Jej ostatnie pożegnanie Melinda Leigh

Recenzje książki: Jej ostatnie pożegnanie (13) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: www.oksiazkachinietylko.pl

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jakiś już czas temu czytałam Proś o wybaczenie. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Melindy Leigh, jednakże okazało się bardzo udane. Po upływie kilku miesięcy postanowiłam sięgnąć po drugi tom cyklu o Morgan Dane. Po śmierci męża Morgan w końcu zaczyna układać sobie życie. Choć nadal przychodzi jej to z trudem, wie, że może liczyć na rodzinę oraz Lance’a, z którym zaczyna łączyć ją coraz mocniejsza więź. Spokojne miasteczko, w którym mieszkają, jest takim tylko z pozoru. Pojawia się kolejna sprawa, która może zaprowadzić Morgan ku ogromnemu niebezpieczeństwu. Młoda matka, Chelsea planuje spotkać się z najlepszą przyjaciółką. Jednak na umówione miejsce nigdy nie dociera – tak, jakby rozpłynęła się w powietrzu. Pierwsze podejrzenia padają na jej męża, jednak ten uparcie twierdzi, że nie miał nic wspólnego z zaginięciem żony. Gdzie jest Chelsea? Kto może wiedzieć o miejscu jej pobytu? Do tej pozycji podeszłam z dość dużą rezerwą. Już nieraz i nie dwa zdarzyło się tak, że drugie tomy jakichś serii po prostu nie spełniały moich oczekiwań i były nudne. Nie chciałam nastawiać się na nic konkretnego, ponieważ bałam się, że i Jej ostatnie pożegnanie dopadła klątwa drugiego tomu. Czy jednak to się spełniło? Po raz kolejny spotykamy się z Morgan Dane. Przy okazji recenzji poprzedniego tomu, pisałam, że irytowała mnie jej upartość. Tutaj jednak ten upór wyszedł jej tylko na zdrowie, za co jestem szczerze wdzięczna. Ponadto, autorka pokazała, że ta postać jest w stanie zrobić wszystko dla swojej rodziny i to naprawdę mnie poruszyło. Jej potrzeba ochrony córek sprawiła, że Morgan zyskała w moich oczach i to bardzo. Lance z kolei tutaj wydał mi się zbyt skupiony na Morgan. Oczywiście, jest jego najlepszą przyjaciółką i ma on pełne prawo się o nią martwić, jednak aż takie poświęcanie się jej osobie było według mnie przesadzone. Ten bohater powinien skupić się bardziej na aktualnie rozwiązywanej sprawie, a nie na tak silnej ochronie swojej przyjaciółki. Jak wspomniałam wyżej, bałam się, że książkę dopadnie klątwa drugiego tomu (dla tych, którzy nie kumają, o co chodzi: przeważnie pierwsze tomy jakichś serii są super, jednak te drugie już nie potrafią dotrzymać tak wysokiego poziomu i zwyczajnie robią się nudne). Odpowiadając na pytanie zawarte w tym wstępie, odpowiem: nie. Jej ostatnie pożegnanie to świetnie napisany thriller, którzy trzyma w napięciu do samego końca i nie pozwala na chwilę wytchnienia. Przez całą powieść przewijają się kolejni podejrzani, aż w końcu naprawdę nie wiadomo, kto może być tym właściwym winnym. Za to właśnie jestem wdzięczna Melindzie Leigh: nie wskazała dwóch podejrzanych i z tej dwójki wyłoniła winnego. Ona po kolei wprowadzała kolejne postaci, które miały coś wspólnego z zaginioną, więc automatycznie podejrzenia czytelnika mogły kierować się właśnie na nich. Nie można jednak zapomnieć, że zakończenie i tak całkowicie powala na łopatki i wprowadza w niemałe zdziwienie. Winna osoba została tak wyraźnie zarysowana pod kątem psychologicznym, że to jest prawdziwa bajka. Dzięki temu też ta pozycja zdobyła moją tak wysoką ocenę. Jasne, nie jest to książka bez wad. Przydałoby się usunąć z niej kilka dość nieistotnych fragmentów, które gdzieś tam zatrzymują całą akcję w miejscu, jednak z drugiej strony, czasem takie chwilowe wstrzymania również są potrzebne. Jeżeli thrillery to powieści, które namiętnie pochłaniacie, to Jej ostatnie pożegnanie może Wam przypaść do gustu. 5,5/6

