Wojna światów

Ta Książka w bardzo ciekawy i dosadny sposób pokazuje ludzka nature wobec bliżej nieznanego zagrożenia. Zamiast jakiejś sensownej, asekuracyjnej reakcji, ludzie woleli wypierać i odsuwać świadomość o niebezpieczeństwie do momentu, w którym za późno już było na ratunek. Zgrabnie poprowadzona opowieść, z pierwszoosobowa narracja, która budowała klimat, mimo swojego leciwego już wieku bardzo dobrze się broni. Czytało mi się przyjemnie, a język jakiego używał autor i z jakim przyszło nam się zetknąć przy okazji tłumaczenia, wypada bardzo dobrze. Jeśli ktoś lubi tematy post-apo i ogólnej zagłady ludzkości, jest to pozycja godna polecenia. Bądź nawet obowiązkowa, jest to bowiem swoisty klasyk i pierwowzór. A wizja ataku Marsjan napisana tak dawno temu z pewnością zasługuje na uznanie. Autor wizjoner bez wątpienia. Przyznaję się bez bicia, że "Wojna światów" to tytuł, który dotychczas, kojarzył mi się tylko z ekranizacją Stevena Spielberga z 2005 roku. Kiedy przeglądałam zasoby biblioteczne również trafiłam na ten tytuł, jednak coś mi się nie zgadzało. Tekst książki sięga przecież czasów z końca XIX wieku, więc ile może mieć wspólnego z ekranizacją o ponad sto lat młodszą? Jak się okazało, całkiem sporo, choć film był jedynie luźną interpretacją owego tekstu. Wiek XIX zasłynął w historii astronomii rozwojem w metodach obserwacyjnych nieba. Pierwsze teleskopy, ciekawość sięgania coraz dalej, z coraz lepszym rozumieniem tego co się ogląda. Tak rodziła się między innymi potrzeba poznania planety Mars, jej budowy, struktury oraz ewentualnego istnienia inteligentnych istot. Herbert George Wells, ówczesny, brytyjski pisarz wykorzystał ten moment w swojej twórczości dając jednocześnie początek literaturze fantastycznej w apokaliptycznej wizji przyszłości. Wizji, w której nie jesteśmy sami. Historię przedstawioną w książce, relacjonuje nieznany bliżej, główny bohater ?? pisarz parający się tematyką filozoficzną. Herbert George Wells z jego pomocą odkrywa czytelnikowi część Królestwa Brytyjskiego z końca XIX wieku, kiedy to na drogach widać bryczki, dorożki, rzadziej automobile, a w eterze funkcjonuje łączność telegraficzna i depesze. Przechadzające się damy w obszernych sukniach i panowie w wysokich kapeluszach dodają swoistego charakteru temu obrazowi. To właśnie tutaj, w miasteczku Woking niedaleko Londynu, spada pierwszy "meteoryt", wzbudzając zainteresowanie lokalnych mieszkańców. Jak się później okazuje, kryje się w nim nieziemska istota, za którą przybywają kolejne. To nie jest przyjacielska wizyta, bo wkrótce rozpoczyna się masakra ludzkości, w której obcy, w swoich trójnogich maszynach skutecznie eliminują kolejne miasta. Mimo wielu prób stawiania oporu przez wojskową kawalerię, armaty, jednostki pływające, nie wygląda to dobrze i nie daje wielkich nadziei. Pierwsze moje skojarzenia powędrowały w stronę francuskiego, niemego filmu "Podróż na Księżyc" stworzonego przez Georges'a Meliesa w 1902 roku. Tamten księżyc pasowałby tu idealnie. Kiedy teraz, jeszcze raz wracam do tekstu, wyłapuję pewne elementy, które są napisane świetnie, wyraźnie pokazujące charakter społeczeństwa w obliczu zagłady, nieczułego na krzywdę sąsiada, czy współtowarzysza w podróży. Nie uchwyciłam wszystkiego za pierwszym razem. Może to różnica epok, a może jest tak jak z muzyką, gdzie trzeba dać sobie czas, by się po prostu osłuchać, wyłapać wszystkie detale i usłyszeć każdy instrument. Niewątpliwa klasyka gatunku fantastyki naukowej. Idealnie ukazana wizja najazdu Marsjan na Ziemię i całego unicestwienia życia na planecie. Zaczyna się od spadającego meteoru, by później cała sprawa przeobraziła się w jedną wielką panikę. Ulice miast Wielkiej Brytanii pustoszeją, by pod koniec wrócić do normalnego funkcjonowania. Podobała mi się też ekranizacja z 1953 roku nagrodzona Oscarem za efekty specjalne (do dziś się ani trochę nie zestarzały). Narrator bardzo dokładnie opisuje relację i przebieg zdarzenia kosmicznego na Ziemi. Herbert George Wells tą powieścią przeszedł do legendy i zdobył nieśmiertelność wśród czytelników. Tworzył bardzo dużo, przez co u mnie wielki plus.