- Ur. 13 września 1801 roku w Janowie na Podolu
- Zm. 15 kwietnia 1847 roku w Rzymie
- Najważniejsze dzieła
- Piosenki sielskie (1830), Poezje biblijne (1830), Moskale w Polsce (1833), Wieczory pielgrzyma (1837-1845), Listy z zagranicy (1842), Towiańszczyzna wystawiona (1844)
Poeta i publicysta. W latach 20. XIX wieku, pracując w Komisji
Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie,
zaprzyjaźnił się z młodymi przedstawicielami nurtu romantycznego:
Fryderykiem Chopinem, Maurycym Mochnackim, Bohdanem Zaleskim, Antonim
Edwardem Odyńcem. Względy zdrowotne nie pozwoliły mu walczyć z bronią
w ręku w powstaniu listopadowym, wspierał jednakże walczących piórem
(popularność zyskała mu m.in. parafraza ,,Jeszcze Polska nie
zginęła"). Do niektórych wierszy z tomu Piosenki sielskie wydanego
w 1830 r. skomponowali muzykę Fryderyk Chopin i Stanisław Moniuszko,
przez co zyskały rozgłos. Po upadku powstania, w 1832 r. dobrowolnie
wybrał emigrację. Przebywał w Paryżu, opublikował dziennik z czasu
powstania p.t. Moskale w Polsce, przyjaźnił się z Adamem
Mickiewiczem do czasu jego przystąpienia do Koła Sprawy Bożej Andrzeja
Towiańskiego. Walcząc z herezją towianizmu wydał broszurę
Towiańszczyzna wystawiona i aneksami objaśniona (1844). Pod koniec
życia stał się obrońcą katolicyzmu, pisał utwory w duchu modlitewnym
(Ołtarzyk polski) i moralistycznym (Wieczory pielgrzyma),
przyjaźnił się z Cyprianem Kamilem Norwidem. Zmarł nagle na ospę w
Rzymie.