2. Recenzja: Instagram.com/gabriela_setla_ Gabriela Setla

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Czytaliście pierwszą cześć serii z adwokat Morgan Dane w roli głównej? Podobała Wam się? Jeśli tak, to śmiało możecie sięgnąć po kolejny tom jej przygód. Tym razem Morgan próbuje rozwikłać tajemnicę zaginięcia młodej kobiety, matki dwójki dzieci i żony zatroskanego męża. Gdy w piątkowy wieczór Chelsea Clark, bowiem tak nazywa się zaginiona, wybiera się na spotkanie z przyjaciółką, ślad po niej ginie. Mimo odnalezienia porzuconego samochodu, którym podróżowała zaginiona, psy tropiące nie podejmują żadnego śladu. Policja jest bezradna. Podejrzenia w pierwszej kolejności padają na męża ofiary, który chcąc się z nich oczyścić i odnaleźć żonę zwraca się o pomoc do Morgan. I tak oto główna bohaterka rozpoczyna walkę z psychopatą, który jest w stanie dopuścić się nawet najbardziej okrutnych czynów. Narracja książki prowadzona jest trzytorowo. Z jednej strony śledzimy poczynienia Morgan i detektywa, z którym współpracuje, z drugiej poznajemy okoliczności działania sprawcy opowiedziane z jego perspektywy, a z trzeciej towarzyszymy ofierze w jej walce o wolność. Jak już niejednokrotnie pisałam, uwielbiam gdy autorzy do głosu dopuszczają mordercę, a w przypadku tej lektury dodatkowo ofiarę, za co wielki plus. O ile rozdziały opowiedziane przez sprawcę i ofiarę czytałam z zapartym tchem i w permanentnym napięciu, tak te które przedstawiają kulisy śledztwa nie wzbudziły we mnie aż tak dużych emocji, powiedziałabym, że toczą się raczej w wolniejszym tempie i pozwalają złapać oddech. #jejostatniepożegnanie to połączenie kryminału z wątkiem obyczajowym, który przedstawia m.in. kulisy relacji głównych bohaterów. Nie musicie się jednak obawiać, bowiem części obyczajowej jest tutaj niewiele. Co ważne, osoby które nie czytały pierwszej #książki śmiało mogą sięgnąć po drugą część bez znajomosci wcześniejszych losów głównej bohaterki. Autorka wyjaśnia poszczególne wątki, więc wszystko jest jasne i klarowne, nie sposób się pogubić.

3. Recenzja: Instagram.com/motheroftworeads Edyta Giersz

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   „Jej ostatnie pożegnanie” to drugi tom serii o prawniczce Morgan Dane i już na wstępie muszę przyznać, że zdecydowanie bardziej podobał mi się niż poprzedni. Bardzo podoba mi się to, że mimo iż autorka skupia się na budowaniu intensywności opowieści, w tle świetnie rozwija także wątek romantyczny. Główna bohaterka jest niezwykle sympatyczną postacią, mimo bagażu doświadczeń, jaki ze sobą niesie, jest bardzo silną kobietą. Akcja w książce toczy się bardzo szybko, zmuszając czytelników do przewracania stron, bo nawet gdy wydaje się nam, że jesteśmy w stanie przewidzieć co się wydarzy i co nas czeka, to finalnie okazuje się, że jeszcze przed nami jest wiele do odkrycia. Dzięki temu Melinda Leigh świetne buduje napięcie, którego nie zabraknie do ostatnich stron, nie pozwalając oderwać się od lektury. Co jeszcze lepsze, nie tylko angażujemy się w samą fabułę, ale łączymy w jakiś sposób z bohaterami, czując zaskakującą więź. Mimo tego, że mamy podane mnóstwo wskazówek dotyczących rozwiązania zagadki, kilkakrotnie zmienia kierunek śledztwa, przez co zakończenie naprawdę zaskakuje. Czy warto sięgnąć po tę książkę? Jeśli lubicie tajemnice, zwroty akcji, idealne tempo powieści, napięcie, romans i świetnych bohaterów, odpowiedź może być tylko jedna – ZDECYDOWANIE TAK!

4. Recenzja: https://www.instagram.com/efemerycznosc_chwil/ Magdalena Andrzejewska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   To drugie spotkanie z rezolutną matką, prokurator Morgan. Tym razem wraz z partnerem podejmą się heroicznej walki z psychopatą na życzenie męża kobiety, która rozpłynęła się jak kamfora w czasie gdy miała spotkać się z przyjaciółką. Nie bez powodu mówi się, że zazwyczaj winny jest w pierwszym tomie akt... ale czy i tym razem tak będzie? Czas płynie, a głównym podejrzanym w sprawie jest mąż ofiary. Dzieci tęsknią, a matki brak. Akcja jest wartka. Na uznanie zasługuje to, iż autorka pozwoliła dojść do głosu każdej ze stron tej sprawy. Możemy dzięki temu poznać spojrzenie psychola jak i ofiary. Fabuła jest prosta. Nie jest trudno wydedukować dlaczego tak musiało się stać. Niemniej książkę czyta się przyjemnie. Odnajdą się tutaj zdecydowanie Ci, którzy lubują się w kryminałach z rozbudowanym wątkiem obyczajowym,co pozwala na poznanie wszystkich bohaterów tej powieści. Wejściu w ich skórę. Romans kwitnie, a więc i kropla miłości się tutaj znalazła. Zdecydowanie można tę książkę czytać jak osobną historię. Brak znajomości poprzedniego tomu nie będzie stanowił dla was problemu w zrozumieniu tekstu. Spędziłam przy niej kilka miłych chwil. Nie zawsze wszak potrzeba główkować śledząc losy głównych bohaterów. Moja ocena 5 /10

