Dzień, w którym Cię poznałam

Temat bardzo dla mnie interesujący szukałam (nadal szukam) romansu, gdzie to mężczyzna jest tą słabszą stroną, potrzebuje opieki i dbania o niego ze względu na niepełnosprawność czy ciężką chorobę. Z bohaterką w pewnym sensie mogę się utożsamić. Mnie samą nachodzą czasem podobne wątpliwości, szczególnie w sferze życia zawodowego. Bardzo podoba mi się rozwinięcie wątku zdrady małżeńskiej i braku miłości. Ale... No właśnie, historia ma ogromny potencjał, gdyby nie wielkie ale. Jest bardzo... miałko napisana. Trudno mi to określić, jednak styl autorki wydał mi się bardzo nijaki. Nie lubię wielowarstwowych metafor i kwiecistych zdań na pół strony w prozie, ale czytam po to, żeby się rozwijać, również językowo. Tutaj wszystko było takie bez wyrazu, opisy niezbyt porywające, dialogi nienaturalne, a klimatu zupełnie brakowało. ???SPOILER ALERT! JAK CHCESZ CZYTAĆ KSIĄŻKĘ, TO NIE PRZECHODŹ DO DALSZEJ CZĘŚCI WPISU??? To, co mnie jednak najbardziej rozczarowało, to zakończenie. Cała fabuła dążyła do jednego momentu: by bohaterka (egoistyczna, niezdecydowana i do bólu nielogiczna płaczka zresztą) weszła w końcu w związek ze swoim ukochanym. Sama scena, gdy dowiedziała się o jego śmiertelnej chorobie, nie wywołała we mnie żadnych emocji, a autorka (niezbyt) zręcznie ominęła cały ten trudny wątek choroby. Wyobraźcie sobie moje rozczarowanie, gdy w końcu doczekałam się momentu kulminacyjnego, bohaterka odeszła od męża, wprowadziła się do ukochanego, spodziewałam się wzruszeń, wzlotów i upadków, niezwykłego związku, który nie wiadomo, dokąd zmierza, bo przecież Bartosz umiera... A tu zonk. Aż sprawdzałam, czy nie zdarzyło mi się źle zgrać na czytnik pliku. Od razu po momencie kulminacyjnym nastąpił przeskok czasowy do miejsca, gdzie bohater już nie żyje. Moje rozczarowanie było ogromne, bo mam poczucie, że ominęła mnie najciekawsza, najbardziej poruszająca struny emocji część. ??????KONIEC SPOILERA?????? Żeby nie kończyć samą krytyką, chciałabym powiedzieć, że podobało mi się wprowadzenie wątku solidarności, autorka ciekawie też wykreowała postać dziadka bohaterki, który jest najmniej papierowym ze wszystkich postaci w tej książce. Miło, że został poruszony wątek osób, które nie chcą mieć dzieci z wyboru i nie traktują tego jako życiową tragedię. W związku z tym, mogę wystawić powieści "Dzień, w którym cię poznałam" Magdaleny Majcher taką mocną tróję. D... nie urywa, ale można zapełnić sobie czas.