Melodia tęsknoty Monika Marszałek [FortunateEm]

Recenzje książki: Melodia tęsknoty (6) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: bookishworld_nicole Adamczewska Nikola

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Szczerze mówiąc, jest to chyba jedyna książka która tak pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie miałam wobec niej oczekiwań, jednak tak duża liczba stron + narracja trzecioosobowa, przed zaczęciem tej historii mnie przerażała. I jak się cieszę, że ostatecznie się tym nie sugerowałam, bo jest to powieść która skradła moje serce. „Melodia tesknoty” to jedna z zdecydowanie najpiękniejszych i najbardziej wzruszających historii jakie kiedykolwiek czytałam. Zakochałam się w wytworzonym tu świecie i wykreowanych bohaterach. Kontrast między nowojorską gwiazdą muzyki, a dziewczyną z malutkiego miasteczka, był tak genialnie przedstawiony, że nie jestem w stanie wyrazić tego słowami. Książka ta pokazuje czym jest miłość i jak powinna wyglądać w każdym tego słowa znaczeniu. Jest ona tak piękna i zarazem bolesna, że jestem pewna że każdy się do niej przywiąże. Jeśli chodzi o styl pisania Moniki, to jest cudowny, przebrnęłam przez te 550 stron w tydzień. Wyżej wspomniałam o bohaterach, jednak skupię się na męskiej głównej postaci: Westley’u. I o matko. Jak bardzo ja go pokochałam, chyba nie znam drugiego tak bardzo uczuciowego charakteru jak on. Jego gesty, słowa którymi obdarowywał Aerith (główną bohaterkę), tak mnie rozczulały, że myślałam że odfrunę. W tej historii jest BARDZO BARDZO BARDZO dużo muzyki, którą kocham. Szczególnie mamy tutaj One Direction, gdyż główna bohaterka jest ich największą fanką od kilkunastu lat. Wypowiem się króciutko o zakończeniu. Spodziewałam się go i nie zrobiło na mnie wrażenia „wow”, jednak muszę się przyznać że bałam się co autorka mogła wymyślić. Proszę was, czytajcie to. Książka ta już na zawsze ma kawałek mojego serca, uważam że jest to historia którą powinien poznać każdy, każdy bez wyjątku. Obiecuję wam że się nie zawiedziecie, ponieważ ta powieść należy zdecydowanie do tych wyjątkowych i wartościowych i trafiła ona do moich ulubionych.

