Nigdy nie pozwól mi odejść. Tom 2

RECENZJA PATRONACKA NIGDY NIE POZWÓL MI ODEJŚĆ - PATRYCJA ZDANOWSKA "Chciałbym być szczery sam ze sobą, dlatego też gdzieś tam, od wewnątrz odczuwam jakąś pustkę i niedosyt. Tak jakbym kochał, ale nie tę osobę. " Liam i Elena,tą dwójkę połączyła przeszłość, która wypaliła ślady na ich duszy. Jednak los chciał żeby spotkali się ponownie, przeżyli niesamowite chwile w swoich objęciach, tylko po to żeby w najbrutalniejszy sposób znowu odebrać im szczęście, które zostało im dane. Ale życie nie powiedziało jeszcze stop, zatem usiądźcie wygodnie na kanapie i zapraszam was na kontynuacje losów tej dwójki. Zwroty akcji, intrygi, zazdrość, nienawiść i miłość, jednak nie zawsze odwzajemniona. Strach przed zapomnieniem,ponownym zaangażowaniem się, wyrzuty sumienia, przykre słowa wypowiedziane w złej godzinie, niedopowiedzenia i rozterki. Pokaże wam czym jest samotność i ból, kiedy osoba na której nam zależy nie chce nam przebaczyć, dać drugiej szansy, a przecież każdy na nią zasługuje. Jednak z czasem chęci do walki też się kończą i może być wtedy już za późno, żeby coś naprawić. To i o wiele więcej czeka na was w tej części. Jest Liam,który stara się jakoś ułożyć sobie życie w nowej rzeczywistości, ale jest też on, Marco i ten zdecydowanie trochę zamiesza. No i pojawia nam się w ten sposób dwóch meżczyzn, całkiem różnych, ale chcących tego samego. Tej jednej kobiety, a jest nią właśnie Elena. I ta ich walka między sobą z jednej strony mnie trochę bawiła, a z drugiej irytowała. Żaden nie lubił, kiedy ten drugi miał ostatnie zdanie, nie chcieli odpuścić, jeden rzucał rękawicę, a drugi od razu ją podejmował, byle tylko nie dać rywalowi wygrać. Taka walka rodem z przedszkola. Jednak nie podobał mi się w tym wszystkim Marco, bo jednak za bardzo prowokował kłótnie i bijatyki, jakby specjalnie chciał się odegrać na Liamie. Intrygowało mnie to, bo niekiedy zastanawiałam się czy to była jedynie zazdrość z jego strony. A jednak złościłam się na Elene w tej części dużo bardziej, niż poprzednio. Po pierwsze za to, że zwodziła Marco, angażowała się w relacje z nim, a wciąż nie mogła zapomnieć o Liamie. I podobało mi się, że w końcu ktoś nią potrząsnął, pokazując, że nie można mieć wszystkiego. Za jej upór, czasem aż zbyt przesadny. Nie mogłam zrozumieć czemu tak szybko skreśliła Liama, nie chciała mu dać szansy, choć było widać, że wciąż nie był jej obojętny. No i przede wszystkim, że tak szybko się poddała i ustąpiła miejsca swojej rywalce. Zamiast jakoś przedstawić swoją wersję Liamowi. Zrobiłby co zrobił z tą wiedzą, ale jednak nie żyłby w zakłamanej rzeczywistości. No i tu dochodzimy do postaci Kelly. Szczerze? Nie polubiłyśmy się z tą panią. Działało mi na nerwy, jak wodziła Liama za nos, przedstawiała fałszywe wersję sytuacji, jakby chciała na nowo sprowadzić go do przeszłości, do tego jaki był kiedyś. I ta jej szaleńcza zazdrość, była niekiedy wręcz niebezpieczna. A Liam, gdzieś tam widział,że coś nie do końca pasowało w tej sytuacji, a jednak wierzył, że tak ma być i doszukiwał się problemów w sobie. Bo skoro nie czuł tego co kiedyś, to wierzył, że z nim jest źle, a nie że tak ma być. Trochę było mi go szkoda, ale nie mogę go za to winić, bo w końcu