Status prawny energii elektrycznej jako wyznacznik stosunków umownych w polskim prawie prywatnym

W aktualnym stanie prawnym postawienie - wydawałoby się prostego - pytania o status prawny energii elektrycznej i sposób rozporządzania tym dobrem, nie prowadzi do klarownej odpowiedzi. W literaturze oraz orzecznictwie w zasadzie przesądza się te kwestie jedynie fragmentarycznie. Nie starano się wpisać tych zagadnień w szerszy kontekst wykraczający poza potrzeby rozwiązania określonego problemu.

Charakter prawny energii elektrycznej oraz rozporządzanie nią należy do obszaru granicznego pomiędzy prawem publicznym oraz prawem prywatnym. Jednakże wzajemne przenikanie się obu regulacji niekoniecznie tworzy zgodną całość. Tym bardziej, że problem styku prawa publicznego i prywatnego nie został dotychczas wystarczająco rozpoznany. Głównym celem prowadzonych badań było stworzenie systemowo spójnej koncepcji kwalifikacji energii elektrycznej oraz koncepcji jej nabywania, zbywania oraz wykorzystania w inny gospodarczo uzasadniony sposób (np. jako pożytek z rzeczy). Kompleksowe spojrzenie na badaną problematykę było o tyle zasadne, że niemożliwe stało się wyodrębnienie pewnego zagadnienia (tu jest nim energia elektryczna) i odizolowanie go od warunków i uwarunkowań (w tym prawnych), w których ma następnie funkcjonować. Odnoszenie się do samego prawa prywatnego nie jest w tym względzie wystarczające. Stąd też praca podejmuje aspekty uregulowane w prawie energetycznym związane bezpośrednio z postawionym problemem badawczym.