Pakt Ribbentrop-Beck. czyli jak Polacy mogli u boku III Rzeszy pokonać Związek Sowiecki

1. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2014-11-24 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   aleeee wciąga!

2. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2016-01-02 Ocena: 5   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   5/6

3. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2020-11-01 Ocena: 3   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Przeczytałam już dwie pozycje autora i byłam nimi wstrząśnięta i zainteresowana. Ta jest inna. Ta przedstawia historię alternatywną czyli taką, która mogłaby się wydarzyć gdyby np. ktoś podjął inną decyzję, zawarł inny sojusz itd. Nie lubię "gdybania" ponieważ czasu nie da się cofnąć i na pewno nigdy nie będzie wiadomo co by było "gdyby"? Wolę poznawać prawdę historyczną, choćby najgorszą, najtrudniejszą ale rzeczywistą.

   Rozwiń »
4. Opinia: Maciej Chmielarz Opinia dodana: 2016-01-02 Ocena: 2   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Potrzebna, ale pełna niedoskonałości i niewarta zachwytów Na blisko 350 stronach tej publikacji autor próbuje przekonać czytelników, że w 1939 roku polski minister spraw zagranicznych Józef Beck powinien był zawrzeć sojusz z nazistowskimi Niemcami. Według Zychowicza miałoby to sprawić, że nasz kraj znalazłby się po wojnie w dużo lepszej sytuacji, niż miało to miejsce w rzeczywistości. Kreślony przez autora książki scenariusz historii alternatywnej zakłada, że Polacy powinni byli, poprzez zachowanie neutralności, pozwolić Hitlerowi na zaatakowanie w pierwszej kolejności państw zachodnich, a następnie uderzyć wraz z nim na Związek Sowiecki. Udział polskich jednostek w wyprawie na wschód miałby przeważyć szalę zwycięstwa na korzyść koalicji niemiecko-polskiej. Po pobiciu Rosjan mielibyśmy odwrócić sojusz i pokonać III Rzeszę wspólnie z aliantami. Wnioski wysnuwane przez Zychowicza są w wielu miejscach bardzo logiczne i trafne. To że sojusz zaoferowany Polsce w przededniu wojny przez Wielką Brytanię był tylko fortelem, mającym na celu zwrócenie ostrza niemieckiej inwazji w kierunku wschodnim, wiadomo nie od dziś, ale ten pogląd chyba wciąż nie przebił się do powszechnej świadomości w sposób wystarczający. Dlatego uważam tę książkę za ciekawą i potrzebną. Ale nie wszystkie spostrzeżenia zawarte w tej publikacji są równie celne, podobnie argumentacja nie zawsze równie mocna. Tez zawartych w książce nie można przyjmować bezkrytycznie ani traktować ich jako ostatecznego i bezapelacyjnego odkłamania polskiej historii najnowszej. Treść ma swoje słabe strony. Dlatego niezmiernie mnie irytuje to bezbrzeżne uwielbienie, jakie dla tej publikacji żywią dyżurni dysponenci prawdy absolutnej, z Rafałem Ziemkiewiczem na czele. Tymczasem w moim przekonaniu Piotr Zychowicz w wielu miejscach uległ zdecydowanie zbyt dużej egzaltacji, która niekoniecznie świadczy o przytomnym przeanalizowaniu poruszanych problemów. Niestety, zachowując większą powściągliwość i prezentując mniej emocji, byłby niewątpliwie bardziej wiarygodny. Weźmy na przykład te dwa fragmenty: "Czy można sobie wyobrazić, że granicę polsko-niemiecką przekracza nagle kompania SS, wsiada do pociągu, wysiada przy mieście Oświęcim i zaczyna ogradzać drutami kolczastymi stare austro-węgierskie koszary? A następnie esesmani rzucają się z bronią na przechodniów i spędzają do baraków tych obywateli sojuszniczego państwa, których »na oko« uznają za nieczystych rasowo? To oczywiście absurd. Esesmanów tych natychmiast wystrzelaliby żołnierze z najbliższego garnizonu Wojska Polskiego, a Ribbentrop musiałby się gęsto tłumaczyć i przepraszać za incydent." (s. 125-126) "Zindroktrynowani przez antysemicką propagandę NSDAP niemieccy żołnierze - szczególnie z jednostek policyjnych i SS - mogliby dopuszczać się antyżydowskich wybryków podczas przemarszów czy postojów na stacjach kolejowych [w Polsce]. Za każdym razem jednak w takich sytuacjach Polska słałaby zapewne do Berlina ostre protesty, a niemieccy