- Ur.
- 7 marca 1870 r. w Wiedniu
- Zm.
- 25 maja 1938 r. w Krakowie
Kierownik katedry germanistyki na UJ, autor podręczników do niemieckiego, tłumacz.
Jego rodzina ze strony ojca (emerytowanego kapitana armii austro-węgierskiej) była pochodzenia serbskiego, ale sam uważał się za Niemca i obywatela austriackiego. Studiował germanistykę i anglistykę w Pradze, Berlinie i Hadze; studia ukończył w 1894. Od 1895 roku pracował w bibliotece naukowej Uniwersytetu w Grazu, w 1897 roku na własną prośbę przeniesiony do biblioteki uniwersyteckiej w Pradze, gdzie był sekretarzem, a od 1903 r. kierownikiem biblioteki. W 1907 obronił swoją pracę habilitacyjną na temat nowożytnego języka oraz literatury niem. i został docentem na Uniwersytecie Niemieckim w Pradze. W 1914 r. objął katedrę germanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; w związku z tą nominacją w ciągu trzech lat nauczył się języka polskiego. Tymczasem jednak wybuchła pierwsza wojna światowa i nowo mianowany profesor od sierpnia 1914 do września 1915, a następnie po urlopie (wykorzystanym na pracę uniwersytecką) od lipca 1916 do sierpnia 1917 roku pełnił służbę oficerską na terenie Bośni i Hercegowiny, przy granicy serbskiej. Po wojnie wrócił do obowiązków profesorskich i od listopada 1917 r. do 1932 roku kierował katedrą germanistyki na UJ. Wykształcił ponad 100 magistrów i 30 doktorów (prac doktorskich pisanych pod jego kierunkiem było blisko 50). Z czasem jego zainteresowania przesuwały się od niem. literatury współczesnej ku okresowi romantyzmu i oświecenia (dysertacja o Goethem), a także ku średniowieczu. Miał niewielu przyjaciół wśród kolegów profesorów, za to utrzymywał serdeczne stosunki ze swoimi studentami, urządzając z ich udziałem koncerty domowe (jego żona była wybitną skrzypaczką) czy odwiedzając sławną kawiarnię artystyczną w Krakowie, ,,Jamę Michalikową".
W 1932 roku, choć nie osiągnął jeszcze właściwego wieku, Wukadinović został zmuszony do przejścia na emeryturę. Zmarł w 1938 r. na anginę, kilka miesięcy po śmierci swojej ukochanej żony, Anny. Został pochowany w rodzinnym grobowcu w Opawie.
