- Ur. 4 czerwca 1836 r. we Wróblewicach
- Zm. 19 kwietnia 1878 r. u wybrzeży San Francisco
- Najważniejsze dzieła
- Poezje studenta (1864-65), Krople czary (1865), Szkice helweckie i Talia (1868), Piołuny (1869), Nowe poezje (1872), Kochankowie ojczyzny (1872), dramaty: Izaak (1871), Karlińscy (1874), Joanna Grey (1875)
Pianista, kompozytor, poeta, dramaturg, tłumacz; pseudonim lit. Ernest
Buława. Pochodził z hrabiowskiej rodziny herbu Leliwa. Wykształcenie
muzyczne zdobywał w konserwatoriach we Lwowie, Krakowie i Paryżu (jego
nauczycielem był m.in. F. Liszt); edukację przerwał, by wziąć udział w
powstaniu styczniowym (w tym czasie napisał Śpiewkę powstańców z
oddziału Langiewicza, znaną też pod tytułem Jak to na wojence
ładnie), po czym powrócił do kariery pianistycznej. Koncertował w
Polsce (Wrocław, Lwów) i Europie (Wiedeń, Wenecja, Florencja, Paryż),
a także w Grecji, Egipcie, Syrii, Indiach i Japonii. Pisał poezje
(m.in. o tematyce tatrzańskiej) i dramaty, teksty do własnych
kompozycji (m.in. libretto Achmed oder Pilger Liebe), artykuły i
recenzje utworów literackich (w "Ruchu literackim" i "Tygodniku
Ilustrowanym"), tłumaczył dzieła literatury angielskiej i niemieckiej
(Pieśni Osjana, Hamleta Shakespeare'a, poezje Shelley'a i
Hainego); zajmował się również pracami edytorskimi opracowując
publikacje o tematyce muzycznej i in. Interesował się kulturą
starożytnych państw basenu Morza Śródziemnego oraz starożytnego
Wschodu (Syria, Indie).
Zmarł na atak serca u wybrzeży Stanów Zjednoczonych na parowcu
,,Pacyfic" płynącym z Japonii.