5. Recenzja: tina_booklover

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Book morning! Po raz kolejny jestem miło zaskoczona lekturą którą dopiero co skończyłam 😍 „Jej ostatnie pożegnanie” to drugi tom z serii książek Melindy Leigh z bohaterką Morgan Dane. Ta kobieta ma w sobie coś, co sprawia, że darzę ją ogromną sympatią🧡 Wiele w życiu przeszła, bagaż który musi nosić mógłby sprawić, że się ugnie… ale nie, ponieważ mimo upadków jest silna i małymi krokami idzie do przodu. Tak, charakter ma świetny!☺️ Jeżeli chodzi o fabułę również się nie zawiodłam. Nie jest to typowy krwawy kryminał… ale książka jest tak fajnie skonstruowana, że z przyjemnością prowadzimy śledztwo razem z Morgan i Lancem. Swoją drogą pomiędzy tą dwójką zaczyna się rodzić coś większego 🧡 jest to tak subtelne, że aż miłe w odbiorze. Sprawa, którą prowadzą jest dość emocjonująca, bo porwana zostaje matka dwójki małych dzieci, a psychol, który ją więzi chce z niej zrobić uległą. Morgan wierzy, że zaginiona nadal żyje i za wszelką cenę chce odnaleźć Chelsea. Nie wie tylko jak wielkie musi podjąć ryzyko!? Podobała mi się całość! Fakt, że jeżeli chodzi o schemat to jest podobny do poprzedniego tomu, ale to w ogóle nie przeszkadzało, bo ten dodatkowy wątek uczuciowy sprawia, że książka wyróżnia się na tle innych kryminałów. 😀 Z niecierpliwością będę czekała na kolejny tom, a ten bardzo polecam! 7/10

6. Recenzja: rudy_lisek_czyta

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   7/10 Melinda Leigh powraca z drugą częścią kryminalnego cyklu o prokurator Morgan Dane.Muszę Wam powiedzieć,że ta cześć zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu od jej poprzedniczki i oraz z ogromną ciekawością wyczekuje kolejnego tomu. Morgan Dane to nie tylko rezolutna prawnicza,ale także samotna matka trójki małych dziewczynek.Odkąd jej mąż przeszło dwa lata temu zginął na misji w Iraku,Morgan próbuje poukładać sobie życie na nowo.W raz z dobrym przyjacielem otwierają prywatną praktykę,by pomagać osobą w trudnych sprawach,których nikt nie chce się podjąć.I tak o to do ich agencji trafia pewien mężczyzna,którego żona wyszła na wieczorne spotkanie z przyjaciółką i na nie niestety nie dotarła.Tim jest bardzo zdesperowany i zrobi wszystko,by odnaleźć ukochaną.Jest pewny,że Chelsea nigdy nie zostawiłaby w domu dwójki swoich dzieci.W końcu policji udaje się odnaleźć pozostawiony na poboczu samochód zaginionej a głównym podejrzanych staje się nie kto inny jak mąż.Co stało się z tą kobietą?Na to pytanie odpowie niezawodny duet Morgan i Lance'a, który postanawia wyjaśnić tę tajemnicze sprawę i rozpoczynają własne,prywatne śledztwo.Gdzie ono ich doprowadzi? ”Jej ostatnie pożegnanie”to dobry kryminał z wątkiem obyczajowym oraz z rozwiniętym wątkiem romansowym pary głównych bohaterów.Lekki styl autorki sprawia,że książkę czyta się naprawdę przyjemnie i szybko.Historia pomimo tego,że jest prosta potrafi wzbudzić zainteresowanie.Oprócz występującej w niej przemocy,morderstw i samego przeprowadzonego śledztwa autorka zagłębia nas również w życie samych postaci powieści.Dodatkowo uroku tej książce oddaje klimat małego i spokojnego miasteczka,gdzie pomimo,że życie toczy się w nim dość leniwie to potrafią się w tu wydarzyć makabryczne zbrodnie.Ja z chęcią poznam dalsze losy mieszkańców tego niezwykłego miasteczka i samej pani prokurator.

