Mojra (Tom 1). Przeklęte dzieci Inayari Agnieszka Kulbat

1. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2023-05-02 Ocena: 6   

   Opinia potwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Wartka akcja, świetnie się czyta.

2. Opinia: O CZYm tam czyTAM? Opinia dodana: 2021-07-14 Ocena: 5   

   Opinia potwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Kiedy człowiek widzi wokół same pozytywne oceny książki, zaczyna się obawiać, co zrobi, gdy dana pozycja mu się nie spodoba? a swoją recenzję napisać trzeba. Na szczęście w przypadku "Mojry: Przeklętych dzieci Inayari" Agnieszki Kulbat nie miałam tego problemu - choć powieść z nóg mnie nie zwaliła, to zdecydowanie zaliczam ją do udanych lektur. Śnieg. Klasztor o nazwie Inayari. Przepowiednia. Kapłanki - skrytobójczynie, medyczki i runiczne. A wśród nich ona, nasza główna bohaterka - Rayn. Poznajemy ją, gdy przy użyciu tajemniczej runy ratuje życie Aidenowi, mężczyźnie, który nie powinien znajdować się na terenie Inayari - w końcu mieszkają tam tylko kobiety (i górnicy, ale oni nie mają tutaj większego znaczenia). Dziewczyna nie jest do końca pewna słuszności swojego czynu, a z jego konsekwencjami będzie miała do czynienia przez całą opowieść. Historia jest pełna kolorów, run (starych i nowych), scen walki (znakomicie przez autorkę opisanych dzięki jej znajomości tematu) i? potworów. W zakonie bowiem znajdują się Zakazane Komnaty, z których chce uwolnić się zło? "Mojrę" czytało mi się ekspresowo - autorka ma niesamowicie lekki styl pisania, tka historię w sposób niewymuszony, co sprawia, że kartki same się przewracają. Przedstawieni nam bohaterowie nie są jednowymiarowi, nikt nie jest czarny ani biały; nigdy do końca nie wiadomo, kto komu wbije nóż w plecy. Aiden jest zdecydowanie ciekawą postacią, zagadkową i zawadiacką, lecz mnie najbardziej zachwyciła Rayn. I nie, nie da się jej do końca lubić: jest oschła, humorzasta, pomiata swoją podopieczną, gdy ta spieszy jej z pomocą. Co w takim razie tak mi się w niej podobało? NIE JEST IDEALNA. Nie każda walka jej wychodzi. Nie jest wszechwiedząca. Czasem upada i potrzebuje wsparcia. Nie potrafi zrobić wszystkiego. To naprawdę odświeżające, gdyż zazwyczaj mamy do czynienia z postaciami, które poradzą sobie z każdym przeciwieństwem losu, z każdą przeszkodą stojącą im na drodze. Wielki ukłon w stronę autorki. Samego świata poznajemy niewiele: przez całość powieści znajdujemy się wewnątrz zamku lub na jego obrzeżach. Przenika nas jednak chłód pogody, ponieważ wokół Inayari zawsze pada śnieg - troszkę żałuję, że nie przyszło mi tej książki czytać w zimie? z drugiej strony, mogę z niecierpliwością czekać na drugą część i liczyć, że podczas lektury będę mogła cieszyć się widokiem płatków za oknem. Jak pisałam powyżej, w żadnym momencie nie można być pewnym, kto jest dobry, a kto zły, co sprawia, że fabuła książki jest wciągająca - bo co jeśli okaże się, że to właśnie główni bohaterowie są winni tego, co dzieje się w Zakazanych Komnatach? A to, co się tam kryje? Ach! Agnieszko, zachwyciłaś mnie wyjaśnieniem tytułu. Myślałam, że znaczy coś zupełnie innego, lecz gdy przeczytałam TEN FRAGMENT? wybałuszyłam oczy, szczęka mi opadła i tak sobie siedziałam? i myślałam? po czym zaczęłam czytać dalej, aby wiedzieć, jak ta historia się skończy. I nie skończyła się. Nie, ta historia mnie wciągnęła, po czym nie otrzymałam zakończenia. Bardzo proszę autorkę o kontynuację, a Was zachęcam do czytania "Mojry". Dodam jedynie, że choć ogólnie rzecz biorąc książka bardzo mi się podobała (co można wywnioskować z całości tego wpisu), to niestety już po tygodniu od zakończenia lektury część szczegółów wypadła mi z pamięci - kiedy więc pojawi się druga część, pierwszą będę musiała sobie przypomnieć. A może pojawi się ona w formie audiobooka? Chciałam jeszcze zwrócić uwagę na pewien mankament, który nie jest winą autorki: miałam książkę w formie fizycznej, lecz większość przeczytałam w postaci e-booka. Możecie sobie wyobrazić, jakie było moje zdziwienie, gdy folia na okładce zaczęła się rozwarstwiać. Bardzo mi przykro, że powieść została wydana tak niestarannie, ponieważ grafika niesamowicie mi się podoba - Rayn przypomina mi na niej Asami, moją ulubioną postać z serialu animowanego "Legenda Korry". Książkę polecam starszej młodzieży oraz dorosłym. Jeśli chodzi o młodszych, rodzice powinni przeczytać ją pierwsi i sami zdecydować - bo historia zawiera kilka brutalnych scen. ~ Mama Dziecięcia

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie