Wszystkie drogi prowadzą do Kairu

Emocjonujące wydarzenia w samym sercu arabskiego świata

Wszystkie drogi prowadzą do Kairu to wybitna powieść szpiegowska autorstwa Olena Steinhauera. Tłem akcji są tutaj wydarzenia związane z Arabską Wiosną i powstaniem w Libii. Analityk CIA, autor projektu, który miał doprowadzić do obalenia Kadafiego wyjeżdża aby spotkać się z przedstawicielem konsulatu amerykańskiego w Budapeszcie. Ten niedługo potem zostaje spektakularnie zamordowany. Jego żona, Sophie, postanawia odnaleźć zabójców. Wyrusza do Egiptu, gdzie spotyka swojego dawnego kochanka – Stana Bertolliego, agenta CIA. W tym samym czasie młody analityk CIA, Libijczyk Jibril Aziz, stara się zapobiec przejęciu przez USA kontroli nad powstaniem w jego rodzinnym kraju. Ich drogi krzyżują się w Kairze. Steinhauer, odwołując się do aktualnej sytuacji na świecie, buduje pełną napięcia powieść z niezwykle trafnie nakreślonym tłem politycznych intryg. Mroczny świat i pełnokrwiste postacie spodobają się wszystkim miłośnikom wymagającej literatury. 

(…) 19 lutego 2011 roku, niedługo po Dniu Gniewu, w Londynie doszło do pierwszego porwania, a przez następne siedemdziesiąt dwie godziny podobne sceny rozegrały się w Brukseli, Paryżu i Nowym Jorku. W ciągu zaledwie trzech dni pięciu aktywnych politycznie zesłańców libijskich zapadło się pod ziemię: Yousef al-Juwali, Abdurrahim Zargoun, Waled Belhadj, Abdel Jalil i Mohammed el-Keib.
Do Langley wiadomość o porwaniach dotarła tradycyjnymi kanałami – doniesienia od członków rodziny, przechwycone e-maile, Facebook, komunikaty od zaniepokojonych przyjaciół i współpracowników – mimo to komputery Centrali nie skojarzyły, że zniknięcia mogły stanowić części tej samej operacji. Dopiero analityk z Biura Strategii Gromadzenia Danych i Analiz, Jibril Aziz, zauważył związek między nimi. Był rodowitym Libijczykiem przez całe dzieciństwo karmionym lękami swojej wygnanej z kraju rodziny i dostrzegał ukryte powiązania tam, gdzie inni nawet by ich nie szukali. Trzeba jednak przyznać, że nieraz doszukiwał się powiązań tam, gdzie ich wcale nie było (…)                                                                                                         

Fragment książki