7. Recenzja: QulturaSlowa Justyna Gul

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Więź łącząca matkę z dzieckiem jest niewytłumaczalna, to nie tylko bezwarunkowa miłość, ale pierwiastek sprawiający, że rodzicielka odbiera nawet najbardziej subtelne sygnały płynące ze strony dziecka i jest w stanie odpowiednio wcześnie zareagować. Sama biologia odpowiada za większość bezwarunkowych reakcji matki, zaś wyjątkowa relacja z dzieckiem powstaje jeszcze w czasie ciąży. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy matka cierpi na depresję poporodową – wówczas może nie tylko podchodzić do dziecka z niechęcią, negować jego istnienie, próbować się go pozbyć lub … pozostawić malucha i zrezygnować niejako z rodzicielstwa. Czy tak właśnie stało się w przypadku pewnej młodej kobiety, która nigdy nie dotarła na umówione spotkanie z przyjaciółką i „rozpłynęła się w powietrzu”. Chelsea była zmęczona po urodzeniu syna szczególnie, że musiała zająć się jeszcze starszą córeczką. Czy jednak to zmęczenie było przejawem depresji, której nie zauważył mąż? Mężczyzną zgłaszającym zaginięcie żony targaj wątpliwości czy dostatecznie uczestniczył w wychowaniu, czy pomagał żonie w takim stopniu, jak tego oczekiwała. Żywi on też pragnienie, by Chelsea jak najszybciej do niego wróciła, choć nie może oprzeć się wrażeniu, że stało się coś złego. Policjanci w pierwszej kolejności prześwietlają przeszłość Tima, kierując się statystyką – za większością zaginięć stoi bowiem ktoś z rodziny. Mężczyzna jest przekonany, że funkcjonariusze nie robią nic, by rozwiązać sprawę, dlatego zwraca się do prywatnego detektywa. Tym samym Lance Kruger i Morgan Dane po raz kolejny stoją przed rozwikłaniem zagadki kryminalnej. Z tym byłym policjantem i prawniczką, która z trudem dochodzi do siebie po śmierci męża w Iraku, mogliśmy spotkać się już w pierwszym tomie cyklu autorstwa Melindy Leigh. Teraz czas na zacieśnienie pomiędzy nimi współpracy oraz walkę zarówno o pozycję agencji, jak i poznanie prawdy na temat zaginięcia młodej matki, której wyjście na spotkanie z przyjaciółką, zamieniło się w tragedię całej rodziny. Chelsea na owo spotkanie nigdy nie dotarła, zaś zadaniem Lance`a i Morgan jest odpowiedź na pytanie, co stało się po drodze i – jeśli to możliwe – zwrócenie kobiety rodzinie. Opublikowana nakładem Wydawnictwa EditioBlack książka pt. „Jej ostatnie pożegnanie” to coś więcej niż pasjonujący kryminał. Mimo niewielkiej objętości i lekkiej formy, mamy do czynienia z niezwykle wciągającą lekturą, która odsłania przed nami motywy ludzkiego zachowania, a także całą zgniliznę psychopatycznej duszy. Tym razem dochodzenie jest szczególnie bolesne zarówno dla Morgan, która sama ma trójkę dzieci, jak i dla detektywa, który sam zmagał się z problemem zaginięcia członka rodziny i ceną, jaką wszyscy za to płacą. Ojciec Lancea wyszedł bowiem z domu i nie wrócił, podobnie jak Chelsea. Czy jednak tym razem sprawa będzie miała szczęśliwy finał? Przekonamy się o tym sięgając po książkę, która zwraca uwagę nie tylko frapującą fabułą, ale również doskonałą kreacją bohaterów. Zarówno Lance, jak i Morgan zmagają się ze swoimi demonami i uczą się sobie ufać, jeszcze jako przyjaciele, choć zaczyna rodzić się pomiędzy nimi uczucie. Możemy też obserwować i uczestniczyć tym, wszystkim, co dzieje się w związku z zaginięciem młodej matki, zaś sugestywne opisy czynią nas częścią tej historii i sprawiają, że na równi z Timem przeżywamy tragedię ojca podejrzanego o przyczynienie się do zaginięcia żony, czujemy też nienawiść, która buzuje w pewnym człowieku, który nie cofnie się przed niczym, by zdobyć kobietę, który pragnie, by była mu posłuszna i bezwarunkowo oddana. To wszystko sprawia, że lektura pochlania nas całkowicie, zaś po jej zakończeniu od razu zaczynamy niecierpliwie wypatrywać kolejnego tomu…

8. Recenzja: https://linekwksiazkach.blogspot.com/ Paulina Bugiel

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Chelsea Clark wychodzi na spotkanie z przyjaciółką, jednak na nie nie dociera. Jej samochód zostaje znaleziony w pobliżu stacji kolejowej. Czyżby Chelsea zostawiła dwójkę dzieci i męża i po prostu uciekła? Tim Clark wynajmuje do znalezienia żony Morgan i Lance. Czy tej parze uda się odnaleźć Chelsea? Jaka prawda kryje się za tym zaginięciem? Najpierw coś o samym wątku kryminalnym. Jest on o wiele lepiej dopracowany niż w części poprzedniej. Motyw może nie jest odkrywczy, a sprawny czytelnik połapie się w wytypowaniu sprawcy, ale dochodzi się do sedna w bardzo przyjemny sposób. Sama książka zaczyna się od przemyśleń czarnego charakteru, co pozwala nam go trochę lepiej poznać. Tak jak w pierwszej części strasznie mi przeszkadzał wątek wzdychania do siebie Morgan i Lance'a, tak tutaj autorka w końcu zaprzestała wzdychania rodem z przedszkola i główni bohaterowie zachowują się jak dorośli ludzie. Co za tym idzie, jest to o wiele lepiej "zjadliwe". Sama Morgan, mimo zaciętości charakteru i kobiecej mocy, nie jest wykreowana na robota bez uczuć. Jej relacja między córkami i dziadkiem jest taka ciepła. Dzięki temu lepiej jest się z nią zakolegować. Lance przestał być taką ciapą, a w końcu jest facetem z tym, co powinien mieć każdy facet. Mam cichą nadzieję, że w trzeciej części to się nie zmieni. Sam styl pisania autorki jest bardzo przyjemny w odbiorze. Połączenie kryminału, thrillera, obyczajówki z odrobiną romansu wyszło bardzo zgrabnie. Taki mix gatunkowy przywołuje na myśl takie autorki jak Slaughter, Lacberg czy Spindler. Czy polecam? Pewnie! Jest to lekka książka mimo wątku kryminalnego, w sam raz na prezent(oczywiście razem z częścią pierwszą) ;) Mam szczerą nadzieję, że autorka utrzyma poziom zarówno w prowadzeniu akcji, jak i w relacji głównych bohaterów. Moja ocena: 7,5/10

