Ogień krzyżowy

Konieczny podbój nowych światów 

Ogień krzyżowy to fascynująca powieść pióra Nancy Kress. Powieść została napisana w ekspresyjny i sugestywny sposób. Autorka opisując poszczególne wydarzenia dba również o zarysowanie klimatycznego tła. Czytając książkę bardzo szybko wsiąkamy w wykreowany świat. Szybko pojawiają się różne refleksje dotyczące moralności, uczciwości i przyczyn zmiany głęboko osadzonych poglądów. Przenosimy się na daleką planetę, gdzie powstaje ludzka kolonia, której założycielem jest Jake Holman, mężczyzna usiłujący uciec przed mroczną przeszłością. Kiedy ta różnorodna, wielotysięczna wspólnota zaczyna się przyzwyczajać do życia w nowych warunkach, dokonuje zaskakującego odkrycia: na świecie tym żyją prymitywni humanoidalni Obcy. Władające narzędziami istoty zajmują tylko kilka izolowanych wiosek i najwyraźniej nie są gatunkiem rodzimym. Gdy koloniści ostatecznie poznają prawdę, staną przed najtrudniejszą decyzją swojego życia – decyzją, która przesądzi o losach nie tylko ich nowego domu, ale też całej ludzkości.

(…) Gail Cutler zakochała się w Arielu. Co ją dziwiło, gdyż po śmierci Lahiri nie spodziewała się poczuć miłości do nikogo i do niczego.
Idąc do mesy oficerskiej wąskim przejściem wiodącym obok ciasnych kajut sypialnych, wyciągnęła jedną rękę, aby pogładzić szary metal grodzi. Był to szybki nieśmiały ruch; nie chciała, aby ktokolwiek się domyślił, co czuje do tego statku. Po pierwsze niemądrze było okazywać czułość wielkiemu kawałowi metalu. Po drugie Ariel miał zostać rozmontowany i przerobiony zaraz po wylądowaniu na Zielniku. A któż byłby zdolny darzyć uczuciem, powiedzmy, stację oczyszczania ścieków?
– Wydajesz się w radosnym nastroju, Gail – zauważył Fajsal bin Saud, ledwie przekroczyła próg mesy. Pozostali, z wyjątkiem kapitana Scherera i jego oficerów, siedzieli już przy stole. – Dostałaś dobre wieści z Ziemi?
– Nie ma żadnych wieści – ucięła Gail.
Choć od początku podróży minęły dwa lata, nie była pewna, czy lubi Sauda. Był nazbyt wymuskany, nazbyt sztuczny. Zdawał się uosabiać za dużo sprzeczności – muzułmanin, który modli się kilka razy dziennie z twarzą zwróconą w stronę Słońca, Marsjanin, który lubuje się w ziemiańskich foliałach z epoki elżbietańskiej... Jego kobiety wiodły samotny żywot, odseparowane w czterech ścianach andarunu, podczas gdy on traktował Gail jak równą sobie specjalistkę od spraw finansowych i politycznych. Do tego był niesłychanie taktowny i uczynny, co raczej dziwiło w wypadku księcia (…)