Psychologia szczęścia

Będzie mowa o Polakach, także o Polkach, o naszym szczęściu i nieszczęściu, o bardziej lub mniej udanym życiu w III Rzeczypospolitej. I tym głównie ta publikacja różni się od kilku wydanych ostatnio w Polsce prac o szczęściu, przede wszystkim amerykańskich autorów. Nie chcę przez to powiedzieć, że jest w niej więcej prawdy o nas, ale jest w niej niewątpliwie więcej o nas i bardziej o nas. Prawdy o społeczeństwie amerykańskim często nie są prawdami uniwersalnymi. () Większość dowiedzionych na świecie mnóstwem badań prawidłowości nas także obejmuje, ale istotne jest, czy my sami o tym wiemy i co ważniejsze czy to na sobie sprawdziliśmy. Niniejsza książka jest takim sprawdzianem i zarazem poszukiwaniem tych aspektów, w których pozostajemy jednak odmienni. Nie żeby się tą odmiennością chwalić czy martwić. Po prostu, dobrze byłoby wiedzieć, jacy jesteśmy naprawdę. (ze Wstępu) Książka Janusza Czapińskiego ma charakter unikalny, stanowi: wnikliwe odzwierciedlenie typu badań prowadzonych w zakresie bujnie rozwijającej się psychologii pozytywnej; kompendium wiedzy uzyskanej w toku mało znanych współczesnych badań nad szczęściem wiedzy o korelatach i uwarunkowaniach poczucia szczęścia, a także o uczestniczących w tych badaniach ludziach (różnych narodowości i kultur); potężny stymulator pytań o naturę człowieka; układ odniesienia dla dalszych empirycznych poszukiwań zróżnicowania przyczyn i przejawów dobrego życia. z recenzji prof. Marii Jarymowicz