Jądro ciemności

Marlow () był marynarzem, ale był również wędrowcem, gdy tymczasem większość marynarzy prowadzi, jeśli można się tak wyrazić, życie osiadłe. Ich usposobienie należy do kategorii domatorskich, a dom zawsze jest z nimi okręt; tak samo jak ich kraj morze. Charlie Marlow marynarz i wędrowiec opowiada przyjaciołom o wydarzeniach, których stał się świadkiem podczas swojego pobytu w Belgijskim Kongo. Podobnie jak sam J. Conrad dowodził rzecznym parowcem, a jego wspomnienia z wyprawy do serca Afryki pełne są okrutnych epizodów wynikających z agresywnej i barbarzyńskiej kolonizacji tych ziem. Zadaniem Marlowa było wówczas odszukanie Kurtza znanego, a jednocześnie zagadkowego i kontrowersyjnego agenta spółki handlującej kością słoniową. Kim w rzeczywistości był agent Kurtz? J. Conrad widział na własne oczy szerzący się na wielką skalę rasizm i nędzę czarnych niewolników, a wszystko pod pozorem górnolotnych haseł głoszonych przez okrutnych białych przybyszów. Refleksje dotyczące psychiki i natury ludzkiej, które zrodziły się w autorze podczas wyprawy, skłoniły go do napisania tej książki. Podróż w głąb afrykańskiej dżungli stała się zarówno dla niego, jak i dla Marlowa, podróżą do prawdziwego jądra ciemności ludzkiej duszy. Do czego zdolny jest żądny bogactw na pozór cywilizowany człowiek? Powieść została zekranizowana w 1993 roku. W 1998 wydawnictwo Modern Library umieściło powieść na liście 100 najlepszych powieści anglojęzycznych XX wieku, w 2009 Newsweek wymienił ją jako jedną ze 100 najlepszych książek literatury światowej, a Albert J. Guerard umieścił powieść wśród kilku najwybitniejszych opowiadań napisanych w języku angielskim. Jednoczyła nas jak już gdzieś powiedziałem więź morza. Nie tylko że nie pozwalała, abyśmy o sobie zapomnieli w czasie długich okresów rozstania, ale uczyła nas wzajemnej pobłażliwości dla naszych opowiadań, a nawet poglądów.