2. Recenzja: @alibookscorner Witaszek Aleksandra

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   „Melodia tęsknoty” 💿🩷 „-Wiem ze to będzie dziwne po takim czasie i na pewno proszę cię o bardzo dużo, ale czy na czas mojego pobytu tutaj moglibyśmy wrócić do tego co mieliśmy kiedyś? -(…) Chciałbym tylko móc cię widywać. Spędzić z tobą trochę czasu.” Westley już od nastoletnich lat posiadał ogromny talent. Śpiew i pisanie testków przychodziły mu z ogromną łatwością. Jego muzą, dzięki której czerpał pomysły była jego przyjaciółka Aertih. Dziewczyna, która skradła mu serce i którego nigdy nie chciał dostać go spowrotem. Jednak gdy jego kariera nabrała rozpędu, musiał wyjechać z ich rodzinnego Connerbay w stanie Oregon. Nie wiedział jeszcze wtedy co przyjdzie mu stracić na poczet sławy i pieniędzy. Aerith po śmierci rodziców musi zając się swoim niespełna trzymiesięcznym rodzeństwem. Dziewczyna jest zdruzgotana. Pragnąc jedynie jego ramion, świadomie odmówiła sobie tego przywileju zrywając z nim kontakt. Od tamtego momentu minęło kilka lat, a dziewczyna nie potrafi o nim zapomnieć. Samo wspomnienie jego imienia powoduje ból. Gdy w miasteczku tajemniczy kupiec odkupuje dom i zaczyna go remontować, pojawiają się pytania, kto zamierza przeprowadzić się do tego miasteczka liczącego kilkuset mieszkańców. Gdy Aertih dowiaduje się, że to Westley postanowił wrócić na kilka tygodni, wie że te wakacje ponownie złamią jej serce. Już na pierwszy rzut oka widać, że mężczyzna opanował do perfekcji noszenie maski, za którą pragnął schować rozgoryczenie, złość, smutek, złamane serce i bezsilność. A przy niej te wszystkie uczucia odchodzą w zapomnienie. To ona jest mu potrzebna by ponownie mógł tworzyć teksty. Teksty, na które tak bardzo naciska wytwórnia. Zgodzili się na dwumiesięczne wakacje, podczas których musi napisać całą płytę. Będzie mógł zdystansować się od fanów i całej otoczki sławy, w zamian spędzi kilka tygodni w towarzystwie ukochanej sprzed lat. Czy przyjaźń między nimi jest jeszcze możliwa? Czy uczucia, którym oboje dawno temu kazali zamilknąć, zabrzmią na nowo melodią tęsknoty?   Przeczytałam kilka książek Moniki. Każda na swój sposób mnie urzekła, sprawiła że oddałam kawałek serca jej bohaterom. „Melodia tęsknoty” to powieść, która sprawiła, że po pierwsze nie mogłam się oderwać, a po drugie całą sobą czułam emocje, które towarzyszyły bohaterom. Nie spodziewałam się, że będzie to do tego stopnia. Płakałam i śmiałam się, miałam nadzieje, która później została deptana. Aerith żeby nie zaprzepaścić mu kariery, nie powiedziała mu o wypadku rodziców. Zerwała z nim kontakt, chcąc dla niego jak najlepiej. Od tamtej pory stanęła na wysokości zadania i przejęła rolę rodzica. Było jej ciężko, nie raz chciała do niego zadzwonić bo tylko w jego ramionach mogła ukoić ból, ale nie chciała być samolubna. Muzyka była jego marzeniem, a ona nie chciała mu go odbierać. Westley nigdy o niej nie zapomniał. I choć wokół niego był ogrom fanek to w jego sercu była tylko ona. Tatuaż jej ust towarzyszył mu na każdym kroku, przypominając w trudnych chwilach, że Aerith była prawdziwa. Popularność i pieniądze, choć przez niektórych tak pożądane nie dają takiego szczęścia jak ukochana osoba. I on się o tym brutalnie przekonał. Może teraz, gdy wrócił będą mieli jeszcze szanse.   Kocham, uwielbiam i bez wątpienia ten tytuł plasuje się bardzo wysoko w topce ulubieńców tego roku. Pokazał mi, że zawsze jest czas by dać i otrzymać drugą szansę. Że nawet kiedy wydaje nam się, że nie zasługujemy na miłość, to mimo wszystko ktoś i tak nas nią obdarzy, ale to od nas będzie zależało co z nią zrobimy. Przepiękna historia 🥹 Monika wie jak bawić się słowami, żeby czytelnik mógł pokochać to co finalnie zostanie wydrukowane. Ogromnie Wam polecam ten tytuł! Naprawdę, przeczytajcie go i dajcie sobie szansę na marzenie. 

3. Recenzja: recenzje_na_kolkach Gałek Agnieszka

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Książki Moniki są bardzo emocjonalne. Autorka zawsze w swoich książkach podejmuje bardzo trudne tematy takie jak utrata bliskiej osoby, zbyt szybka potrzeba dojrzałości, toksyczni rodzice czy tej uzależnienia. Tutaj nie jest inaczej. Ta książka była naprawdę trudna. Czytałam ją i przelała się przeze mnie całą gama emocji. Od tych pozytywnych po te negatywne i trudne. Mimo rozerwanego serca czułam też ciepło sklejające je, a to jest naprawdę coś ciężkiego do zrealizowania. Monika nie ma z tym żadnego problemu. Podziwiam naszą bohaterkę jednak mam trochę momentami żal do niej i Wesa. Wydaje mi się, że mimo sytuacji w jakiej się znaleźli było kilka rozwiązań, przez które oszczędziliby sobie cierpienia. Poświęcenie się dla innych i zapomnienie o sobie to dość popularna cecha u ludzi i nasza bohaterka też taka właśnie jest. Uwielbiam klimat małego miasteczka i tutaj Monia również w 100% spełniła moje oczekiwania. Są tutaj momenty, które możnaby było pominąć przez co książka nie byłaby tak obszerna, ale mimo tego szczegółu bardzo polecam. Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na piękna okładkę ze złotymi wstawkami.

