Empuzjon

1. 
   Data dodania: 2023-01-02 Ocena: 6    Opinia potwierdzona zakupem

   świetna powieść

2. Celina ,
   Data dodania: 2022-09-16 Ocena: 5    Opinia niepotwierdzona zakupem

   Bohaterem głównym ?Empuzjonu? jest Mieczysław Wojnicz, student ze Lwowa, katolik. To postać nieoczywista, nieheteronaormatywna, która radzi sobie ze światem metodą ?strategii oporu?, czyli unikania tego, co kłopotliwe. W sudeckim renomowanym uzdrowisku Wojnicz leczy gruźlicę płuc. W Pensjonacie dla Panów, w którym zatrzymał się nasz bohater, przebywa na leczeniu grono starszych i młodszych panów. Akcja toczy się niespiesznie, kuracjusze trawią dni na zabiegach i wizytach lekarskich. Wolny czas poświęcają rozmowom na różne tematy. Uwagę ich przykuwają nie tylko filozoficzne dysputy, ale i współczesne problemy polityczne i społeczne. Przez nie przebijają się na plan pierwszy mizoginistyczne wypowiedzi na temat kobiety i kobiecości. Początkowo rozmowy o roli kobiety wydają się śmieszne i nadęte, ale stopniowo czytelnik dochodzi do wniosku, że te męskie poglądy mają się we współczesności całkiem dobrze. Ten zabieg Tokarczuk zastosowała zupełnie świadomie, chcąc przewrotnie i w sposób ośmieszający pokazać, jak bezpodstawnie okropna i niesprawiedliwa jest nienawiść wobec kobiet tylko z powodu odmienności płci. Wiąże się to również z tajemnicą głównego bohatera, który nie umie jeszcze się określić i wybrać swojej seksualności. Nawet zaczął sobie uświadamiać, że choroba dała mu szansę na ?przeformułowanie siebie?. Czy tego dokonał? Odpowiedź znajduje się w zakończeniu powieści. Powieść jest pokazem znakomitego warsztatu noblistki. Podczas czytania smakujemy słowa, którymi autorka buduje opisy postaci, opisy przyrody i tworzy światy równoległe. Jeden świat jest jednoznaczny i określony, a drugi - niejednoznaczny i metaforyczny. Obecność sił nadprzyrodzonych wzmacnia tajemniczy zbiorowy narrator wszechwiedzący, który patrzy z boku, znika w szparach od podłogi, śledzi bohaterów i jest elementem żeńskim. Tokarczuk zwraca uwagę na różnorodność świata, który jest ?zamazany, nieostry, migoczący, raz taki, innym razem inny, zależnym od punktu widzenia?. Pisze wielokrotnio innym rodzaju patrzenia na świat, który w ustach Thielego określa jako ?patrzenie przezierne? ? ogólne, pełne, absolutne. W tym świecie przedstawionym sam Wojnicz jest kimś pośrednim, niejasnym i przez to trudnym do zniesienia, jak określił to doktor Semperweiss. Jednym słowem tezy, że nic nie jest czarno-białe, są dość oczywiste do czasu, kiedy uświadamiamy sobie, jak wiele osób tak właśnie postrzega świat. Empuzjon jest książką, którą zdecydowanie polecam przeczytać. Nie nuży, a jej lektura zapewnia czytelniczą ucztę.

3. 
   Data dodania: 2022-06-18 Ocena: 5    Opinia niepotwierdzona zakupem

   Całkiem niezła polecam

4. Katarzyna,
   Data dodania: 2022-10-17 Ocena: 3    Opinia niepotwierdzona zakupem

   Z lekturą "Empuzjonu" wiązałam duże nadzieje, była to pierwsza książka Olgi Tokarczuk, po którą sięgnęłam. Bardzo obiecujący początek i pełne niespodziewanych zwrotów akcji rozwinięcie sprawiały, że do codziennej lektury zasiadałam z autentycznym zainteresowaniem. Obok pięknego odwzorowania rzeczywistości Dolnego Śląska na początku XX wieku, zachwycił mnie również nietypowo przedstawiony przez autorkę podmiot liryczny. Niestety cała magia opowieści oraz wszelkie nadzieje związane z rozwiązaniem akcji legły w gruzach pod koniec książki, gdzie złożona i niejasna historia kończy się bardzo prosto, na dosłownie paru stronach, zdecydowanie za szybko. Z tego względu pozostaje niesmak, wrażenie, jak gdyby autorka pośpiesznie dopisała zakończenie. Książkę polecam wyłącznie tym osobom, które chciałyby na jej temat wyrobić sobie własne zdanie, wszystkich innych niestety może rozczarować.

więcej opinii

ukryj opinie