9. Recenzja: http://detalistka.pl Ewa Krzempek

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Druga część cyklu o Morgan Dane to jeszcze mroczniejsze mordercze umysły i jeszcze wyraźniej zarysowany wątek erotyczny, choć jak dla mnie mógłby zostać on poprowadzony w niedopowiedzeniach. Miałam nadzieję, że w tej książce Leigh odpuści i zrezygnuje z niańczenia czytelnika ciągłymi dopowiedzeniami w opisach. Jakby w obawie, że czytelnik nie zrozumie motywacji działania Morgan, co najmniej kilkanaście razy przypomina, że niedawno straciła męża, została z trójką małych dzieci i nie miała właściwie czasu na przeżycie żałoby. „Jej ostatnie pożegnanie”: fabuła Morgan Dane, którą znamy z pierwszej części cyklu („Proś o wybaczenie”) otwiera własną praktykę adwokacką i nadal współpracuje z biurem detektywistycznym Sharpa i Lence’a. Razem decydują się pomóc zrozpaczonemu Timowi, który nie wierząc w efektywność działań szeryfa prosi ich o pomoc w odszukaniu zaginionej żony. Chelsea Clark – młoda matka, pracująca zdalnie jako księgowa znika bez śladu. Na wieczorne spotkanie z przyjaciółką nie dociera – choć cieszyła się, że wyjdzie z domu po raz pierwszy od porodu. Czy zmęczona obowiązkami i nieporozumieniami z mężem Chelsea zniknęła z własnej woli czy też została uprowadzona? O czym nie zdążyła porozmawiać ze swoim szefem? Czy wszyscy współpracownicy jej męża są „czyści”? Czy Tim naprawdę nie ma nic do ukrycia? Śledztwo jakie rozpoczyna Morgan, szybko sprowadza na nią i jej rodzinę niebezpieczeństwo. Trop prowadzi m.in. notowanego w kartotekach przestępcy seksualnego, który pracuje w pobliskim warsztacie samochodowym, gdzie niedługo przed zniknięciem naprawiała samochód Chelsea. Sprawdzenie tego śladu utrudnia zakaz zbliżania się do niego wydany przez szeryfa dla Morgan i Leance. Czy ciało odnalezione w pobliskim lesie w parku stanowym okaże się ciałem poszukiwanej Chelsea? Prawda okaże się gorsza niż przypuszczacie! Schematy Widzę pewne schematy w budowaniu fabuły. Znów pierwszy rozdział to wejrzenie w psychopatyczny umysł mordercy. „Sprawców zła” znów jest więcej, a zakończenie można powiedzieć, że jest kilkuetapowe. Przewidywalność łączy się z zaskoczeniem. O kilku szczegółach można by dyskutować, ale … nie będę wam spojlerować. Sami oceńcie. Ogólnie książkę czyta się dobrze. Bohaterowie budzą sympatię i byłam ciekawa ich dalszych losów. Pojawiają się mocne momenty – więc zanim komuś książkę podarujesz, najlepiej przeczytaj najpierw osobiście i potem zdecyduj.

10. Recenzja: thievingbooks.blogspot.com Beata Moskwa

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Czyim życiem zaryzykujesz dla sprawiedliwości? Niebezpieczne wydarzenia, tajemnicze zniknięcie i oskarżony mąż. W co tym razem wpakuje się Morgan Dane i jakie będą tego konsekwencje? Kiedyś miałam ochotę na lekki i niezobowiązujący thriller, który po prostu zajmie mi wolne popołudnie. Sięgnęłam więc po pierwszy tom serii Melindy Leigh "Proś o przebaczenie", który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Nie wiem czy to przez brak moich większych oczekiwań, czy to historia po prostu niepozorna a jednak dobrze napisana - co by to nie było, dziś kontynuuję trylogię i po raz kolejny z zaskoczeniem zauważam, że nie mogłam oderwać się także od drugiego tomu. Warto zachować chronologie czytania, ponieważ część połączone są główną bohaterką. Morgan Dane, matka której zbyt szybko przyszło pożegnać się z mężem to silna osobowość, która nie boi się wyzwań. Wychowuje samotnie trójkę dzieci, prowadzi praktykę adwokacką i podejmuje się wyjaśnienia tajemniczego zaginięcia Chelsei Clark, młodej matki, która nie dotarła na spotkanie z przyjaciółką a o której porwanie zostaje oskarżony mąż. Co wydarzyło się naprawdę? Tego nikt nie wie, ale Morgan zrobi wszystko, by rozwikłać zagadkę. To bardzo sympatyczny thriller, pełen ukrytych znaczeń. Nie spodziewałam się, że autorka zaskoczy mnie tyloma ślepymi zaułkami, zaprowadzi w podejrzane miejsca, wprowadzi pościgi akcji i niebezpieczne postacie zagrażające życiu głównej bohaterki. A jednak - w dynamicznym tempie, bez przerwy na nudne momenty czy opisy, z pełną świadomością Melinda Leigh zabiera nas w sam środek wydarzeń, których finału nie można przewidzieć aż do ostatnich stron. Autorka zgrabnie zmienia miejsca akcji, buduje napięcie, poddaje w wątpliwość zachowanie poszczególnych bohaterów i nie pozwala nam odpocząć ani przez minutę. Jej książka jest pełna atrakcji, wodzenia za nos i podsyłania niepewnych tropów, ale w tym wszystkim znalazło się także miejsce na inne motywy - traumę, niedowartościowanie, problemy rodzinne. Całość wypada naprawdę ciekawie, lektura nabiera nie tylko kryminalnych, ale i obyczajowych ram a historia wydaje się tworzyć na naszych oczach przez co bardzo łatwo zaangażować się w to wszystko. "Jej ostatnie pożegnanie" okazało się dla mnie miłym zaskoczeniem. To porywający thriller, w którym wszystko jest możliwe. Silne kobiece bohaterki przekonały mnie, że to lektura dla mnie a rozbudowana kreacja wszystkich postaci tylko utwierdziła w przekonaniu, że warto kontynuować lekturę. Wykorzystany pomysł, strategicznie poprowadzona akcja i emocje to gwarantowana dobra zabawa.