4. Recenzja: book.soup Błażejak Zosia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   " Melodia Tęsknoty " od Moniki Marszałek - FORTUNATE EM Kolejna książka Moniki już za mną, a ja zbieram szczękę z podłogi. Zaczynając od tego ile emocji historia Aerith we mnie wzbudziła, mogę powiedzieć, że autorka spisała się świetnie. Ból po stracie kogoś wam bliskiego. Poświęcenie dla miłości i wiele innych motywów, które w książce są szczegółowo opisane, sprawią, że wasze serca wiwiną niejednokrotnie fikołka. Emocje pozytywne, jak i negatywne towarzyszyły mi wraz z bohaterami przez całą ich przygodę. Subtelne pióro Moniki kierowało nie tylko Aerith i Westley'em, ale i także mną. Odczuwałam kawałek po kawałku każde napisane słowo, widziałam bohaterów i opisane miejsca akcji. Czułam. Czułam naprawdę wiele. Miałam już przyjemność recenzować książki Moni, jednak za każdym razem ta kobieta mnie zaskakuje.

5. Recenzja: booktok_zaczytana Gleba Julka

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Po skończeniu pewnej książki zaczęłam myśleć nad tym, że dawno nie zerwałam dla żadnej książki nocki, więc postanowiłam to zmienić. Mój wybór padł na Melodię Tęsknoty, która czekała na mnie już jakiś czas i właśnie przyszła na nią pora. Melodia Tęsknoty to wyjątkowa książka dla nas, ale również i dla samej autorki, ponieważ jest jej to 10 powieść, a w niej wspomina o swojej Świętej Pamięci Babci, która w tym roku odeszła oraz o Zaynie, przez którego zaczęła pisać tak, jak to napisała w dedykacji. Ostatnio mogliście przeczytać moją recenzję o poprzednich książkach autorki i wiecie, że mnie zachwyciły, dlatego nie będę owijać w bawełnę i od razu powiem, że ta zrobiła to miliony razy bardziej — nie przesadzam. Wystarczyło, że spojrzałam tylko na motywy i czułam w nich te emocje i tak właśnie było też, gdy zaczęłam czytać. Melodia Tęsknoty to książka przepełniona emocjami — tymi złymi, jak i dobrymi. Sprawi, że będziemy rozmyślać nad pewnymi sprawami oraz że nasze serce złamie się na pół. To książka, w której dwojga ludzi poznaje się w nastoletnim życiu, lecz nie jest im dane spędzić resztę tego życia, choć jedna decyzja zmieni wszystko. Zmieni ich życie niepowtarzalnie, choć mogą wrócić do tego, co było i udawać, że przez dwa miesiące, po powrocie Westela, nic się nie wydarzyło. Czy będzie im dane skończyć szczęśliwie? W tajemnicy powiem Wam, że miałam wielką ochotę przeczytać najpierw zakończenie, mimo że nigdy tego nie robię — nawet nie mam tej ochoty, tak tutaj byłam na cienkiej granicy. Monika najpierw napełniała mnie nadzieją, że Westley zostanie z Aerith, a później robiła wszystko, żebym miała wielkie, wielgaśne wątpliwości. To, co zrobiła ze mną ta książka, jest nie do opisania. Zanim będę bardziej zachwycać się fabułą, muszę wspomnieć o wydaniu. Zastanawiałam się, czy pokazać wam, choć trochę tego środka, ale uznałam, że niektórzy wolą mieć niespodziankę, właśnie ja do takich osób należę, więc tego nie zrobiłam. Co za tym idzie? Macie kolejny powód, żeby sięgnąć po tę książkę. Nie wiem, czy to nie jest najpiękniejsze wydanie w mojej biblioteczce - wszystkie te detale, nawet nie wyobrażacie sobie, jak ciężko było zrobić zdjęcie, bo światło odbijało się od złotych napisów i możecie właśnie zauważyć ten cień. Naprawdę myślałam, że nie zrobię tego zdjęcia, a przy tym moja cierpliwość nie była cierpliwością. Moje serce rozczuliły także wpisy, które było pokazane jak kartka z pamiętnika, podejrzewam, a raczej mam pewność, że były to wpisy bohatera oraz ilustracje, których mamy najmniej, dlatego są takie wyjątkowe. Sięgając po tę książkę, nie nastawiałam się na nic, po prostu chciałam spędzić miło czas i nie zasnąć, bo była późna pora. Jak widać, nie zasnęłam, więc musiało być nieźle. Tego tytułu nie dało się odłożyć i gdyby mnie nawet nie planowała zarwać nocki dla książki to, to byłoby nieuniknione. Lektura ma prawie 600 stron i powtarzałam sobie: “przeczytam tylko jeden rozdział”. Ten jeden rozdział skończył się na tym, że skończyłam całą, bo nie dałam rady. Tak bardzo chciałam wiedzieć, czy moje misiaki doczekają się szczęśliwego zakończenia. Miałam wrażenie, że czas mi się dłuży, a historia bohaterów jest coraz krótsza i ma więcej nieszczęśliwych momentów niż im potrzeba. Niby zakończenie i ich historia była tak blisko, a jednocześnie tak daleko. Może to trochę