Trzymajmy się! Życiowe rady dla starych i młodych

Recenzje ebooka: Trzymajmy się! Życiowe rady dla starych i młodych (1) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: GŁOS PRUSZKOWA ADAM ST. TRĄBIŃSKI

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Starannie wydana, jak to w Iskrach, niewielka objętościowo pozycja to nieukończona książka „Trzymajmy się! Życiowe rady dla starych i młodych" Magdaleny Samozwaniec, bardzo popularnej pisarki, zmarłej ponad 45 lat temu. Wydaje mnie się, że współczesny czytelnik obowiązkowo powinien znać postać Madzi - choćby z uwagi na słynną rodzinę Kosaków, gdzie dla Juliusza Kossaka - była wnuczką, dla Wojciecha - córką, dla Jerzego (Coco) - siostrą i dla Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (zwanej w domu Lidką) - siostrą. Z tą ostatnią obie tworzyły duet emocjonalno-intelektualny, i której Madzia dwukrotnie poświęciła książkę pt. „Zalotnica niebieska" (rozszerzone wydanie w 1973, a więc już po śmierci autorki). Książka Iskier to cudem uratowany maszynopis, przysposobiony do druku wysiłkiem specjalisty „od Kossaków" Rafała Podrazy - także autora obszernego posłowia. Autorowi w edycji pomagał zespół ludzi, w tym redaktorzy Iskier. Tomik bogato ilustrowany w unikalne fotografie, z unikalną obwolutę Juliana Żebrowskiego z 1937 r. będącą karykaturą Magdaleny. Czyta się z zapartym tchem, łącznie z faksymilą niezwykłego życiorysu (z 1961r.) z poprawioną datą urodzin oraz wierszem Pawlikowskiej. Samozwaniec uchodziła przed wojną, a także i po, za kobietę wolną, wyzwoloną (dziś byśmy ją nazwali feministką?) - z czym rozprawią się na kartkach tej książki. Oddaje cześć ukochanym rodzicom-Tatkowi i Momie, wspanialej atmosferze rodzinnego domu, zasadom, jakim była wierna przez całe życie - mimo powtórnego (listopad 1945) małżeństwa. Lecz najważniejsza jest twórczość - była bardzo płodna literatką, kilkadziesiąt pozycji, określoną jeszcze przed wojną „pierwszą dama polskiej satyry". Pisała znakomicie.