Karol Bołoz Antoniewicz

Bie­la­ny Na do­chód to­wa­rzy­stwa do­bro­czyn­no­ści Kra­kow­skie­go. Do­kąd ta ściesz­ka, krę­to wie­dzie w gó­re?  Po­mię­dzy ska­ły i gę­ste krze­wi­ny,  Noc sza­ty swo­ie za­sła­ła sze­ro­ko;  Tu na za­cho­dzie, wiatr usu­nął chmu­re,  Ku­le ogni­stą, łza­we że­gna oko,  A tam na wscho­dzie, mkną w ob­łok ru­iny;  Gdzie czy­stym nur­tem, ię