- Ur. w 1771 w Łucku
- Zm. 23 lutego 1820 w Krzemieńcu
- Najważniejsze dzieła
- Barbara Radziwiłłówna, Pochwała Kościuszki, Pieśń ochotników, Pieśń narodowa za pomyślność króla
Poeta i dramatopisarz, przedstawiciel klasycyzmu postanisławowskiego.
Nauki pobierał w kolegium pijarów w Dąbrowicy oraz we Włodzimierzu
Wołyńskim; początkowo pracował jako kancelista w Lublinie, gdzie
zaprzyjaźnił się z Kajetanem Koźmianem. Pod wpływem Tadeusza Czackiego
zajął się sprawami publicznymi. Uczestniczył w obradach Sejmu
Czteroletniego, włączając się w walkę polityczną tego okresu również
poprzez działalność publicystyczną i literacką. Brał udział w
insurekcji 1794 roku (był sekretarzem Tadeusza Kościuszki; pełnił
funkcję komisarza porządkowego na Wołyniu). Po trzecim rozbiorze
Polski gospodarował w rodzinnym majątku w Wojutyniu, a następnie
(1800-1815) w Osowej, gdzie poświęcił się również pracy pisarskiej.
Od 1809 r. członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk, w 1815 r. przeniósł
się do Warszawy i związał się z grupą klasyków. W tym czasie powstało
jego najsłynniejsze dzieło, dramat Barbara Radziwiłłówna (wyst.
1817) oraz artykuł postulujący reformę ortografii polskiej, polemiczny
wobec zachowawczego w tej mierze stanowiska Jana Śniadeckiego,
Przyczyny używanej przeze mnie pisowni (1816); Feliński proponował
m.in. zmianę pisowni joty, wprowadzając j zamiast i i y. Feliński
zajmował się również tłumaczeniem literatury francuskiej, przełożył
m.in. Ziemianina, czyli Ziemiaństwo francuskie Jacques'a Delille'a.
W 1818 roku został profesorem literatury, a następnie dyrektorem w
Liceum Krzemienieckim. W 1819 r. Uniwersytet Wileński w dowód uznania
przyjął go w poczet swych członków honoris causa.
Feliński jest autorem pierwszej wersji hymnu Boże, coś Polskę. Hymn
powstał on na zamówienie wielkiego księcia Konstantego i został
napisany na cześć króla Królestwa Polskiego, a zarazem cara Rosji,
Aleksandra I. Opublikowany został 20 lipca 1816 r. w ,,Gazecie
Warszawskiej" pod tytułem Pieśń narodowa za pomyślność króla, a w
komentarzu podkreślano, że jest to utwór w duchu pieśni angielskiej
God save the King. Wskazywał na to refren: Przed Twe ołtarze
zanosim błaganie/ Naszego Króla zachowaj nam Panie.
