Niebezpieczne związki

Dedykuję tę książkę kobietom i życzę Wam, abyście były silne i samodzielne, nie dały się ograniczać i spychać na dalszy plan w środowiskach, w których funkcjonujecie. Niech Was nie zadowala bylejakość, wybierajcie dobrą literaturę, wysmakowaną, szlachetną w formie i wyrazistą, tylko dla takiej warto poświęcać czas i emocje. Biorąc pod uwagę wszystko powyższe przedstawiam Wam jedną z najwyborniejszych powieści w dziejach literatury francuskiej, "Niebezpieczne związki" Chaderlos de Laclos?a, jakże zaskakująco aktualną we współczesnych czasach. Forma tej osiemnastowiecznej powieści pisanej w listach, z zachowaniem całej wytworności sztuki epistolarnej, od pierwszych stron narzuca nam rolę niedyskretnych czytelników cudzej korespondencji, a wartkość i powikłanie akcji bez reszty wciąga nas w tę niemoralną grę. Rzecz w całości poświęcona jest miłości, bo i cóż innego mogło zaprzątać szlachtę francuską tamtej epoki, która odsunięta od urzędów, zaszczytów, zamknięta we dworach, skazana na bezczynność, w przygodach miłosnych upatrywała okazji do przysporzenia sobie chwały. Dla tej części społeczeństwa francuskiego miłość staje się synonimem pożądania, przelotnej skłonności, treścią życia, rozmów, literatury, zabawą towarzyską, polem do popisu dla odwagi, zręczności, przebiegłości i żądzy sławy. Cechą tej miłości jest odarcie jej ze wszystkich zasłon, nawet prawdziwe uczucie należy ukrywać pod maską obojętności i cynizmu. Życie polega na tym, aby każdego dnia czynami swoimi dostarczać co raz to nowych powodów dla uciechy i zabawy bywalców salonowych. Ponieważ pustkę życia uczuciowego do reszty już wypełnia próżność, a zamiast romantycznych westchnień i czułych słów kobiety mogą liczyć jedynie na zuchwalstwo i impertynencję ze strony mężczyzn, same coraz śmielej przechodzą do czynnej roli. Silniejsze porzucają rolę uległych ofiar na rzecz wyrafinowanych uwodzicielek, które dołożą wszelkich starań, aby przykuć uwagę i zdobyć tego, który w danej chwili jest najbardziej godzien pożądania. I tu pora, abym przedstawiła główną bohaterkę, markizę de Merteuil - jeden z najdoskonalszych wizerunków kobiety przewrotnej, z jakim mamy do czynienia w literaturze. Świadoma swojej siły, niezwykle inteligentna, wyrachowana, cyniczna i przenikliwa, mistrzyni słowa i manipulacji, kobieta o nieczułym sercu. Jest znakomitą znawczynią ludzkiej psychiki i swoją wiedzę potrafi perfidnie wykorzystać, co daje jej całkowitą kontrolę zarówno nad kobietami jak i mężczyznami. Choć markiza żyła w epoce, w której społecznie kobieta była pozbawiona wszelkich praw, miała odwagę pożądać władzy i wolności. Ponieważ nie można ich było osiągnąć jawnie, nie pozostało jej nic innego, jak uciekać się do forteli, intryg, podstępów, byle tylko działać dyskretnie, zachować pozory, bo jeśli pojawiłby się choć cień podejrzenia, że kobieta pożąda, natychmiast straciłaby twarz. Sięgała po wszystko co zakazane, używając tego, co było dla niej wartością najwyższą, inteligencji i rozumu - działała jak mężczyzna. Dlatego jej największym grzechem nie była rozpusta, a "męskie" pragnienie władzy, dominacji nad seksualnością, podporządkowania sobie innych za pomocą przemyślanie dobranych słów. Gdyby żyła w czasach obecnych wszystkie czyny, jakich się dopuściła uszłyby jej płazem, a sądzę, że dla wielu sfeminizowanych środowisk byłaby wzorem wymarzonej, charyzmatycznej przywódczyni. Niezrównany Tadeusz Boy-Żeleński tak o niej napisał: ?Oto kobieta ? demon, salonowy wprawdzie, ale jeden z najbardziej rasowych, jakie wydała literatura. A jaka miła, jaka mądra! Dostać się w jej ręce nie radzę, ale porozmawiać z nią życzę każdemu?. I ja Wam tego życzę! #8UrodzinyEbookpointKonkurs