Przepaść. Seria z komisarzem Forstem. Tom 7

1. 6 potwierdzona zakupem i oceniona przez: 2022-01-27

   Dobra jak wszystkie poprzednie z serii.

2. 5 oceniona przez: Elżbieta, 2022-04-25

   Dla mnie to najlepsza część o komisarzu Forście. Co prawda odnoszę wrażenie, że komisarz to człowiek z żelaza, którego żadna śmierć się nie ima. Zwykły człowiek z pewnością nie przeżyłby takich przygód, jakie autor przygotował dla Forsta. Ot, bohater typu " zabili go i uciekł". Nie mniej jednak zupełnie nie przeszkadzało mi to w odbiorze lektury a gama emocji, jakie akcja i narastające napięcie mi zgotowały, wynagrodziły mi ten mały dyskomfort. Podobało mi się również zakończenie, które wydaje się sugerować, że jeszcze spotkamy komisarza Forsta. Będę czekała na jego dalsze losy. Nie podobało mi się jedynie, że Wiktor wrócił do narkotyków. Będę mu kibicowała aby uporał się z nałogiem i ułożył sobie życie prywatne.

3. 5 potwierdzona zakupem i oceniona przez: 2022-04-01

   Polecam. Warto

4. 5 oceniona przez: Wystukane Recenzje, 2021-11-30

   Już samo nazwisko Remigiusz Mróz potrafi wywoływać dyskusje, rozmowy za i przeciw, doszukiwanie się ghost writer'ów. W tym przypadku doszła jeszcze kwestia okładki. W okolicach premiery okazało się, że uderza ona w czyjeś uczucia religijne i nie może być reklamowana w pojazdach miejskich (czyli po prostu w metrze i w autobusach). Ostatecznie jednak plakaty się pojawiły. Zatem zaczęliśmy od kontrowersji, ale czy wokół Mroza tak to już nie jest? Seria, której siódmym tomem trylogii (jak sam autor mówi) jest właśnie "Przepaść" i to była jedna z niewielu serii od Remigiusza Mroza, przy których osobiście utknęłam dawno temu i niekoniecznie paliło mi się do nadrabiania. Ot, nie podeszła mi. Ale jak tylko otrzymałam od Wydawnictwa Filia tę konkretną i zaczęłam ją czytać... cóż, na czytniku pojawiły się wszystkie poprzednie tomy i postanowiłam najpierw nadrobić. Stąd moja opinia o niej tak długo się tworzyła. I żeby za wiele nie spojlerować, bo przy takiej ilości tomów serii jest o to bardzo łatwo, to powiem tylko, że ponownie wpadamy w sam środek Tatr, a dokładniej w ich zachodnią część i właśnie tam znika kobieta, mieszkanka Warszawy, która pierwszy raz w życiu postanowiła wybrać się w góry. Przypadek? Sprawę poprowadzić ma Forst, który postanawia, że najlepszym sposobem będzie pójście dokładnie tą samą trasą co turystka, która miała być sama, a jednak widzianą ją z innymi ludźmi. W trakcie poszukiwań nasz główny bohater zamiast na ślady, poszlaki, trafia na coś, co może mieć wiele wspólnego z przeszłością. Uwielbiam góry, Zakopane, Tatry i chyba to przede wszystkim przyciągnęło mnie od tej serii. Kilka lat temu sięgnęłam po pierwszy tom i stwierdziłam, że to nie jest coś, co chciałabym przeczytać, ale teraz żałuję, że tak długo Forst leżał i czekał, aż w końcu postanowię go poznać. Choć nieco mnie irytował, choć jest bardzo charakterystyczny, to jednak nie mogę powiedzieć, żebym go nie polubiła i jak ja mu zazdroszczę tych pieszych wędrówek! Jeśli chodzi o fabułę, to wiele osób pewnie będzie narzekać, że Mróz pisze więcej niż jesteśmy w stanie przeczytać? Na pewno? Być może, ale jak się okazuje, przynajmniej w moim przypadku, będę czekać na kolejne książki i chętnie po nie sięgać. A miłośnikom kryminału, gór, śledztw, nieoczywistych bohaterów pełnych zagadek polecam tę serię i polecam spróbować, jeśli do tej pory się opieraliście przed Remigiuszem Mrozem. To, że dużo tworzy, wcale nie oznacza, że to jest słabej jakości, bo wierzcie mi, w wielu innych książkach znajduje się całą masę błędów, a tu jednak jest zadbane by ich nie było.

więcej opinii

ukryj opinie