- Ur.
- 4 listopada 1801 w Ilińcach koło Humania
- Zm.
- 25 lutego 1876 we Lwowie
- Najważniejsze dzieła
- Zamek kaniowski, Król zamczyska, Noc belwederska (wspomnienia), Przy sadzeniu róż. Do M.S.
Poeta romantyczny, należący do tzw. szkoły ukraińskiej. Brał udział w
powstaniu listopadowym. Był zagorzałym patriotą i działaczem
społecznym, a szansy na odrodzenie Polski upatrywał w pozyskaniu dla
sprawy niższych warstw społecznych. Był zafascynowany kulturą i trybem
życia górali tatrzańskich i jako pierwszy wprowadził motywy
tatrzańskie do polskiej literatury.
W 1935 zainicjował konflikt z Aleksandrem Fredrą, którego twórczości
zarzucał brak charakteru narodowego. Do krytyki dołączyli inni
literaci i Fredro na kilkanaście lat przestał pisać.
Goszczyński współpracował z różnymi organizacjami konspiracyjnymi.
Zagrożony aresztowaniem, w 1838 r. wyjechał do Paryża, gdzie
zaangażował się w Koło Sprawy Bożej A. Towiańskiego. Pod jego wpływem
porzucił dotychczasową działalność i w latach 1842-1872 żył w biedzie
we Francji.
Przyjaciele zorganizowali jego powrót do Lwowa i tam spędził ostatnie
lata życia. Kazimierz Przerwa-Tetmajer opisuje wspólną wycieczkę w
Tatry, podczas której Goszczyński uratował dziewięcioletniego wówczas
Tetmajera przed upadkiem w przepaść.
