Listy Markizy de Pompadour

Listy Markizy de Pompadour tłumaczyłam z ogromną pasją i niedowierzaniem, że nikt jeszcze nie podjął się przetłumaczenia ich na język polski, biorąc pod uwagę ich historyczną wartość. Listy były pisane w latach 1746-1762, spośród setek wybrałam 24, które stanowią treść tego audiobooka.

Gdy po raz pierwszy je czytałam, byłam zdumiona, że markiza, której przyklejono etykietę z napisem: "metresa króla Ludwika xv" była przewidującym strategiem i politykiem, w pełni zaangażowana w sprawy swojego kraju, a w powszechnej opinii niesłusznie kojarzona jedynie z królewską alkową.  Prowadziła ożywioną korespondencję z najznakomitszymi postaciami swojej epoki i miała rzeczywisty wpływ na politykę ówczesnej Francji. Z tych listów wyłania się skomplikowana postać o wielkiej bystrości umysłu, przenikliwie prowadząca negocjacje z marszałkami, generałami i książętami, przeciwna nadmiernym apetytom i żądzy stanowisk czy przywilejów. Z drugiej strony czuła i wrażliwa przyjaciółka dam dworu, wymagająca matka besztająca swoją córkę za wyniosłość, czy wreszcie udręczona
intrygami dworu kobieta o niespotykanej wrażliwości.

Pisała z Wolterem, Diderotem, Monteskiuszem i Richelieu. Miała swój duży udział w krzewieniu literatury i nauki a należy pamiętać, że w tamtych czasach było to trudne zadanie, stojąc pomiędzy nieugiętym w swych żądaniach duchowieństwem kwestionującym nowe prawdy nauki a próbującym znaleźć na tej płaszczyźnie kompromis Ludwikiem XV.

Fragmenty:

Z listu do Diderot'a:

"Panie, nie mogę nic zrobić w sprawie Słownika Encyklopedycznego: mówi się, że w tej książce są maksymy sprzeczne z religią i autorytetem Króla. Jeśli tak jest, należy spalić książkę: jeśli tak nie jest, należy spalić oszczerców. Ale niestety to są Eklezjaści, którzy Pana oskarżają, a oni nie chcą się mylić. (...)"

Do księcia de Mirepoix, 1755 r.

"Jest Pan Ambasadorze, czarującym korespondentem dla kobiety, ale obawiam się, że nie jest Pan wystarczająco czujny, by obserwować ruchy Anglików. Wydaje się oczywiste, że mają w perspektywie jakiś wielki plan: robią wielkie zbrojenia we wszystkich swoich portach; wysyłają do Ameryki wojska i amunicję wszelkiego rodzaju. Nadzwyczajne jest jednak to, że we wszystkich swoich depeszach powtarzasz bez ustanku, że król Anglii jest zawsze naszym przyjacielem i że nie ma wobec nas żadnych złych intencji. Wiesz lepiej niż ja, że cały sekret polityki polega na kłamaniu w odpowiednim momencie, a królowie mogą kłamać jak inni. (...)