Obserwuję cię

Czy warto interweniować gdy dopada Cie niepokój?

Teresa Driscoll to brytyjska pisarka, dziennikarka i wieloletnia prezenterka BBC. Od dawna interesował ją wpływ zbrodni na ludzi w jakiś sposób w nią zamieszanych, w szczególności na rodziny i postronnych świadków. Obserwuję Cię to znakomity thriller psychologiczny, w którym obserwujemy jej świeży sposób myślenia. Podczas podróży pociągiem Ella Longfield przysłuchuje się rozmowie nastolatek, po pewnym czasie dosiada się do nich dwóch mężczyzn. Jej zainteresowanie wzrasta gdy okazuje się że właśnie opuścili więzienie. Natychmiast odzywa się w niej instynkt macierzyński, ma syna w podobnym wieku. Ostatecznie przenosi się do innego wagonu, nie chcąc się wtrącać. Nazajutrz okazuje się jednak, że jedna z dziewczyn, Anna, zaginęła. Elle zgłasza się na policję. Mija rok, mimo to kobieta wciąż odczuwa wyrzuty sumienia. Anna wciąż uznana jest za zaginioną a Ella zaczyna dostawać anonimowe pogróżki. Tropy prowadzą do matki zaginionej dziewczyny, jednak podejrzenia wynajętego detektywa skupiają się na innych członkach rodziny i przyjaciołach, którzy najwyraźniej mają coś do ukrycia. Za to wszyscy bacznie obserwują Elle.

(…) – Wow. Więzienie. Jak tam naprawdę było?

W tym momencie zaczynam się zastanawiać nad swoją rolą. Oczami wyobraźni widzę matkę Anny, która opiera się o kuchenkę i zamartwia, czy jej córeczce nic się nie stanie, natomiast jej mąż każe jej się nie przejmować. „One są już prawie dorosłe. To rozsądne dziewczyny. Nic im nie będzie, skarbie”.

A ja uważam, że może stać się inaczej, bo Karl właśnie oświadcza, że dla dziewczyn byłoby najbezpieczniej, gdyby zaopiekował się nimi ktoś, kto zna Londyn. On i Antony zamierzają się zatrzymać u przyjaciół w Vauxhall i świętować swoje wyjście na wolność. A może spotkają się po przedstawieniu i razem wybiorą do klubu?

Wtedy dochodzę do wniosku, że muszę zadzwonić do rodziców tych dziewczyn. Podczas wcześniejszej rozmowy wymieniły nazwę swojej wsi. Anna mieszka na farmie. To nic trudnego. Mogę zadzwonić na pocztę albo do lokalnego pubu. Ileż może tam być farm? (…)

                                                                                                          Fragment książki