dziwne, że tylko ciągle gadam, gadam i gadam o tym zakończeniu, ale to, jaki szok miałam na twarzy, dalej we mnie siedzi. Mimo że jestem już kilka godzin po skończeniu, to nie mogę wymarzać tego obrazu w głowie, a co dopiero całej fabuły. Używam dzisiaj takiego głośniczka do mówienia, który pisze, a ja mówię, więc możecie sobie wyobrazić, jak gestykuluje, wyrażając te wszystkie emocje. Aż po prostu łapie się za głowę, tak właśnie teraz o tym mówię i robię to, co napisałam, a w zasadzie powiedziałam, jednocześnie śmiejąc się z siebie. Melodia Tęsknoty to najpiękniejsza książka, którą przeczytałam w ostatnim czasie. Będę polecać ją wszystkim — to jest obowiązkowa pozycja na te grudniowe wieczory, bo ociepli nasze serce. Właściwie najpierw je złamie, oczywiście gdzieś tam w międzyczasie będzie je sklejać, a później będzie wielkie bum! Tutaj chwilę przerwa na napicie się herbatki ☕ Tak sobie teraz myślę i mimo że już trochę się nagadałam, to czuję, że to jest za mało i że w ogóle nie mówię z sensem. Ta książka po prostu zjadła mi wszystkie rozumy i myślę tylko o tym, co ta Monika zrobiła. Ten utwór przede wszystkim uświadomił mi, że nie doceniamy tego, co mamy. Nie zważamy na to, co wokół nas się dzieje i jakimi ludźmi się otaczamy. Najbardziej poruszyła mnie wzmianka o babci Moniki oraz o rodziców bohaterki, którzy zmarli. To pokazało, że nie jestem gotowa, jak właściwie my wszyscy, że stracę te najważniejsze osoby i jak o tym czytałam, to po prostu łzy lały się ze mnie, jakby padał deszcz. Zawsze mam tak, jak czytam o śmierci kogokolwiek — łzy od razu napływają mi do oczu, więc nie powinnam się dziwić, że tutaj też tak jest. Jestem świadoma, że to tylko fikcja literacka, ale mimo to tak podziwiam, jak silna jest bohaterka. Że wzięła na siebie taki duży ciężar. Straciłaś rodziców, wali Ci się świat, ale musisz być silna, bo musisz opiekować się rodzeństwem. Inaczej jeśli tego nie zrobisz, to je też stracisz — nie możesz przeżywać tej żałoby na swój sposób, bo musisz być silna i to jest godne podziwu, bo ja nie wiem, czy dałabym radę Do tego nie masz przy sobie tej najważniejszej osoby, bo wolałaś, żeby rozwijała swoją pasję, żeby stała się kimś wielkim. Powrót bohatera był jak burza. Jego decyzja zmieniła wszystko, a jednocześnie pokazała, jak silna jest ich miłość, bo po tylu latach nadal darzyli siebie tym pięknym uczuciem, nawet jeśli wiedzieli, że może nie doczekają się Happy Endu. Moje serce rozpływało się też, gdy czytałam jak bohater okazuje troskę Aerith, robi to z taką właśnie wielką miłością. Mimo że nie widzieli się tyle lat, to on nadal stawia ją na pierwszym miejscu. A jego relacja z dzieciakami to dopiero coś! Mogę o tym mówić i mówić, ale wy zrozumiecie mnie, dopiero gdy sami ją przeczytacie, bo mam wrażenie, że i tak nie oddaje tych dokładnych emocji, a dokładniej tego co ze mną zrobiły. Podczas czytania dużo się śmiałam — było to dla mnie totalne oczyszczenie myśli, czasami rumieniłam, gdy czytałam pewne fragmenty… Wspominałam już właśnie o tych łzach, ich było najwięcej. To chyba był jakiś mój moment na wypłakanie się i przyszedł razem z książką, bo ze mnie się lało, właśnie, jak nie wiem, jak z takiego wiadra. Może to trochę niestosowne połączenie, ale tak właśnie było. Sama byłam zdziwiona i myślałam sobie: co z tobą dzisiaj jest, bo ty po prostu siedzisz i beczysz. Nie wolno mi się dziwić, bo książka łamie serce na milion kawałeczków “Melodia Tęsknoty” to książka, która nie pozwoli o sobie zapomnieć. Możecie przeczytać milion innych, ale to do niej będziecie wracać myślami. Być może przez to, że Monika porusza tematy, z którymi wiele osób się utożsamia. Czas żałoby jest naprawdę trudny i warto dać sobie trochę czasu. Oprócz utraty bliskiej osoby, czy depresji, autorka postanowiła opisać wątek przyjmowania substancji odżywczych, które mogą prowadzić do uzależnienia. Plusem jest też to, że historię poznajemy z dwóch punktów widzenia. Widzimy, jak Aerith radzi sobie z tym wszystkim oraz jak Westley radzi sobie w nowym życiu, a właściwie nie radzi, bo brakuje mu jego Papużki. Trochę się dzisiaj nagadałam, ale nic dziwnego skoro lektura skradła moje serce i jestem pewna, że jeszcze do niej wrócę. Książka pokazuje, że los ma dla nas plany, a my nieświadomie będziemy do nich dążyć. Pamiętajcie, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście.

