Sąsiednie kolory

Bohaterowie powieści Jakuba Małeckiego Sąsiednie kolory tkwią zanurzeni w czasie jak owady w bursztynie. Akcja rozgrywa się właściwie na poziomie emocji, na pograniczu światów, i duchowych przeżyć bohaterów. Sprawia oniryczne wrażenie. Każdy z bohaterów jest osobnym bytem, przypadkowym osobnikiem, których połączył niespodziewany splot okoliczności. W małej zamkniętej społeczności stolarz Krystian robi trumnę dla kobiety zmarłej z tęsknoty, jego żona Regina pragnie syna, a rodzice pogrążyli się w czasie i ich życie przypomina letarg. Zgwałcona wiejska dziewczyna szuka sprawiedliwości, mocarny Adam Wrzos - miłości i ładu w świecie, młody Stein natomiast wyzwolenia się spod władzy ojca. Aura wydarzeń przypomina depresyjną mgłę, a codzienność pozbawiona jest radości i zwykłych ludzkich oczekiwań. Stopniowo dowiadujemy się o tragicznych przeżyciach bohaterów, z którymi nie mogą się uporać. Szalona Leokadia po starcie Lolka zapada w letarg, co ma ją niejako obronić przed kolejnym ciosem i stratą. Znalazła sens codziennych zmagań w hodowli ryb i walce z kormoranem. Poczucie beznadziei odbiera bohaterom cel i radość życia. Starają się tylko przeciskać przez szczeliny czasu, aby gdzieś egzystować na zasadzie niebytu. Wspomnienia stopniowo się zamazują, a oni sami ?odklejają się od rzeczywistości?. Taki stan rzeczy powoduje u nich chorobę duszy, którą świetnie diagnozuje doktor Stein. Zaleca taniec. Pacjenci nie traktują jednak jego zaleceń poważnie. Ich choroba nie ustępuje, bo życie pozbawione miłości, pełne zniewolenia, hańby i nieprzepracowanych traum nie rokuje poprawy. Małecki nie zostawia czytelnika całkowicie w tym duchowym marazmie. Między wierszami można wyłuskać koncepcję naprawy i ukryte wezwanie, by iść pod prąd swojego strachu, słuchać swoich dzieci, dawać im swój czas i siebie, nie odwracać się od bliskich, by nie usłyszeć już słów - Mając do wyboru smutek albo nic, pan wybiera nic? Książka Małeckiego jest zagmatwana, wielotorowa, skomplikowana w odbiorze. Może nie spełniać oczekiwań wielu czytelników, ale mnie zadowoliła w pełni.