Kolory zła. Czerwień. Tom 1

Recenzje ebooka: Kolory zła. Czerwień. Tom 1 (1) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: trzeci tom

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   „Kolory zła. Czerwień” to thriller, mający wszystko, co w gatunku tym najważniejsze. Jest więc makabryczna lecz zagadkowa zbrodnia będąca lustrzanym niemal odbiciem zbrodni sprzed lat, jest ambitny i skryty prokurator, szanowani (mniej lub bardziej) przedstawiciele palestry, atrakcyjna asystentka, twardzi policjanci i gangsterski półświatek lat dziewięćdziesiątych. Są zaskakujące motywy zbrodni utkwione w zakamarkach chorego umysłu i jest wreszcie dramatyczny finał skrojony również według potrzeb gatunku. Wiosną 2013 roku spacerująca po trójmiejskiej plaży kobieta odnajduje dryfujące przy brzegu ciało młodej dziewczyny. Ofiara – jak się wkrótce okaże Martyna Kaleta – ma potwornie okaleczoną twarz, co prokuraturze i policji pozwala szybko powiązać tę zbrodnię ze sprawą sprzed lat, kiedy to w połowie lat 90. zginęła, niemal w identycznych okolicznościach, Monika Bogucka – córka poważanej sędzi Heleny Boguckiej. Modus operandi, wiek ofiar i ich wygląd pozwalają przypuszczać, że przestępstw dokonać mogła ta sama osoba bądź obłąkany naśladowca. Z prowadzonego równolegle drugiego planu czasowego poznajemy burzliwą młodość Moniki, jej zimny i pozbawiony uczuć dom, fascynację nocnym życiem oraz powiązania z przestępczym światem i jej psychopatycznymi przedstawicielami oraz nieudane życie małżeńskie jej matki – kobiety wplątanej w niechciane małżeństwo i tęskniącej za dawną miłością. Czy śmierć Moniki to pokazowa zemsta gangsterskiego świata w który Monika dramatycznie się wplątała? Czy zbrodnia z 2013 roku to działanie tego samego sprawcy czy szalonego naśladowcy? A może tropów szukać należy jeszcze gdzie indziej? Dlaczego śledztwo z 1996 roku zostało tak szybko umorzone? Śledztwo, przy wydatnej i pozaregulaminowej pomocy dwóch zaprzyjaźnionych policjantów, medyka sądowego i asystentki prowadzi prokurator Leopold Bilski a wytypowanie potencjalnego sprawcy następuje szybko. Oczywiście zbyt szybko, bo poszlak jest więcej niż niezbitych dowodów, źle lokowane uczucia mają swoje nieoczekiwane i dramatyczne konsekwencje a morderca skrywa się w cieniu i nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Z dość mocno zgranych motywów udało się Małgorzacie Oliwii Sobczak stworzyć udany thriller, który choć stylistycznie jest może zbyt przezroczysty, poprawny i „płaski” a momentami, za sprawą wątków osobistych i romansowych (OK – były niezbędne do fabuły), nieco irytujący, trzyma w napięciu, zaskakuje i przez bardzo długi czas nie pozwala na odgadnięcie motywów zbrodni i ich sprawcy. Na uwagę zasługują szczególnie bardzo dobre tempo powieści, umiejętne prowadzenie dwóch planów czasowych, mnożące się zagadki, zaskakujące mylne tropy, sukcesywnie odkrywane tajemnice (z jedną odkrytą przedwcześnie) oraz interesujące portrety zarówno bohaterów pierwszo jak i drugoplanowych. Ciekawie są również opisy środowisk przestępczych lat dziewięćdziesiątych, portrety mafijnych bossów, tajniki pracy operacyjnej prokuratury, policji, techników kryminalnych czy patologa a wreszcie echa autentycznych wydarzeń, bo i takie odnaleźć można w powieści. Kilka godzin dobrej, niewymagającej rozrywki na weekend.