chuligani mieliby do czynienia z żandarmerią polową Wojska Polskiego. Nawiasem mówiąc, do dziś znaną z ciężkiej ręki, co powinno Niemców wyleczyć z podobnych pomysłów." (s. 131) Pamiętam, że mnie kiedyś również towarzyszyły myśli o podobnej wymowie - to było jakoś w siódmej klasie szkoły podstawowej. Podobnie krytycznie oceniam użyte przez autora zwroty takie jak, że Beckowi "społeczeństwo mogło naskoczyć", a Churchill na konferencji w Jałcie był "rozwalony na wiklinowym fotelu". Mniejsza o to, czy taki język jest w ogóle dopuszczalny w publikacji z pewnymi aspiracjami. Takie określenia na pewno świetnie pokazują emocje, ale problem polega na tym, że tak lansowana przez Zychowicza Realpolitik wymaga właśnie chłodnego analizowania faktów, czego miejscami zdaje się brakować jemu samemu. Ale żeby nie było, że moje uwagi odnoszą się wyłącznie do kwestii związanych z emocjami czy użytymi sformułowaniami. Z punktu widzenia badawczej rzetelności zabrakło mi na przykład szerszej i bardziej skrupulatnej analizy sytuacji, która miałaby zapanować we wschodniej Europie po pokonaniu Związku Sowieckiego. Niemcy biorą państwa nadbałtyckie, Polacy opanowują tereny ukraińskie, ale kto i w jaki sposób kontroluje dalsze tereny? Co z wielkimi przestrzeniami za Uralem? Co z rządem radzieckim ewakuowanym do Kujbyszewa? Moim zdaniem Zychowicz poświęca temu zagadnieniu za mało miejsca. Na skrzydełku okładki umieszczone są dwie krótkie recenzje książki. W jednej z nich Rafał Ziemkiewicz stwierdza między innymi: "Autor nie odkrywa żadnych sensacji, zbiera tylko przesłanki powszechnie znane, niezaprzeczalne, i zestawia je w nieodparty ciąg logiczny. Nie sposób zakwestionować jego wywodu w żadnej części". To oczywiście nonsens. Podam przykład, który świadczy o tym bardzo dobitnie. Piotr Zychowicz pisze: "Oczywiście można wysunąć argument, że (...) my byśmy zgodzili się na przyłączenie Gdańska do Rzeszy, a oni nie wywiązaliby się ze swojej części umowy. Polska zostałaby natychmiast odcięta od portu. Jest to argument chybiony. Coś takiego byłoby po prostu niemożliwe. W takiej sytuacji gdańszczanie mogliby po prostu spakować manatki i natychmiast wyjechać do Rzeszy. U siebie w mieście umarliby z głodu. Gdańsk bowiem był całkowicie uzależniony gospodarczo od Polski. To nie Gdańsk mógł zadusić Polskę, ale Polska mogła zadusić Gdańsk. Wystarczyło odciąć to miasto od naszych towarów i przestać przyjmować cokolwiek, co przypływało do tamtejszego portu. Spowodowałoby to, że tamtejsi kupcy nie mieliby czym handlować i musieliby ogłosić upadłość." (s. 211) Cóż za piramidalna bzdura! Niewiele późniejsza historia zna przecież przypadek miasta, które z przyczyn prestiżowych było ogromnym kosztem utrzymywane przez dziesiątki lat we wrogim otoczeniu, w dodatku w odróżnieniu od Gdańska nie miało ono dostępu do morza i nie było przyłączone do kilkudziesięciu tysięcy kilometrów kwadratowych rolniczego obszaru Prus Wschodnich. Mam na myśli Berlin Zachodni. Zupełnie nie rozumiem, co kazało Zychowiczowi stwierdzić, że chory na punkcie prestiżowym Adolf Hitler nie byłby w stanie utrzymać Gdańska. Tak jak napisałem wcześniej, uważam "Pakt Ribbentrop-Beck" za książkę ciekawą i potrzebną, z którą powinna zapoznać się każda osoba choć trochę zainteresowana historią wybuchu II wojny światowej czy szerzej pojętą geopolityką. Mimo to nie sposób nie zwrócić uwagi na jej istotne wady, a w moim odczuciu zostało o niej powiedziane zbyt wiele dobrego. Stąd zdecydowałem się wyrazić powyższą krytyczną opinię.

   Rozwiń »
5. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2013-08-31 Ocena: 2   

   Opinia potwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Słabiutka naciągana koncepcja. Przerażaąco uproszczony świat. Autor założył sojusz Polski i NIemiec, i przy tym założeniu zbudował świat w którym Polacy są bohaterscy, honorowi i cudowni, gdy atakują Rosję, a NIemcy są .. po prostu Niemcami - takimi z prlowskich czytanek - złymi, okrutnymi i bezwzględnymi.

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie