Zatraciłam się w tej historii i nawet nie wiem, w którym momencie byłam już na ostatniej stronie. Po raz kolejny przepadłam, dla książki Moniki. Fabuła całej historii, trzyma w napięciu do samego końca, nie zabrakło tutaj wielu zwrotów akcji. Piętno, było dla mnie bardzo emocjonalną częścią, po zakończeniu pierwszego tomu, nie mogłam się doczekać kontynuacji losów Grace i Damiena. I oczywiście nie zabrakło tutaj wielu emocji, uwielbiam to w jaki sposób autorka, jest w stanie wywołać u mnie całą paletę emocji. Wiele rozmów, między bohaterami uderzyło we mnie, ale także niektóre sytuacje, które zostały opisane wywołały u mnie lawinę emocji, były momenty w których odczułam strach jak i przerażenie. Jeśli chodzi o naszych bohaterów, zacznę tutaj od Grace, uwielbiam ją całym sercem, skradła je już w pierwszym tomie, i podczas czytania tego, było identycznie. Powoli z każdą kolejną stroną, powoli dowiadujemy się więcej, dostajemy nowe informacje, które wywołują wiele emocji. Ta kobieta jest tak silną bohaterką, a przede wszystkim dobrą, zasługuje ona na wszystko co najlepsze. Bardzo mocno, wpłynęły na mnie jej przeżycia, i to chyba właśnie one wysyłały u mnie najwięcej emocji. Kocham to jak została wykreowana. Damien, o matko przepadłam dla niego całkowicie. W tej części, także dowiadujemy się o nim nowych rzeczy, poznajemy sekrety, o których wcześniej nie mieliśmy pojęcia. Jego podejście względem Grace, zostało tak cudownie przedstawione. Jeżeli chodzi o relacje tej dwójki, dostajemy więcej rozmów, powoli zaczynają się przed sobą nawzajem otwierać. Skradli moje serce całkowicie. Już nie mogę się doczekać, kolejnych tomów z serii!!!

   Recenzja: bookstagram Jabłońska Emilia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

5. „Piętno Genevieve. Pod osłoną milczenia” - Monika Rutka @poskladana ⭐ 5/5 To drugi tom serii Pozorów, będący kontynuacją historii Grace. Nie będę zdradzać fabuły, bo najpierw koniecznie musicie poznać tom pierwszy. To seria, która łamie serca — moje zdążyła już złamać kilka razy. Nie przeżyłam tego, co przeszła Grace, ale potrafiłam się z nią niesamowicie utożsamić. Wiele jej słów trafiało we mnie wyjątkowo mocno. To świetna książka, pokazująca brutalną prawdę o byciu człowiekiem. Uwielbiam te tomy, choć wiążą się dla mnie z ogromnym bólem. Oglądając filmiki na tik toku z reakcjami na ostatnie strony, widziałam łzy i byłam pewna, że też będę płakać. A jednak… byłam w tak wielkim szoku, że te emocje przyszły dopiero później. Nie dlatego, że nie wiem, jak życie potrafi niszczyć — wiem aż za dobrze. Po prostu autorka tak idealnie oddała uczucia Grace, że byłam poruszona do głębi. Czułam jej przeżycia całą sobą. Właściwie łzy pojawiły się dopiero przy fragmencie o rajstopach — i płynęły jeszcze kilka minut po skończeniu książki. Co mogę powiedzieć? Była cudowna, ale też niszcząca. Poproszę już trzeci tom! Pamiętajcie, że książka ma ograniczenia wiekowe. Wiem, że wiele z Was się z nią utożsamia, albo przeżyło podobne doświadczenia, dlatego sięgacie po nią mimo wieku. Rozumiem to i nie oceniam. Znajdują się tu jednak trudne wątki: przemoc seksualna, wulg4ryzmy, problemy ps¥psychiczne, agresja, pozbawienie życia oraz substancje odchudzające. Pamiętajcie o tym, zanim po nią sięgnięcie. Jeśli i Wy mierzycie się z podobnymi doświadczeniami — proszę, nie bójcie się prosić o pomoc.  💙

   Recenzja: booktoksm Mazur Marcelina

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

6. 🤍ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊᴀ ᴘɪęᴛɴᴏ ɢᴇɴᴇᴠɪᴇᴠᴇ. ᴘᴏᴅ ᴏᴅꜱᴌᴏɴą ᴍɪʟᴄᴢᴇɴɪᴀ🤍 ʜᴇᴊ ʙᴏᴏᴋꜱᴛᴀɢʀᴀᴍ. ᴅᴢɪś ᴘʀᴢʏᴄʜᴏᴅᴢę ᴅᴏ ᴡᴀꜱ ᴢ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊą "ᴘɪęᴛɴᴏ ɢᴇɴᴇᴠɪᴇᴠᴇ. ᴘᴏᴅ ᴏᴅꜱᴌᴏɴą ᴍɪʟᴄᴢᴇɴɪᴀ" ᴀᴜᴛᴏʀꜱᴛᴡᴀ ᴍᴏɴɪᴋɪ ʀᴜᴛᴋɪ. Moja ocena : ★★★★★ To nie ja skończyłam z tą książką - to ona skończyła ze mną. Nie spodziewałam się, że wywoła we mnie aż tyle emocji, że tak bardzo mnie uderzy i poruszy na wiele sposobów. Tyle łez, ile wylałam podczas czytania tej historii, wiem tylko ja. Momentami musiałam odłożyć książkę na bok i ochłonąć, a jednocześnie robiłam wszystko, by czytać ją jak najdłużej. Po skończeniu pierwszej części bardzo wyczekiwałam kontynuacji losów Grace i Damiana. Gdy widziałam wstawiane przez Monikę fragmenty, wiedziałam, że nie będzie to łatwa książka, że poruszy bardzo bolesne tematy mające odzwierciedlenie w prawdziwym życiu - i to chyba najbardziej we mnie uderzyło, bo uświadomiła mi, że to nie jest tylko fikcja, że takie rzeczy naprawdę się dzieją, i że to nie jest jedna taka sytuacja. Jestem przekonana, że nie zapomnę o niej zbyt szybko. Mogę z czystą odpowiedzialnością stwierdzić, że zostanie ze mną na bardzo długi czas, bo zostawiła w moim sercu trwały ślad. Grace to bohaterka, która doświadczyła w swoim życiu stanowczo zbyt wiele. Nie zasłużyła na to wszystko. Poznając jej przeszłość i historię, pękało mi serce - wywołała we mnie ogrom łez i bólu. Myślałam, że jestem gotowa na wszystko, ale nie byłam. Najbardziej urzekło mnie to, jak została wykreowana. Zbudowała wokół siebie mur, założyła maskę i całkowicie się zmieniła. Bo czasem jedyną opcją ucieczki przed przeszłością i bólem jest zbudować siebie na nowo. Lecz przeszłość nie znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki - zostawia w nas trwały ślad i trudno nam zaufać oraz otworzyć się na nowo, nie tylko na świat, ale też na ludzi. Bo skoro raz zostaliśmy skrzywdzeni, nie chcemy pozwolić sobie na to po raz kolejny. Damien to bohater, którego pokochałam całą sobą. To, jaki był, sprawiało, że niejednokrotnie zakochiwałam się w nim na nowo. Rozczulało mnie to, jak traktował Grace: jak podchodził do niej, jak dawał jej potrzebną przestrzeń, jak mimo jej niechęci nie odpuszczał i zawsze był, gdy tylko go potrzebowała. Słuchał jej, nie narzucał się, a jedynie pokazywał pewne rzeczy z zupełnie innej perspektywy - i to najbardziej mnie urzekło. Poruszane w tej historii tematy nie były nic nieznaczącym tłem - grały ogromną rolę. Podobało mi się to, w jaki sposób zostały przedstawione. Było widać, że autorka wie, o czym pisze, i podeszła do nich z należytą uwagą, a jednocześnie z dużą empatią. Zakończenie zostawiło mnie w tak ogromnym szoku, że czytałam je kilkanaście razy - i za każdym razem czułam dokładnie to samo. Nadal nie dociera do mnie, co tam się wydarzyło, a gdy wracam do tego myślami, mam łzy w oczach i po prostu chce mi się płakać. Jeśli zastanawiacie się, czy sięgnąć po historię Grace i Damiena - ja polecam ją bardzo. Jestem przekonana, że skradnie wasze serca choć w połowie tak, jak skradła moje. Pamiętajcie jednak, że to książka dla pełnoletnich czytelników, a przed przeczytaniem koniecznie zapoznajcie się z ostrzeżeniem.

