- Ur.
- 8 marca 1877 r. we wsi Medyngiany (lit. Medingnai), pow. wyłkowyski
- Zm.
- 24 lipca 1930 r. w miasteczku Żydyki (lit. Židikai)
- Najważniejsze dzieła
- Dl ko tavęs čia nra, Rudens dieną, Viktut, Iš daktaro pasakojim, Vincas Stonis, Sename dvare, Irkos tragedija, Motina-Aukltoja.
Pisarka litewska.
Urodzona w dworku w Medyngianach w rodzinie wykształconych, kulturalnych dworzan. W domu ojca Anuprasa Pečkauskasa była ogromna biblioteka, w domu matki Stanisławy Šiukštait kolekcja obrazów. Maria była najstarszą córką państwa Pečkauskasów, miała siostrę Zofię, braci Steponasa i Vincasa. Już w rodzinie dzieciom były wszczepiane najważniejsze wartości kultury dworzan. Wspomnienia pisarki o dzieciństwie, rodzinie i rodzicach są szczególnie jasne i idylliczne.
Program szkoły początkowej opanowała pobierając lekcje w domu, później wstąpiła do Gimnazjum im. Św. Katarzyny w Petersburgu, jednak z powodu słabego zdrowia naukę kontynuowała prywatnie. Słuchała wykładów z etyki i pedagogiki w Szwajcarii na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu, była pod wrażeniem wykładów o wychowaniu i kształceniu młodzieży, wygłaszanych przez V. Ferstera. W 1909 r. M. Pečkauskait została zaproszona na stanowisko nauczyciela w Mariampolskim Dziewczęcym Progimnazjum Žiburio, którego dyrektorem był ksiądz Motiejus Gustaitis. Ówczesny dyrektor progimnazjum szybko się przekonał o twardej i władczej ręce Marii, dlatego polecił jej kierownictwo progimnazjum. Odtąd pisarka była faktyczną kierowniczką progimnazjum. Do końca życia M. Pečkauskait dużo uwagi i czasu poświęcała kwestiom pedagogiki. W 1927 r. M. Pečkauskait - Šatrijos Ragana za wszelkie badania i długoletnią pracę w dziedzinie pedagogiki została uhonorowana tytułem Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego.
