Mózg psychopaty

Pytają Państwo, czy każdy z nas może odkryć w sobie psychopatę? Co sprawia, że w człowieku budzą się niebezpieczne instynkty? Czy można być psychopatą i o tym nie wiedzieć? Z pewnością spora w tym zasługa popkultury. Weźmy choćby takiego Mansona, który wręcz stał się jej ikoną. Weźmy Dahmera, Geina czy ostanio ?odświeżonego? Bundy'ego. Popkulturowi twórcy mają skłonność do przejaskrawiania postaci seryjnych morderców. Przestępcy w filmach, książkach lub piosenkach są często inteligentniejsi i atrakcyjniejsi od ścigających ich policjantów czy detektywów. Jak choćby Hanibal Lecter, którego przedstawiono jako geniusza, niemal jako nadczłowieka. Albo niezwykle inteligentny serialowy Dexter, który zabija przestępców wymykających się wymiarowi sprawiedliwości, czy też wykształcony, bogaty i otoczony wianuszkiem pięknych kobiet Patrick Bateman z filmu ?American Psycho?. Legendarną stała się też para amerykańskich złodziei z lat 30., którzy w końcu zaczęli też mordować ? Bonnie Parker i Clyde Barrow. Podobno byli w sobie szaleńczo zakochani od pierwszego wejrzenia, Bonnie była w liceum wzorową uczennicą, wygrała krajowy konkurs literacki i pisała poematy, takie jak ?Historia Bonnie i Clyde?a?. Zginęli razem w 1934 roku, zastrzeleni w policyjnej zasadzce. Filmowi o tej parze zarzucono pochwałę przestępstwa oraz zbytnią brutalność w scenach policyjnej zasadzki. Obraz zgarnął jednak dwa Oskary (na 10 nominacji), w tym za zdjęcia, i kilkanaście innych nagród, także Brytyjskiej Akademii Filmowej. Historia gangsterskiej pary była też inspiracją dla reżysera Oliviera Stone?a i Quentina Tarantino, który napisał pierwotny scenariusz (potem przetworzony, uznano więc jego wkład jako materiały do scenariusza) do filmu 'Urodzeni mordercy'. W przestępczą parę wcielili się tu Woody Harrelson i Juliette Lewis. A ściga ich Tommy Lee Jones. Opowiada on o kochankach Mickey?u i Mallory Knox, podróżujących przez całe Stany Zjednoczone i dokonujących brutalnych morderstw na przypadkowych osobach. Zostawiali zawsze żywego świadka, żeby opowiedział o ich czynach. Nawet Wikipedia zauważa, że Mickey i Mallory, za sprawą śledzących ich mediów, stali się bohaterami i idolami nowej generacji. Nie bez powodu seryjni mordercy są często przedstawiani w formie super-antybohaterów: inteligentnych, sprytnych i wybitnie uzdolnionych, czego statystyki kompletnie nie potwierdzają, jest raczej wręcz przeciwnie. Ci antybohaterowie są tak wyjątkowi, że aż nierzeczywiści. Przechodzą do świata fikcji, a my dzięki temu trochę mniej się boimy, bo zetknęliśmy się z tym, co straszne i nic się nie stało. To jednak stwarza zagrożenie, że seryjni mordercy staną się nie tylko inspiracją dla twórców, lecz także dla naśladowców. Zdarzają się także przypadki chorobliwej fascynacji zbrodniarzami. W Charlesie Mansonie zakochała się 17-latka, która po 9 latach odwiedzin postanowiła wyjść za niego za mąż. W czasie procesu Teda Bundy'ego, gwałciciela i nekrofila, salę sądową wypełniały kobiety, które wręczały mu miłosne listy. Satanista Richard Ramirez, który wkradał się do domów, gwałcił kobiety i zabijał mężczyzn, miał fanki nawet wśród członkiń ławy przysięgłych. Taki pociąg seksualny do zbrodniarzy nazywa się hybristofilia ? od greckiego słowa hybris, które oznacza pychę tak wielka, że ściąga gniew i pomstę bogów. Inaczej jest nazywana zespołem Bonnie i Clyde?a, od imion pary amerykańskich przestępców. Zdaniem psychologów niektóre kobiety współczują przestępcom i chcą ich uratować lub nawrócić. Według Sheili Isenberg ? autorki książki "Kobiety, które kochają mężczyzn, którzy zabijają" - hybristofilia występuje często u kobiet będących w przeszłości ofiarami molestowania seksualnego czy gwałtu albo znęcania się nad nimi. Co roku w USA kilkudziesięciu morderców przebywających w celi śmierci zawiera związek małżeński. Również w Polsce najbardziej medialny zbrodniarz ostatnich lat Mariusz Trynkiewicz ? seryjny zabójca i przestępca seksualny, nazwany przez prasę Szatanem z Piotrkowa ? ożenił się w trakcie odsiadywania wyroku. Nie sposób udzielić jednoznacznej odpowiedzi. W jakiejś części może chodzić o fascynację złem, ale moim zdaniem najczęściej są to kobiety, które zostały zmanipulowane. One szczerze wierzą, że ci mężczyźni zostali niewinnie oskarżeni albo rzeczywiście dokonali zarzucanych im czynów, ale są usprawiedliwieni, bo mieli ciężkie dzieciństwo, bo są chorzy, bo ktoś im kazał. Nierzadko dla takich kobiet sensem życia zaczyna być walka o odzyskanie dobrego imienia zabójcy. One potrzebują takiej szczytnej idei, żeby się realizować, żeby czuć się potrzebnymi. A w części przypadków to kobiety, które szukają nietuzinkowego partnera. A zabójcy, szczególnie seryjni, są swego rodzaju celebrytami. Piszą książki, udzielają wywiadów, ich nazwiska są rozpoznawalne, czasami ich sława przekracza granice kraju, w którym działają. Chyba każdy zna takie nazwiska, jak Ted Bundy czy Richard Kuklinski. #8UrodzinyEbookpointKonkurs