Moja mała poezja

Mirosław Urbaczewski pedagog, nauczyciel, mediator, poeta. Jak mówi o sobie: Moja ulubiona lektura to Pan Tadeusz Adama Mickiewicza. Za każdym razem, kiedy ją czytam, moja wyobraźnia tworzy nowe obrazy i przenosi mnie w inny świat. Przez wiele lat moim mottem były pierwsze wersy z Fortepianu Szopena Cypriana Kamila Norwida z nadzieją, że ludzie będą mnie wspierać i dbać o moje dobre imię, co niekoniecznie sprawdzało się w dorosłym życiu. Testament mój Juliusza Słowackiego wytyczył granice moich myśli i tego, co może nadejść zawsze rozstania. I jeszcze Gawęda o miłości ziemi ojczystej Wisławy Szymborskiej, która w moich młodych latach poetyckiego myślenia motywowała mnie do pisania i wyboru słów, aby tak pisać, żeby było najmniej słów a najwięcej przekazu. Wiersze Mirosława Urbaczewskiego są swoistą podróżą przez świat dojrzałego mężczyzny. Ich autor zaprasza nas do krainy pełnej emocji i nietrwałego piękna. Prezentuje nam męski sposób przeżywania rzeczywistości, próbuje uchwycić to, co nieuchwytne, i zatrzymać to, co ulotne zamknąć w kilku wersach istotę codzienności.