11. Recenzja: W szponach literek Marta Korycka

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Jej ostatnie pożegnanie Melindy Leigh to drugi tom cyklu Morgan Dane. Pierwsze spotkanie z tytułową bohaterką uważam za bardzo udane. Jak będzie teraz? Czas zacząć od nowa. Czas wybrać kolejną ofiarę. (s. 7) Kopanie grobu to ciężka praca dla mężczyzny. Musi nocą pogrzebać swoją „porażkę” i znaleźć za nią „zastępstwo”, ruszyć naprzód. Obarcza się winą za to, że wybrał zbyt słabą kobietę do swego celu. Teraz ma szansę zacząć wszystko od nowa. Tak łatwo się nie podda. Zamierza zamienić porażkę w nowe możliwości. Musi tylko wybrać… W piątek wieczorem mojej żonie przydarzyło się coś złego. (s. 29) Morgan Dane otworzyła własną praktykę adwokacką w małym miasteczku, które tylko pozornie jest spokojne. Współpracuje z prywatnym detektywem i przyjacielem Lance’em Krugerem. Do jej biura przychodzi Tim Clark. Zaginęła jego żona. Chelsea jest sprawną i fizycznie zdrową kobietą, lecz psychicznie wyczerpaną opieką nad dwójką dzieci, pracą w domu i późnymi powrotami męża z pracy. W piątek wieczorem umówiła się z przyjaciółką. Nie dotarła na miejsce. Zaginęła. Czyżby depresja poporodowa? Chelsea uciekła? Została porwana? A może zamordowana? Policja skupia się na Timie, zamiast szukać jego żony. Zadaniem Morgan jest odnaleźć kobietę i udowodnić niewinność Tima. Tylko… czy ona wierzy w jego niewinność? Pan nie ma ani ludzi, ani środków. (s. 59) Szeryf King prowadzi dochodzenie, nie chce przyjąć pomocy i nie podoba mu się wtrącanie Morgan. Kobieta wie, co to znaczy samotnie wychowywać dzieci. Martwi się o Lance’a, którego ojciec zaginął wiele lat temu, dlatego jest zdeterminowana znaleźć kobietę. Razem dokonują kolejnych odkryć. Niebezpieczeństwo rośnie, aż zaczyna bezpośrednio zagrażać jej rodzinie. Morgan boi się o córki, włącza się jej instynkt macierzyński. W krytycznej sytuacji dobrze liczyć na rodzinę i przyjaciół, jednak to nie pomoże złapać psychopaty. Wszystko w tej sprawie wydawało się strasznie zagmatwane. (s. 228) Autorka zaplanowała bardziej intrygującą i zagmatwaną fabułę niż w pierwszym tomie cyklu. Sprawa Chelsei Clark od początku była dziwna, niczego nie można było wykluczyć. King jawi się jako kompetentny szeryf, lecz nie do końca, skoro jego wydział popełnił kilka poważnych błędów w tym dochodzeniu. Zwrot akcji prowadzi do kolejnej tragedii. Morgan i Lance drążą sprawę, a czas nagli. Mało śpią, gdyż rozwój wydarzeń nie pozwala im na sen. Prywatne śledztwo nagle splotło się z życiem rodziny Morgan. Strach o dzieci powoduje, że z partnerem naginają i łamią prawo. Liczy się tylko złapanie psychopaty. Nie wiem, czy podziwiać nieustępliwość, odwagę i instynkt Morgan, czy też ganić ją za narażanie własnego zdrowia i życia i odbieranie pracy szeryfowi. Ta kompetentna adwokat z policyjnej rodziny zna postępowanie policji i prokuratury, całe życie broniła prawa, lecz gdy chodzi o jej dzieci, działa w trybie podwyższonej gotowości i za nic ma prawo. Alarm, pozwolenie na broń to czasami za mało, by zapewnić bezpieczeństwo. Dla swoich dzieci zrobiłaby wszystko. Emocje bohaterów poruszają czułe struny czytelnika, a mała Sophie rozczula. Zasada numer jeden: należysz do mnie. Zrobisz to, co ci każę, nie zadając pytań. Jesteś moją własnością. (s. 40) Autorka stopniowo przedstawia czytelnikowi psychopatę. Jego światopogląd i system „wartości” budzi co najmniej niepokój, jednak najbardziej burzy czytelnika, zwłaszcza czytelniczkę jego postawa wobec kobiet. Tresowanie ofiary to… „kwestia pracy zgodnie z jej naturą”. Ma to głębszy sens dla niego, dla normalnego człowieka to mroczna obsesja. To, co zbrodniarz robi kobiecie, przyprawia o dreszcze, zwłaszcza w jednej scenie. Bolało! Wpajane zasady sprowadzają kobietę do roli robota, którego można mieć i programować według swojego widzimisię. Jak dużo zależy od siły fizycznej i psychicznej kobiety… To, co czuła do niego, było czymś innym. (s. 267) W prywatnym życiu Morgan dużo się dzieje. Opiekuje się schorowanym dziadkiem, dializowaną osiemnastolatką i trójką swoich córeczek. Rozpoczyna życie na nowo po tragicznej śmierci męża. Zaczęła absorbującą pracę wymagającą poświęcenia, a do tego niebezpieczną. Budzi się do życia jako kobieta, jej serce pragnie Lance’a, jej ciało pragnie mężczyzny. Lance pragnie jej. Na początku ich związek jest w nieporadnej fazie. Wątek miłosny rozwija się stopniowo, choć w chwilach zagrożenia czy załamania przyspiesza. Silne ramiona przyjaciela to doskonała przystań dla rozedrganej Morgan. Ale, ale… nie tylko ich połączy miłość. Jej sytuacja była przerażająca, ale musiała myśleć. Musiała znaleźć drogę ucieczki. Nikt tu po nią nie przyjdzie. Musiała radzić sobie sama. (s. 37) W drugim tomie da się zauważyć pewien schemat w konstrukcji fabularnej przyjęty przez autorkę. Zaczyna się od sceny z przestępcą. Czytelnik wie, że wydarzyło się coś bardzo złego. Potem ktoś zwraca się do Morgan z prośbą o pomoc. Rusza śledztwo we „współpracy” z policją przetykane wątkami obyczajowymi z życia Morgan, jej rodziny i znajomych. Narrator oddaje także głos przestępcy, by czytelnik mógł poznać jego motywy, działania, rządzące nim „szaleństwo”, oraz przerażonej ofierze, której ból i strach są namacalne. Jej ostatnie pożegnanie to bardzo dobry kryminał z rozbudowaną warstwą obyczajową, przedstawiającą kochającą się rodzinę w sytuacji zagrożenia. Wielowątkowe śledztwo przynosi zaskakujące rezultaty głównie dzięki adwokat i prywatnemu detektywowi. Skrupulatna praca, instynkt i miłość matczyna są w stanie pokonać wiele. Dobrą bronią jest także przyjaźń i miłość oraz wsparcie najbliższych.

