Polskie czeskie i słowackie prawo wykroczeń. Studium prawnoporównawcze

Przedmiotem monografii są instytucje materialnego i procesowego prawa wykroczeń w trzech państwach: Republice Czeskiej, Republice Słowackiej i Rzeczypospolitej Polskiej.

Czytelnik będzie mieć możliwość porównania, jak wygląda odpowiedzialność za ten sam czyn (bądź bardzo podobny) w trzech porównywanych państwach. Spojrzenie na własny system prawa z perspektywy rozważań obcych pozwala głębiej zrozumieć własne prawo i lepiej dostrzec jego wady i zalety.

Podjęto również rozważania na temat tego, czy i w jakim stopniu rozwiązania czeskie mogłyby być wykorzystane w przyszłym prawie polskim.
Monografię podzielono na pięć części, spośród których:

• pierwsza ma charakter historyczny, ukazujący drogę, po której ustawodawcy polski i czechosłowacki, a następnie czeski i słowacki doszli do obowiązującego prawa wykroczeń,
• druga zajmuje się zagadnieniami materialnymi zaliczanymi do części ogólnej prawa wykroczeń,
• trzecia zajmuje się zagadnieniami materialnymi zaliczanymi do części szczególnej prawa wykroczeń, przy czym ze względu na ogrom materiału normatywnego ograniczamy się do zarysowania koncepcji części szczególnej oraz zwięzłego zaprezentowania czterech istotnych kategorii wykroczeń: przeciwko porządkowi publicznemu, bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji, mieniu i zabytkom,
• czwarta poświęcona jest problematyce proceduralnej,
• piąta to podsumowanie rozważań oraz propozycje co do ukształtowania przyszłego polskiego prawa represyjnego z ewentualnym wykorzystaniem rozwiązań czeskich.