człowiek z amnezją jednak ma ograniczone możliwości. I ja mu bardzo kibicowałam, żeby poskładał w końcu wszystkie zagubione puzzle do końca. Intrygował mnie jako postać, a raczej bardziej byłam zaciekawiona śledzeniem, jak próbował odzyskiwać wspomnienia i faktem czy kiedyś przypomni sobie wszystko.Ale były też momenty, kiedy mi naprawdę zaimponował,mówię tu o walce o Elene oraz jego podejściu wobec Kelly i jej postępowania. Chciał pokazać, że nie był taki jak w przeszłości, a jego uczucia były szczere i prawdziwe. Najbardziej podobała mi się przemiana Liama i ten wzrok ludzi, którzy patrzyli, na niego jak na ducha, jakby ktoś im podmienił szefa.No i oczywiście postać Nicolasa, miło się patrzyło, że w tym całym świecie miał kogoś komu mógł się zwierzyć, poprosić o radę, pomoc. Tym bardziej, że kto bardziej jak Nico był w stanie zrozumieć co czuł Liam. Jak również umieszczenie w książce podwójnej perspektywy zasługuje na duży plus. Mogłam przez to lepiej wczuć się w życie bohaterów i zobaczyć jakie emocje nimi kierowały. Jak dla mnie myślę, że było to trafione w punkt, szczególnie jeśli chodzi o Liama i to wszystko co działo się z nim, kiedy tak naprawdę próbował odnaleźć samego siebie. Ten podział sprawił, że miałam wrażenie jakby z jednej historii powstały dwie osobne. Bohaterowie prowadzili własne życie, w tym samym miejscu, ale nie obok siebie. Tylko czekać, aż ich drogi by się ze sobą ponownie przecięły i to oczekiwanie zdecydowanie mnie zaciekawiło i sprawiło, że zastanawiałam się co by się stało gdyby to nastąpiło i w jakich okolicznościach właściwie. Los bywa jednak przewrotny i tym razem też nic nie zostawił przypadkowi, jakby chciał żeby ta dwójka w końcu kiedyś się ze sobą skonfrontowała. A miłość jest dość silnym uczuciem, które nawet mimo wyrządzonej krzywdy, zostanie głęboko w sercu i nie da o sobie zapomnieć. Może przynieść jedynie więcej bólu i rozterek kiedy zacznie się z nią walczyć. A tych dwoje o sobie myślało i myśleć nie przestało. Ona nie mogła zapomnieć o nim, a on mimo, że jej nie pamiętał to i tak o niej myślał. W końcu pojawiała się w jego snach i mimo, że nie mógł połączyć kropek to wiedział, że powinien ją znać . Pokochacie tą historię tak właściwie za wszystko. Za zwroty akcji,Liama i Nico, za tajemnice,ciekawą i intrygującą fabułę, taką z dreszczykiem niebezpieczeństwa. No i oczywiście za to, że prawdziwe rewelacje zostawione były na deser. I to zakończenie. Nic nie zdradzę, żebyście mieli niespodziankę. Ale wierzcie mi na słowo, zadziało się całkiem sporo. Wszystko fajnie, no może poza uporem bohaterów, za który akurat ja jestem trochę zła. Bo wystarczyło tak dużo czasu nie tracić na wzajemną walkę, złość, nienawiść, tak mówię tu szczególnie o Elenie. Wystarczyłoby w odpowiednim momencie odpuścić, a ta dwójka szybko doceniłaby chwilę szczęścia jakie zaoferowałby im los. Życie jest przecież nieprzewidywalne i nie wiadomo co przyniesie i tak właściwie kiedy. A nic się przecież nie dzieje bez przypadku. "Bo każde za­koń­cze­nie rodzi nowy po­czą­tek, a po­czą­tek nową hi­sto­rię." I z tą myślą pozostawię was i siebie w oczekiwaniu na dalszy ciąg historii zamieszczony zapewne w trzeciej części. Zobaczymy co jeszcze ma dla nich w zanadrzu.