Dzienniki Kamasutry

Indie to ojczyzna Kamasutry – niedoścignionego traktatu o rozkoszach i technikach erotycznych. Jednocześnie jednak ta część świata jest najbardziej przywiązana do idei małżeństwa aranżowanego, bez miłości. To również kraj pardy, czyli zasłaniania kobiety przed światem za pomocą stroju i wysokich murów wokół domu, ale także matriarchalnych grup etnicznych traktujących mężczyzn jak narzędzia rozpłodowe i rolnicze. To kraj, w którym rodziny kłaniają się realistycznym rzeźbom fallusa w pochwie, czyli śiwalingom, ale policja rutynowo zaczepia pary grzeszące publicznym trzymaniem się za ręce.

Sally Howard – brytyjska dziennikarka i podróżniczka – bada społeczne i seksualne patologie kraju Kamasutry, w którym młodzież zaczęła zatykać zużytymi prezerwatywami muszle klozetowe w centrach obsługi klienta, ogląda więcej pornoli niż mieszkańcy jakiegokolwiek innego kraju na świecie i coraz głośniej protestuje przeciwko przemocy seksualnej.

Podróż – autorka nazywa ją „seksploracją” – odbywa się pociągiem, samolotem i autorikszą. Prowadzi przez ogromne połacie Indii: z zalesionego Madhja Pradeś na północ w stronę Śimli u podnóża Himalajów, przez ludne równiny do Amritsaru i Delhi, a następnie na wschód do starożytnego miasta Waranasi nad Gangesem i dalej do górzystego Śilangu, gdzie indyjska topografia i kultura zlewają się z topografią i kulturą sąsiedniego Bangladeszu, Chin i Nepalu; ze wschodu na południe do słonecznej Kerali i dalej do Madrasu, a kończy podróż w dusznym Mumbaju (dawniej Bombaj).

W swojej seksploracji Sally Howard analizuje seksualność przez pryzmat epoki: najpierw cofa się o dwa milenia do duchowych i filozoficznych korzeni indyjskiej seksualności opisanych w słynnym traktacie autorstwa Watsjajany, potem zwraca się ku okresowi wiktoriańskich kolonialistów brytyjskich, następnie analizuje lata 60. i hipisowski zachwyt „nieskrywaną cielesnością dawnego hinduizmu”, aż dochodzi do czasów współczesnych, usiłując uchwycić obraz narodu w trakcie zmian społecznych, które dokonują się w zawrotnym tempie, a które są w dużym stopniu skoncentrowane wokół tematu seksu, płci i seksualności.

Dzienniki Kamasutry to reporterska podróż, w której oglądamy Indie oczyma brytyjskiej reporterki – dziecka zachodniej rewolucji seksualnej. Jej towarzyszką i przewodniczką jest Dimple, młoda mieszkanka Delhi, która stara się wyzwolić spod krępującego jarzma tradycji. Obserwujemy więc ojczyznę Kamasutry również oczyma kobiety, której osobiste szczęście zależy od rezultatów dokonującej się transformacji społecznej.

To obowiązkowa lektura dla każdej osoby, która afirmuje seks i uwielbia podróże. Subkontynent indyjski jest kolebką wielu narodów, kultur, tradycji. Tu powstała Kamasutra (w języku staroindyjskim: podręcznik miłości, przepis miłości) napisana wierszem przez poetę Watsjajana. W tym dziele o dużym znaczeniu dla historii indyjskiej kultury i obyczajowości zawarta jest wiedza o staroindyjskiej sztuce miłosnej – wiedza wciąż aktualna i fascynująca. Motywem przewodnim jest podróż Sally Howard jest próba uchwycenia zmian, które dokonały się tam na przestrzeni dziejów, w podejściu do seksualności. Sławny podręcznik miłości stanowi inspirację do rzetelnego opisania aktualnej polityki społecznej Indii. Autorka zabiera Czytelników w fascynującą podróż po tym kraju od XVIII do XXI wieku. Howard ma oczy szeroko otwarte i prezentuje nam obraz Indii, którego nie poznamy, wyruszając tam z biurem turystycznym. Dla mnie każdy rozdział był wyjątkowo pouczającą wyprawą – dr Andrzej Depko