Gajos

Moim zdaniem na szczyt aktorskiego Everestu wzniósł się Janusz Gajos i to w niejednej roli. Trudno mi zdecydować, która z jego kreacji jest tą największą, ponieważ ma on ich całe mnóstwo. Otrzymałby więc tę nagrodę zasłużenie za całokształt twórczości. Stawiam Pana Gajosa na równi z takimi tytanami kina jak De Niro i Pacino. Według mnie najlepszy Polski aktor i jeden z najlepszych w ogóle. Aktor totalny - bez dwóch zdań. Śmieszy, wzrusza, intryguje, przeraża. Gajos gra zawsze z klasą. Gdy widzę jak gra, to wiem, że mam do czynienia z Artystą przez wielkie ?A? właśnie. Gajos bez wątpienia jest jedną z naszych najjaśniejszych z plejady gwiazd (autentycznych gwiazd, a nie jakichś sztucznych ogni...). Nie widziałam jeszcze żadnego złego filmu z jego udziałem. Ba, nawet jeśli film ma potencjał na bycie tylko średnim, Gajos samą swoją obecnością podnosi jego jakość. Potrafi się wcielić w każdą rolę, obojętnie czy mafiozo, czy policjanta, to zawsze prawdziwy mistrz aktorstwa i wielu dzisiejszych pseudoaktorów młodego pokolenia powinno się od niego uczyć aktorskiego rzemiosła. Jeżeli chodzi o warsztat, to w niczym nie ustępuje najlepszym hollywodzkim rzemieślnikom. Przeciwnie, od wielu jest zdecydowanie lepszym aktorem. Nie kompromituje się, jak co niektórzy, grając w telenowelach. Dziś aktor w Polsce to tyle co celebryta. A pan Janusz nie musi bywać, by być uwielbianym. To jest klasa sama w sobie. Myślę, że gdyby urodził się w Ameryce, to byłby dzisiaj stawiany obok wspomnianych De Niro, Pacino czy Nicholsona, Hopkinsa, Hoffmana. Ten sam talent, to samo pokolenie. Wirtuozeria jego postaci przebija w tworzeniu świetnych kreacji jakby od niechcenia, ot tak, niczym zjedzenie kanapki i popicie jej herbatką. Jego kreacje nie raz ratowały mierny film przed totalną krytyką. W czymkolwiek by nie zagrał, jest bardzo wyrazisty, do bólu prawdziwy, przesiąknięty bohaterem. Cechuje go niezwykłe wyczucie równowagi między ekspresją a samą obecnością na ekranie. Nie narzuca się widzowi, a i tak nie sposób go nie zauważyć, nie zachwycić kunsztem aktorstwa. Aktorstwa nie powierzchownego. Genialny nie tylko w kinie, ale i w teatrze. Wystarczy wspomnieć ?Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna?, ?Herbatkę u Stalina?, ?Igraszki z diabłem?, ?Kolację na cztery ręce?, ?Norymbergę?, ?Zapomnianego diabła?. Natomiast w ?Żółtym szaliku? przeszedł samego siebie. Nie sądziłam, że ktokolwiek jest w stanie grać tak autentycznie, tak przejmująco. Potrafi zresztą zagrać różne role i w każdej jest wybitny. Widziałam większość filmów z jego udziałem i moim zdaniem najlepsza jego kreacja to rola zapijaczonego, zmęczonego biznesmena właśnie w ?Żółtym szaliku?. Janusz Gajos to w gruncie rzeczy bardzo skromny i nieśmiały , przyjazny ludziom człowiek. Delikatny, mądry, zwykły w najlepszym tego słowa znaczeniu, obdarzony wielkim talentem i miłością do ludzi, chcący im dawać to, co najlepiej potrafi. Nawet te małe, drugoplanowe role stanowią prawdziwy ozdobnik każdego filmu. Należy jeszcze podkreślić jego działalność kabaretową. Tu kłania się jego znakomita kreacja Tureckiego w kabarecie Olgi Lipińskiej. Człowiek-instytucja. Gdyby on z Wilhelmim, Łomnickim i Zapasiewiczem byli jedynymi aktorami występujący w rodzimych filmach, to z czystym sumieniem można by rzec, że Polska ma najlepszych aktorów filmowych na świecie. Jestem pełna podziwu dla jego twórczości i doceniam kolosalne znaczenie na polskiej scenie filmowej. Janusz Gajos jest aktorem znakomitym pod każdym względem. Jest po prostu aktorem, bez którego polski film i polska scena byłyby zupełnie inne. Żaden Polak nie potrafi sobie wyobrazić roli Janka Kosa granej przez innego aktora i w końcu żaden Polak nie potrafi wyobrazić sobie sztuk teatralnych, ról filmowych i serialowych bez tej znakomitej osobowości. #8UrodzinyEbookpointKonkurs