6. Recenzja: malina_czyta Dolna Martyna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Przyznam, że "Melodia tęsknoty" była książką, którą aktualnie potrzebowałam. Czytając o losach Aerith i Wes'a niesamowicie wyciągnęłam się i zaangażowałam w lekturę. Tęskniłam za takimi romansami. Mimo, że ta dwójka to tak naprawdę para idealna wiele okoliczności sprawiło, że musieli opuścić siebie nawzajem. Idealnie sprawdzi się tutaj powiedzonko "Jeśli coś kochasz to puść to wolno..". Mimo, że Aerith i Westley próbowali związku na odległość totalnie im to nie wyszło, a dodatkowo na dziewczynę został zrzucony wielki obowiązek. Mimo, że ich miłość naprawdę była wielka i można rzec spektakularna mam pewne ale co do ich relacji. Przede wszystkim darzyli siebie ogromnym uczuciem, myśleli o sobie w dzień w dzień, dlatego moim zdaniem naturalne jest to, że chce się mieć kontakt z drugą osobą nawet w formie przyjacielskiej. Nie wyobrażam sobie zostawić kogoś z dnia na dzień nie wiedząc co u tej drugiej osoby słychać, nawet jeśli robili to dla swojego dobra myślę, że miłość i tak zmusiła by człowieka do tego kontaktu. Odnosząc się natomiast do dalszej części książki bohaterowie ciągle próbowali wmówić sobie, że połączenie pewnych rzeczy jest niemożliwe. Rozumiem to, że wzajemnie chcieli dla siebie jak najlepiej, ale jednak taka miłość jaka została tutaj przedstawiona powinna zmusić ich do szukania rozwiązań Tym samym wyszło, że wiele wahań bohaterów znacznie powiększyło objętość książki. Z drugiej strony natomiast bardzo urzekła mnie miłość i zdolności naszej pary do poświęceń. A gdy do akcji wkraczały nasze smoczki moje serduszko wręcz się radowało 🥹 Wątek ze spełnianiem marzeń był świetny, a także było czuć tutaj, że autorka przelała swojej bohaterce wielką miłość do One Direction. Warto zwrócić uwagę na postać babci Nory, bo mimo, że była nią zarówno dla Aerith jak i dla Westley'a nie chciała, aby na siłę byli razem, pragnęła tylko ich szczęścia. Sądzę, że była to w swoim gatunku naprawdę dobra książką, która przypadła mi do gustu i rozkochała mnie w sobie głównie przez bohaterów. Dostrzegałam w niej trochę wad, które może wam nie będę przeszkadzać podczas lektury! Mogę śmiało polecić dla fanów romansów młodzieżowych 🎶 Wiek: 16+ Ocena: 7/10⭐ 

więcej recenzji

ukryj recenzje