   Recenzja: ksiazkowamagda Ostrowska Magdalena

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

7. Monika Rutka napisała "Piętno Genevieve" i tym samym zniszczyła mi tą książką serce, duszę i wszystko pozostałe. Ale dobra, zacznijmy od początku… Pierwsza część z serii Pozorów mnie w sobie zupełnie rozkochała. Przez wiele dni nie mogłam zapomnieć o tej książce i jak na szpilkach wyczekiwałam kontynuacji. Nie spodziewałam się tylko, że po skończeniu drugiej części będę wpatrywać się w ścianę, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Świat Grace jest pełen bólu i cierpienia, jednak kiedy myślałam, że najgorsze ta bohaterka ma za sobą, to grubo się myliłam. W „Piętnie Genevieve” wydarzyło się tyle przykrych rzeczy, które dotyczyły Grace, że z każdą kolejną się zastanawiałam, ile ta dziewczyna będzie w stanie jeszcze znieść. Podziwiam ją za jej siłę i nie potrafię winić za nic, czego dokonała w swoim życiu. Z kolei powrót do Damiena był jak ten dźwięk "fall in love again and again", przysięgam. Nie mogę przestać się nim zachwycać. Nim i jego zachowaniem w stosunku Grace. Dankworth był nie tylko cierpliwy i wyrozumiały, ale także opiekuńczy i zdeterminowany, by ją ochronić. Nie odpychało go oziębłe zachowanie bohaterki, nie zrezygnował z niej, kiedy Grace w niego zwątpiła. To ten typ bohatera, przez którego kobietom wzrastają oczekiwania wobec mężczyzn. Najlepsze książki to takie, które nie tylko dają nam rozrywkę, ale również z których możemy coś wynieść. Które czegoś nas uczą. Monika Rutka pokazała w "Piętnie Genevieve", jak niesprawiedliwy jest świat wobec kobiet. Jak zostajemy oceniane negatywnie za rzeczy, za które mężczyznom by się nie oberwało tak bardzo. To niestety nie tylko fikcja literacka, ale prawdziwe życie. Podwójne standardy. (Następny akapit może być spojlerem dla osób, które czytały 1 część ) ———————————— W recenzji tej książki chcę zwrócić uwagę na to, że każda osoba powinna mieć prawo do wyboru, szczególnie w trudnych i obciążających okolicznościach. W powieści pojawia się postać, która zdecydowała się na przerwanie ciąży po doświadczeniu przemocy seksualnej. Ten wątek mocno podkreśla, jak ważne są zrozumienie oraz empatia w takich sytuacjach. To temat, który nadal rzadko pojawia się w literaturze, dlatego cieszę się, że Monika Rutka zdecydowała się go poruszyć. Pokazuje, że każda kobieta ma swój własny wybór i że jest to decyzja, która należy tylko do niej. Każda taka sytuacja jest unikalna i zasługuje na szacunek oraz uważność. ———————————— Mnóstwo emocji mi towarzyszyło podczas czytania tej książki. Podekscytowanie przeplatało się z poczuciem niesprawiedliwości i smutku. Jest mi bardzo przykro, że historia Damiena i Grace dobiegła końca, ale z drugiej strony nie mogę się doczekać, aż wejdziemy w erę Jamesa i Josephine! 🤍

   Recenzja: zakochana_w_powiesciach Miecznikowska Klaudia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

więcej recenzji

ukryj recenzje