12. Recenzja: Latajace-ksiazki.blogspot.com Aleksandra Szklarczyk

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Jej ostatnie pożegnanie to druga część przygód pani prawnik Morgan Dane. Mogę zaryzykować stwierdzenie, że jest to bardzo kobiecy kryminał, który przywołał mi na myśl książki Camilli Lackberg. Jest kryminalna zagadka, wątek obyczajowy, a nawet romantyczny - mieszanka która bardzo mi zawsze pasuje. Morgan jest silną kobietą która straciła męża i rodziców, a w wychowywaniu trzech małych córeczek pomaga jej dziadek, oraz… Lance – jej przyjaciel i współpracownik podczas przeszłego i nadchodzącego śledztwa, a może jeszcze ktoś więcej? Sprawa na pozór wydała mi się dość prosta. Zaginęła młoda kobieta – żona i matka dwójki malutkich dzieci. Mąż niezadowolony z pracy policji zatrudnia firmę detektywistyczną, czyli właśnie Morgan, Lance’a oraz Sharpa. Badają różne wątki i starają się znaleźć wytłumaczenie zniknięcia Chealse. Wszystko wskazuje na porwanie. Jesteśmy również świadkami losów Chealsea. Nie będę tutaj nic zdradzać, ale opisy jej przeżyć nadają akcji dramatyzmu i mroku. Jednocześnie Morgan staje się celem niebezpiecznego psychopaty, który zagraża całej jej rodzinie. Prawniczka balansuje na krawędzi prawa i z determinacją poszukuje mordercy. Do połowy książki akcja była dość przewidywalna i prowadzona w klasyczny sposób. Jednak w połowie zaczęły się dziać nieprzewidywalne rzeczy – zaginięcia, ciała, odnalezienia i nowe niespodziewane tropy. Bardzo mi się podobało, także za wątek kryminalny daję wielki plus. Jeśli chodzi o część obyczajową, to fajnie przedstawione są problemy z wychowywaniem malutkich dzieci. Mama jest jednak dla nich ważna, a ciężko być ciągle przy nich ścigając morderców. Wątek romantyczny też jest interesujący, bo Lance i Morgan początkowo nie bardzo wiedzą na czym stoją, ale wszystko zaczyna się między nimi układać. Lance poznaje też, jak ciężkie jest wychowywanie dzieci. Uwielbiam Lance’a, jest może trochę nadwrażliwy jeśli chodzi o Morgan, ale jego policyjny zmysł jest nieoceniony, a do tego pracuje nad rozwiązaniem sprawy ramię w ramię z Morgan i nie odsuwa jej na dalszy tor. Jest jeszcze jedna rzecz, może trochę dziwna, o której po prostu muszę Wam wspomnieć. Nie wiedziałam, że istnieje coś takiego jak gotowa mieszanka na naleśniki. No, to dzięki tej książce już to wiem, hihi. A podsumowując jednym zdaniem - polecam bardzo całą serię i tę książkę.

