Z bytu w niebyt, ze świata w zaświaty, z próżnej egzystencji w pełną tajemnicy nicość – taki jest kierunek ludzkiego losu. Tak przynajmniej perorują pisarze taphologiczni („miłośnicy cmentarzy”) w swojej twórczości: Boris Akunin (Historie cmentarne), Neil Gaiman (Księga cmentarna) i Umberto Eco (Cmentarz w Pradze). C