13. Recenzja: http://dajprzeczytac.blogspot.com Kinga Młynarska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    „Jej ostatnie pożegnanie” to drugi (po „Proś o przebaczenie”) tom trylogii z Morgan Dane, nieustraszoną prawniczką, samotną matką trójki dzieci. Morgan ściśle współpracuje z biurem detektywistycznym Sharp Investigations, wdzięczna za ich pomoc w krucjacie przeciw zabójcy i całemu miastu. Mieszkańcy Scarlett Falls zaskakująco łatwo i szybko przedwcześnie skazali niewinnego chłopaka za zbrodnię, jakiej nie popełnił. Bohaterka ma nadzieję, że teraz, po sukcesie poprzedniej sprawy, wreszcie będzie miała okazję uporządkować prywatne sprawy i poświęcić się wychowaniu dzieci. Bohaterowie Melindy Leigh nie dostają jednak zbyt wiele czasu na wytchnienie. Po ostatnim dochodzeniu, które odbiło się na bodaj wszystkich w Scarlett Falls, pojawia się kolejna zagadka do rozwiązania. Zrozpaczony mąż i ojciec, Tim Clarke, wynajmuje ekipę detektywistyczną do odnalezienia jego żony. Sam pozostaje głównym podejrzanym w sprawie, a więc zwraca się także po pomoc prawną do Morgan. Tak więc to już następna sprawa połączyła Lance’a i jego sympatię. Wydaje się, że nie tylko w pracy tworzą idealną parę. Czy Chelsea została porwana, a może cierpiała na depresję poporodową? Z jakich powodów matki zostawiają dzieci? Czy Tim jest wiarygodny w swoich opowieściach, skoro zupełnie inną ocenę sytuacji małżeńskiej Clarków ma ich przyjaciółka? A jeśli to jednak uprowadzenie, to kto i w jakim celu odebrał żonę i matkę rodzinie? W ogóle sytuacja w tym domu prowokuje wiele pytań, choćby o ogólne relacje między ludźmi, o słuchanie wzajemnych potrzeb i zaspokajanie ich, o zwrócenie uwagi na drugi człowieka. Pytań i wątpliwości jest tu dużo, a zapewniam, że w toku śledztwa powstanie ich jeszcze więcej. Autorka zgrabnie podsuwa nam rozmaite tropy, sprawdza naszą czujność, a przy okazji testuje także intuicję czy wrażliwość. Morgan jest niebywale inteligentna, a gdy połączy siły z Lancem, Sharpem, dziadkiem i matką Lance’a, to nie ma dla nich nic niemożliwego. Jednak bohaterka nie jest wcale typem superbohatera – ma swoje słabości i ograniczenia, towarzyszy jej mnóstwo lęków, a i nie zawsze wszystko idzie po jej myśli. Nikt nie jest przecież nieomylny. Morgan panicznie boi się właśnie pomyłek, niewłaściwej oceny sytuacji, która może kosztować ludzkie życie. Kobieta ma niezwykle rozwiniętą empatię oraz poczucie sprawiedliwości, dlatego nie waha się ani chwili, gdy trzeba stanąć po stronie ofiar. Podejmuje się sprawy Chelsea, choć wie, że będzie stąpać po grząskim gruncie. A jak pokaże czas, stanie nawet oko w oko ze śmiertelnym zagrożeniem. Dodatkowo, Morgan i Lance nie mają żadnego wsparcia jak działająca w publicznym sektorze policja (która może liczyć choćby na nakaz przeszukania itp.) – muszą zdać tylko na siebie. „Jej ostatnie pożegnanie” to pełna niebezpiecznych zdarzeń podróż w głąb mrocznego umysłu psychopaty. A jednak i tutaj Leigh pokazała przede wszystkim człowieka – nie skupia się wyłącznie na brutalności i złu, ale szuka ich źródła. Leigh zróżnicowała narrację, dzięki czemu śledzimy tok postępowania policyjnego, obserwujemy prywatne dochodzenie Morgan i Lance’a, historię zaginionej Chelsea, a także zaglądamy do duszy psychopaty. Po raz kolejny autorka dała nam świetnie opowiedzianą historię, utrzymaną w bardzo dobrym tempie – z pewnością nikt nie może narzekać tu na nudę. Co chwila znajdujemy się w innej scenerii, na bieżąco śledząc losy wielu wątków. Małymi krokami wszelkie informacje, jakie dostajemy na poszczególnych etapach, zaczynają tworzyć coraz bardziej spójną całość. Melinda Leigh jest znakomita nie tylko w prowadzeniu głównego wątku (zwodzeniu czytelnika, smaczkach dotyczących dochodzenia itp.), ale także świetnie wplata wszystkie sprawy poboczne. Te zdarzenia nie są tylko dodatkiem, nie mają na celu wyłącznie opóźniania akcji, są bowiem kolejnym sposobem charakteryzowania bohaterów. To głównie z tych drobnych scenek z życia dowiadujemy się o postaciach najwięcej, to one dostarczają kluczowych wiadomości. A poza tym, bywają pretekstami do zasygnalizowania pewnych społecznych problemów, na które pisarka jest szczególnie wyczulona, m.in. różnego rodzaju niesprawiedliwości (wynikające m.in. z płci, wieku czy stanu psychicznego), traumy (oraz sposoby na radzenia sobie z nimi) czy starość (opieka, dolegliwości, samotność). W prozie Melindy Leigh kobiety bywają ofiarami szaleńców, ale są też bohaterki bardzo silne, które nie uginają się ani pod brzemieniem (jak to czasem bywa) płci, np. przed nierównym traktowaniem ich w życiu zawodowym. Morgan Dane jest świetnym przykładem silnej żeńskiej postaci literackiej – nie jest bez skaz, ale wyłącznie dzięki swojej wewnętrznej mocy, determinacji, wiedzy i umiejętnościom potrafi sprostać każdemu wyzwaniu.

więcej recenzji

ukryj recenzje